Zintegrowany węzeł przesiadkowy
Zintegrowany węzeł przesiadkowy – miejsce umożliwiające dogodną zmianę środka transportu wyposażone w niezbędną dla obsługi podróżnych infrastrukturę, w szczególności: miejsca postojowe, przystanki komunikacyjne, punkty sprzedaży biletów, systemy informacyjne umożliwiające zapoznanie się zwłaszcza z rozkładem jazdy, linią komunikacyjną lub siecią komunikacyjną[1].
W pojęciu uniwersalnym „węzeł przesiadkowy” to zespół przystanków różnych linii i rodzajów transportu (pociągów, autobusów, trolejbusów, tramwajów, metra), pomiędzy którymi odległość nie przekracza 200 m, a czas dojścia wynosi nie więcej niż 3 minuty, co pozwala na szybką, swobodną zmianę jednej trasy na drugą, często bez konieczności opuszczania obiektu lub uiszczania dodatkowej opłaty. Zintegrowane centrum przesiadkowe ponadto jest wyposażone w[2]:
- parkingi samochodowe (w tym parkingi Kiss & Ride i parkingi Park & Ride), parkingi (stacje) rowerowe, postoje taksówek
- kompleksową informację pasażerską wizualną oraz głosową (wyświetlacze zbiorcze, wyświetlacze stanowiskowe / peronowe, tablice informacyjne / infokioski)
- infrastrukturę i urządzenia ułatwiające korzystanie z usług centrum przesiadkowego osobom z niepełnosprawnościami
- kasy biletowe
- poczekalnie, toalety
- powierzchnie gastronomiczne i handlowe
Potoczne znaczenie pojęcia „węzeł przesiadkowy” to miejsce, gdzie dokonywane są przesiadki pomiędzy różnymi liniami lub środkami transportu[3].
Przypisy
- ↑ Definicja prawodawstwa polskiego, wynikająca z art. 4 ust. 1 pkt 27 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym Dz.U. z 2022 r. poz. 1343.
- ↑ Anna Przybycień, Zintegrowane centrum przesiadkowe, railway-displays.com, 29 stycznia 2020 [dostęp 2021-07-13] (pol.).
- ↑ Radosław Bul. Węzły przesiadkowe jako główny element zintegrowanego systemu transportu publicznego w aglomeracji poznańskiej1. „Transport miejski i regionalny”. 09, s. 11–19, 2017.