Ziemia wyszogrodzka

Ziemia wyszogrodzka jako część województwa mazowieckiego w latach 1529-1795

Bolesław III książę mazowiecki i płocki, nadaje 21 października 1349 roku matce swej Elżbiecie Giedyminównie ziemię wyszogrodzką za udzielenie mu jej pieniędzy posażnych na posag dla siostry Anny, wydanej za Henryka, księcia żagańskiego

Ziemia wyszogrodzka – ziemia województwa mazowieckiego po włączeniu Księstwa Mazowieckiego do I Rzeczypospolitej w 1526 roku^[1], wcześniej ziemia Księstwa Mazowieckiego, do 1495 roku wchodziła w skład księstwa płockiego. Stolicą ziemi był Wyszogród.

Powierzchnia ziemi liczyła 587 km². Sejmikowała w Wyszogrodzie, wysyłała 2 posłów na sejm walny i co piąty rok deputata^[2] na Trybunał Główny Koronny w Piotrkowie. Miała starostę grodowego w Wyszogrodzie, kasztelana mniejszego, podkomorzego, sądy ziemskie, grodzkie i podwojewodzińskie.

Bibliografia

• Atlas Historyczny Polski: Mazowsze w II połowie XVI w., cz. 2: komentarze i indeksy, red. Władysław Pałucki, Warszawa 1973, s. 59.
• Zygmunt Gloger, Geografia historyczna dawnej Polski, Kraków 1900, s. 141.
• Jacek A. Wiśniewski, Kościoły drewniane Mazowsza, Pruszków 1998, s. 167.

Przypisy