Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2018

XXIII Zimowe Igrzyska Olimpijskie

Oficjalne logo XXIII Zimowych Igrzysk Olimpijskich Pjongczang 2018
IO 2014	IO 2022
Stolica igrzysk	Pjongczang  Korea Południowa
Liczba ekip	92
Liczba sportowców	2922
Liczba konkurencji	102 w 15 dyscyplinach
Otwarcie	9 lutego 2018
Rozpoczęcie	8 lutego 2018
Oficjalne otwarcie	prezydent Republiki Korei Mun Jae-in
Zamknięcie	25 lutego 2018
Przysięga olimpijska	Mo Tae-bum
Znicz olimpijski	Kim Yu-na
Stadion	Olimpijski Pjongczang w Daegwallyeong-myeon

Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2018, XXIII Zimowe Igrzyska Olimpijskie – edycja zimowych igrzysk olimpijskich, które odbyły się w południowokoreańskim Pjongczangu w dniach 9–25 lutego 2018 roku.

Gospodarz igrzysk został wybrany 6 lipca 2011 roku podczas 123. Sesji Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego (MKOl) w Durbanie^[1]. Pjongczang wygrał już w pierwszej rundzie głosowania, uzyskując 63 głosy. Pokonał drugie Monachium o 38 głosów, a francuskie Annecy o 45 głosów. Wcześniej ten południowokoreański powiat już dwukrotnie ubiegał się o organizację zimowych igrzysk olimpijskich: w 2010 i 2014. Głównym miejscem przeprowadzania igrzysk była gmina Daegwallyeong-myeon (największy ośrodek sportów zimowych w Korei Południowej).

Kandydaci

Aplikacje złożyły trzy miasta – dwa z Europy i jedno z Azji^[2]:

• Annecy – zimowe igrzyska olimpijskie we Francji odbywały się wcześniej trzykrotnie (Chamonix 1924, Grenoble 1968, Albertville 1992);
• Monachium – w przypadku zwycięstwa zostałoby pierwszym miastem w historii, które gościłoby zarówno letnie, jak i zimowe igrzyska olimpijskie (w 1972 było organizatorem XX Letnich Igrzysk Olimpijskich);
• Pjongczang – ubiegało się o zimowe igrzyska olimpijskie po raz trzeci z rzędu, w 2010 nieznacznie przegrało z Vancouver, a w 2014 z Soczi.

Pierwszy etap: 22 czerwca 2010 Międzynarodowy Komitet Olimpijski dokonał w Lozannie wyboru trzech miast, które będą ubiegać się o organizację igrzysk.

Drugi etap: 6 lipca 2011 podczas 123. Sesji MKOl w Durbanie wybrano powiat Pjongczang na gospodarza zimowych igrzysk olimpijskich w 2018 roku^[1].

Wynik

Wyniki głosowania:
Miasto	Państwo	Runda 1
Pjongczang	Korea Południowa	63
Monachium	Niemcy	25
Annecy	Francja	7

Rozgrywane dyscypliny

Uczestnicy zimowych igrzysk w Pjongczangu w 2018 roku rywalizowali w 102 konkurencjach w 15 dyscyplinach sportowych. Po raz pierwszy w historii na igrzyskach zostały rozegrane następujące konkurencje: Big Air, curling par mieszanych, bieg masowy w łyżwiarstwie szybkim i zawody drużynowe w narciarstwie alpejskim.

Państwa biorące udział w XXIII Zimowych Igrzyskach Olimpijskich

Na XXIII Zimowe Igrzyska Olimpijskie zakwalifikowali się reprezentanci 92 państw^[3][4][5][6] oraz zawodnicy z Rosji występujący pod flagą olimpijską jako „Olimpijscy sportowcy z Rosji” (ang. Olympic Athletes from Russia)^[7]. 5 grudnia 2017 roku przewodniczący MKOl, Thomas Bach ogłosił decyzję o wykluczeniu Rosji z udziału w igrzyskach. Decyzja ta została podjęta w oparciu o ustalenia trwającego 17 miesięcy śledztwa, zgodnie z którymi wielu rosyjskich sportowców korzystało w latach 2012–2015 z systematycznego programu dopingowego, prowadzonego przez władze ich kraju^[8]. Zawodnicy z Rosji, którzy udowodnili, że nie stosowali dopingu, otrzymali od MKOl prawo występu na igrzyskach pod flagą olimpijską^[9].

