Zjednoczenie Socjalistyczne Polskie

Zjednoczenie Socjalistyczne Polskie – organizacja proletariatu polskiego w Rosji, założona w marcu 1917 r. w Charkowie. Skupiała robotników SDKPiL, PPS-Lewicy, PPS-Frakcji Rewolucyjnej i bezpartyjnych, postulowała zasadnicze przemiany demokratyczne. 8 kwietnia 1917 w Charkowie odbył się I zjazd zjednoczeń socjalistycznych polskich w Rosji[1]. Od sierpnia 1917 r. ze ZSP zaczęły występować organizacje SDKPiL i PPS-Lewicy, co doprowadziło do stopniowego rozpadania się ZSP. Zjednoczenia działały do września 1917 r.[1] Organ prasowy: „Jedność robotnicza”[2].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b Aleksander Kochański, Okres do XI 1918, [w:] Elżbieta Brodzianka (red.), 100 lat polskiego ruchu robotniczego. Kronika wydarzeń., Warszawa: Robotnicza Spółdzielnia Wydawnicza „Prasa-Książka-Ruch”, Książka i Wiedza, 1978, s. 72.
  2. ↑ Zjednoczenie Socjalistyczne Polskie, [w:] Encyklopedia powszechna PWN, t. 4, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1976, s. 792.