Zjednoczenie Mieszczańskie

Zjednoczenie Mieszczańskie – centrowe ugrupowanie polityczne^[1] utworzone na Sejmie Ustawodawczym we wrześniu 1919 roku przez Aleksandera Henryka de Rosseta. Powstało z tzw. Polskiej Partii Postępowej. Składało się z dawnych członków sejmowego Związku Ludowo-Narodowego, którzy wystąpili z ZLN, gdy przekonali się, iż nie zamierza on bronić miast, rzemiosł i rzemieślników^[2].

Zjednoczenie Mieszczańskie głosiło, że jako szczerze postępowe ugrupowanie pragnie „prowadzić naród szeroką drogą rozwoju, wykwitłego z macierzystego pnia jego przeszłości i jego świetnych dziejowych czynów”. Popierało prace Związku Miast. Dążyło do zwiększenia wpływu miasta na życie polityczne w kraju, przez zwiększenie przedstawicielstwa miast w Sejmie, Senacie i Sejmikach oraz do uświadomienia społeczeństwu, że rozwój i przyszłość kraju polega na wzroście miast i dobrobycie ludności miejskiej. Działalność kulturalną opierało na tradycyjnych więzach narodu polskiego z kościołem katolickim, opowiadało się za obowiązkowym, powszechnym i bezpłatnym nauczaniem elementarnym.

Prowadziło politykę chwiejną, łącząc się zarówno ze stronnictwami socjalistycznymi, jak i stronnictwami narodowymi.

Organami prasowymi Zjednoczenia Mieszczańskiego były: „Gazeta Poznańska” i „Głos Mieszczański”, tygodnik wychodzący w Krakowie.

Członkowie Zjednoczenia Mieszczańskiego na Sejmie Ustawodawczym

• Aleksander Henryk de Rosset, prezes
• Kazimierz Krajna, wiceprezes
• Tadeusz Mścisław Dymowski
• Piotr Lasota
• ks. Stanisław Maciejewicz
• Adolf Suligowski
• Teodor Szybiłło
• Adolf Świda
• Aleksander Thomas
• Ignacy Thomas
• Wacław Tomaszewski
• Julian Wróblewski
• Kazimierz Żero

Przypisy

Bibliografia

• Tadeusz Rzepecki, Sejm Rzeczypospolitej Polskiej 1919 roku, Poznań 1920, s. 289.
• Stronnictwa, partje, unje, federacje, kluby polityczne na ziemiach polskich i ich programy w r. 1921 / na podstawie źródeł sejmowych, urzędowych i prasowych oprac. Jan Bełcikowski, Warszawa, Lwów 1921, s. 11–13.
• Jerzy Szreniawa, Polskie stronnictwa polityczne, Poznań 1921, s. 23–24.