Na mocy podpisanej 20 stycznia 2018 roku przez delegacje Korei Północnej i Korei Południowej Olimpijskiej Deklaracji Półwyspu Koreańskiego sportowcy z obydwu państw wystąpili na ceremonii otwarcia igrzysk jako jedna reprezentacja pod Flagą Zjednoczenia, niesioną przez dwóch chorążych, po jednym z każdego kraju. Ponadto, w oparciu o zapisy deklaracji oba kraje wystawiły w olimpijskim turnieju hokeja na lodzie kobiet jednolitą, oznaczoną Flagą Zjednoczenia drużynę, powstałą poprzez dołączenie 12 zawodniczek i jednego urzędnika z Korei Północnej do dotychczasowego, liczącego 23 osoby składu Korei Południowej^[10].

Na zimowych igrzyskach w Pjongczangu zadebiutowali reprezentanci 6 państw: Ekwadoru, Erytrei, Kosowa, Malezji, Nigerii i Singapuru.

Symbole igrzysk

Logo

Projekt logo XXIII Zimowych Igrzysk Olimpijskich ma swoje źródła w alfabecie koreańskim, znanym jako Hangul. Oba elementy umieszczone w górnej części przypominają pierwsze spółgłoski w każdej sylabie słowa „Pjongczang” w transkrypcji koreańskiej. Symbol lewy jednocześnie symbolizuje miejsce spotkania, w którym trzy elementy koreańskiego humanizmu Cheon-ji-in (czyli „Niebo, ziemia i człowiek”) są w pełnej harmonii.

Symbol prawy jest natomiast uosobieniem sportów zimowych, śniegu i lodu, ale także gwiazd sportu. W całości logo symbolizuje miejsce, w którym spotka się niebo, ziemia i rywalizujące ze sobą na śniegu i lodzie gwiazdy sportów zimowych z całego świata. Utrzymane jest w tradycyjnych kolorach olimpijskich – żółtym, czarnym, czerwonym, niebieskim i zielonym^[11].

Maskotka

Maskotką igrzysk olimpijskich w Pjongczangu wybrany został biały tygrys o imieniu Soohorang (kor. 수호랑). Jest ono zbitką dwóch koreańskich słów – sooho, oznaczającego ochronę oraz ho-rang-i, czyli tygrys. Soohorang ma być zatem tygrysem, sprawującym ochronę nad przebiegiem zawodów. Obok białego tygrysa, organizatorzy wyróżnili także niedźwiedzia himalajskiego, noszącego imię Bandabi (kor. 반다비). Niedźwiedź himalajski jest maskotką igrzysk paraolimpijskich^[12].

Maskotki igrzysk, zaprezentowane po raz pierwszy 27 czerwca 2014 roku, przedstawiają zwierzęta zamieszkujące terytorium Azji. W dniu 2 czerwca 2016 roku Międzynarodowy Komitet Olimpijski zatwierdził wzory maskotek igrzysk.

Pochodnia olimpijska Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2018

Pochodnia olimpijska

Pochodnia olimpijska ma dokładnie 700 mm długości, co odpowiada wysokości miasteczka Pyeongchang-eup, które znajduje się 700 metrów nad poziomem morza. Pięć filarów w górnej części pochodni zostało zaprojektowanych tak, aby przypominały płonący płomień, a pięciokątne kształty w górnej i dolnej części symbolizują pięć kontynentów świata. Żółte wzory w kształcie gwiazdy i perforacje zdobiące każdy koniec pochodni reprezentują ludzi zamieszkujących wszystkie pięć kontynentów.

