Ziying

Ziying
ilustracja
Król Qin (秦王)
Okres

207 p.n.e.

Dane biograficzne
Dynastia

Qin

Data śmierci

styczeń/luty 206 p.n.e.

Ojciec

Fusu

Ziying, chiń. 子嬰, (zm. w styczniu/lutym 206 p.n.e.) – król Qin, panujący przez 46 dni późnej jesieni roku 207 p.n.e.

Był synem Fusu, najstarszego syna Qin Shi Huanga. Kiedy kanclerz Zhao Gao doprowadził do śmierci Qin Er Shi, następnie obwołał Ziyinga królem Qin. Uzasadniał on rezygnację z tytułu cesarza odpadnięciem od państwa Qin ziem podbitych przez Qin Shi Huanga, co sprawiło, że stał się on bezprzedmiotowy. Ziying nie ufał Zhao Gao, podejrzewając, że ten porozumiał się ze stojącym u wrót kraju Liu Bangiem co do zgładzenia członków rodu Qin, w zamian chcąc samemu przejąć władzę w kraju. Zhao Gao rzeczywiście wysłał posłów, by porozumieć się z Liu Bangiem, ten jednak mu nie ufał. Po naradzie ze swoimi dwoma synami Ziying nie przybył na intronizację do Świątyni Przodków, gdzie spodziewał się zamachu na swoje życie, lecz udał chorobę. Kiedy Zhao Gao przybył do jego osobistych apartamentów Ziying, zabił go albo osobiście, albo za pośrednictwem jednego ze swoich eunuchów. Kazał też zgładzić jego krewnych. Czterdzieści sześć dni po objęciu tronu przez Ziyinga, w miesiącu księżycowym przypadającym na listopad/grudzień, Liu Bang rozbił armię Qin i wkroczył do kraju od południa, wysyłając następnie posłów, by omówili warunki kapitulacji[2][3]. Według Sima Qiana: "Ziying, z jedwabnym sznurem od królewskiej pieczęci na szyi, jadąc zwykłym wozem ciągnionym przez białe konie i w ręku trzymając pieczęć Syna Niebios oraz insygnia z nefrytu, poddał się w pobliżu miejscowości Zhidao"[4]. Liu Bang zachował Ziyinga przy życiu, traktując dobrze także mieszkańców Qin. Jednak w styczniu/lutym 206 roku p.n.e. do Qin wkroczył dowódca Liu Banga, Xiang Yu, który splądrował Xianyang, spalił pałace i zamordował Ziyinga, kończąc tym samym trwające ponad siedem stuleci dzieje państwa Qin[5][3].

Przypisy

  1. ↑ Sima Qian podaje, że Qin Shi Huang przyjął nazwisko Zhao, ponieważ urodził się w tym państwie, kiedy jego ojciec przebywał tam jako zakładnik (Sy-ma Ts'ien: Syn smoka: fragmenty zapisków historyka. przeł. Mieczysław Jerzy Künstler. Warszawa: Czytelnik, 2000, s. 40. ISBN 83-07-02780-2.Sprawdź autora:1.). Generalnie jednak władcy państwa Qin z rodu Ying używali jako drugiego nazwiska (shi, 氏) nazwy swojego kraju.
  2. ↑ Sy-ma Ts'ien: Syn smoka: fragmenty zapisków historyka. przeł. Mieczysław Jerzy Künstler. Warszawa: Czytelnik, 2000, s. 81, 159. ISBN 83-07-02780-2.Sprawdź autora:1.
  3. ↑ a b Derk Bodde: The state and empire of Ch'in. W: Denis Crispin Twitchett, Michael Loewe: The Ch'in and Han Empires, 221 B. C.-A. D. 220. Cambridge: Cambridge University Press, 1986, s. 84. ISBN 0-521-24327-0.
  4. ↑ Sy-ma Ts'ien: Syn smoka: fragmenty zapisków historyka. przeł. Mieczysław Jerzy Künstler. Warszawa: Czytelnik, 2000, s. 82. ISBN 83-07-02780-2.Sprawdź autora:1.
  5. ↑ Sy-ma Ts'ien: Syn smoka: fragmenty zapisków historyka. przeł. Mieczysław Jerzy Künstler. Warszawa: Czytelnik, 2000, s. 82, 160 - 161. ISBN 83-07-02780-2.Sprawdź autora:1.

Bibliografia

  • Derk Bodde: The state and empire of Ch'in. W: Denis Crispin Twitchett, Michael Loewe: The Ch'in and Han Empires, 221 B. C.-A. D. 220. Cambridge: Cambridge University Press, 1986. ISBN 0-521-24327-0. Podgląd ograniczony
  • Sy-ma Ts'ien: Syn smoka: fragmenty zapisków historyka. przeł. Mieczysław Jerzy Künstler. Warszawa: Czytelnik, 2000. ISBN 83-07-02780-2.Sprawdź autora:1.
Poprzednik
Qin Er Shi		Król Qin
207 p.n.e.		Następca
Był ostatnim królem Qin

Media użyte na tej stronie

Liu Ziye.jpg
劉宋前廃帝・劉子業の肖像画。