Zisi (zm. 402 p.n.e.) znany również jako Kong Ji (孔伋) – wczesny uczony konfucjański.
Był wnukiem Konfucjusza[1] i uczniem Zengzi. Przypisuje mu się autorstwo Doktryny Środka[2]. Twierdził między innymi, że Niebo i ludzie pozostają w stanie wzajemnej zależności oraz że z Nieba pochodzą zasady i sankcje moralne[3]. Nauki Zisi legły u podstaw odrębnej szkoły[4]. Ich orędownikiem był Mencjusz (uczeń Zisi[5]), który przyczynił się do rozwinięcia powiązanej z kwestiami etyczno-religijnymi interpretacji ksiąg kanonicznych[6].
Przypisy
- ↑ Yao 2009 ↓, s. 68.
- ↑ Feng Youlan: Krótka historia filozofii chińskiej. Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, s. 190. ISBN 83-01-13421-6.
- ↑ Yao 2009 ↓, s. 81.
- ↑ Yao 2009 ↓, s. 74.
- ↑ Encyklopedia historyczna świata. T. III. Kraków: Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, 2000, s. 278. ISBN 83-85909-61-3.
- ↑ Yao 2009 ↓, s. 76.
Bibliografia
- Xinzhong Yao: Konfucjanizm. Wprowadzenie. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2009, s. 68. ISBN 978-83-233-2602-1.