Medale

(c) Korea.net / Korean Culture and Information Service (Photographer name), CC BY-SA 2.0

Złoty medal

Na awersie medali znajdują się ukośne linie, symbolizujące historię olimpiady i determinację sportowców. Na rewersie znajdują się dyscypliny sportowe igrzysk. Taśmy do medali tworzone są przy użyciu tradycyjnych koreańskich tkanin. Projektantem medali był koreański projektant Lee Suk-woo.

Złoty medal olimpijski waży 586 g, srebrny 580 g, zaś brązowy – 493 g.

Olimpijskie medale mają 92,5 mm szerokości, 109 mm długości (wliczając uchwyt na szarfę) oraz w zależności od krążka 4,4-9,42 mm grubości.

Złote i srebrne medale są wykonane ze srebra o czystości 99,9%. Złote medale pokryte są warstwą czystego złota o masie 6 gramów. Brązowe medale zostały z kolei wykonane z czerwonego mosiądzu CuZn
10^[13].

Przebieg zawodów

Zawody rozgrywane były w dniach 9–25 lutego 2018 roku. Dzień przed oficjalnym otwarciem igrzysk olimpijskich (9 lutego) odbyły się pierwsze zawody, kwalifikacje mężczyzn do konkursu skoków narciarskich na normalnej skoczni oraz turniej par mieszanych w curlingu.

Pierwszą złotą medalistką igrzysk została szwedzka biegaczka Charlotte Kalla – start w biegu łączonym kobiet (7,5 km + 7,5 km)^[14].

Kalendarz

W poniższym kalendarzu zaprezentowano dni, w których rozdane zostały medale w danej dyscyplinie (żółty kolor), rozegrane zostały eliminacje (niebieski kolor), rozegrana była gala łyżwiarzy figurowych (jasnożółty), ceremonia otwarcia (zielony) i zamknięcia igrzysk (czerwony)^[15] .

Klasyfikacja medalowa

Miejsce	Państwo
1.	Norwegia	14	14	11	39
2.	Niemcy	14	10	7	31
3.	Kanada	11	8	10	29
4.	Stany Zjednoczone	9	8	6	23
5.	Holandia	8	6	6	20
6.	Szwecja	7	6	1	14
7.	Korea Południowa	5	8	4	17
8.	Szwajcaria	5	6	4	15
9.	Francja	5	4	6	15
10.	Austria	5	3	6	14
11.	Japonia	4	5	4	13
12.	Włochy	3	2	5	10
13.	Olimpijscy sportowcy z Rosji	2	6	9	17
14.	Czechy	2	2	3	7
15.	Białoruś	2	1	0	3
16.	Chińska Republika Ludowa	1	6	2	9
17.	Słowacja	1	2	0	3
18.	Finlandia	1	1	4	6
19.	Wielka Brytania	1	0	4	5
20.	Polska	1	0	1	2
21.	Ukraina	1	0	0	1
	Węgry	1	0	0	1
23.	Australia	0	2	1	3
24.	Słowenia	0	1	1	2
25.	Belgia	0	1	0	1
26.	Hiszpania	0	0	2	2
	Nowa Zelandia	0	0	2	2
28.	Kazachstan	0	0	1	1
	Liechtenstein	0	0	1	1
	Łotwa	0	0	1	1
Łącznie		103	102	102	307

Prawa telewizyjne do pokazywania zawodów

Kraj	Stacja telewizyjna
Francja	France Télévision[16]/Eurosport
Korea Południowa	Seoul Broadcasting System[16]
Korea Północna
Niemcy	ARD/ZDF[16]/Eurosport
Stany Zjednoczone	NBC[17]
Australia	Seven Network
Chiny	CCTV
Kanada	CBC/Radio-Canada
Wielka Brytania	BBC/Eurosport
Japonia	Japan Consortium
Hongkong i  Chiny	Dentsu
Bliski Wschód i Afryka Północna	BeIN Sport
Polska	TVP[18]/Eurosport
Ukraina	NTKU
Włochy	RAI
Dania	DR
Singapur	Eleven Sports

Przypisy