Zlatko Papec

Ten artykuł od 2010-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Zlatko Papec
Data i miejsce urodzenia	17 stycznia 1934 Zagrzeb
Data i miejsce śmierci	3 lutego 2013 Split
Pozycja	napastnik
Kariera juniorska
Lata Klub NK Lokomotiva Zagrzeb
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1952–1955 NK Lokomotiva Zagrzeb 57 (20) 1956–1964 Hajduk Split 177 (55) 1964–1968 Freiburger FC 130 (10) 1968–1969 NK Rijeka 4 (0) 1971–1972 NK Junak Sinj
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1953–1956  Jugosławia 6 (4)

Zlatko Papec (ur. 17 stycznia 1934 w Zagrzebiu, zm. 3 lutego 2013 w Splicie^[1]) – chorwacki piłkarz, występujący na pozycji środkowego napastnika. Był jednym z najwszechstronniejszych zawodników w historii jugosłowiańskiego futbolu. Występy rozpoczął w roku 1949 w klubie Lokomotiva Zagrzeb, gdzie grał na pozycji lewego pomocnika i lewego obrońcy. Karierę w tym klubie kończył jako snajper. Okres w którym Papec występował w Lokomotivie był zarazem najlepszym w historii klubu - wówczas przez klub przewinęły się tacy zawodnicy jak Branko Odžak, Ante Conč, Vladimir Firm czy Dario Hrmelina. Po występach w Lokomotivie Papec odbył obowiązkową służbę wojskową, przeszedł do zespołu Hajduk Split. W klubie występował od sezonu 1956/1957 aż do roku 1964. W barwach Hajduka Papec wystąpił 366 razy, zdobywając aż 167 goli. Później, przez dwa sezony, aż do roku 1966, gdzie grał w barwach zespołu z Regionalligi Freiburger FC. Zawodnik ponownie wrócił do Jugosławii, gdzie podpisał kontrakt z zespołem NK Rijeka. Papec był w tym klubie wystawiany na pozycji środkowego napastnika. W roku 1970 przeszedł do grającego w drugiej lidze zespołu NK Junak Sinj, gdzie rok później, w roku 1971 skończył w wieku 37 lat piłkarską karierę. Historia zatoczyła koło, ponieważ Papec tak jak zaczynał karierę - na pozycji lewego obrońcy - tak skończył, gdyż z braku lewego obrońcy w zespole Junaka został przez trenera wystawiany na tej właśnie pozycji.

Papec pojawił się sześciokrotnie w barwach reprezentacji "B" (1956–1959), natomiast w reprezentacji Jugosławii wystąpił 5 razy, zdobywając aż 4 gole. W reprezentacji zadebiutował 14 maja 1953 w rozgrywanym w Brukseli meczu przeciwko Belgii wygranym przez Jugosławię 3:1. Ostatni raz w reprezentacji wystąpił 23 grudnia 1956 w meczu przeciwko Indonezji rozgrywanym w Dżakarcie wygranym przez ekipę z Jugosławii 5:1. Według historyków chorwackiego futbolu, spotkanie to jest uznawane za nieoficjalne spotkanie reprezentacji Chorwacji, gdyż dziesięciu zawodników uczestniczących w tym spotkaniu pochodziło z Chorwacji.

Papec uczestniczył wraz z reprezentacją na mistrzostwach świata 1954 rozgrywanych w Szwajcarii. Papec pomimo tego, że dotychczas w reprezentacji wystąpił tylko raz, został powołany na te mistrzostwa przez selekcjonera Jugosłowian, Aleksandra Tirnanicia. Jugosłowianie trafili do grupy z Brazylią, Francją i Meksykiem. Jugosłowianie wyszli z grupy dzięki zwycięstwie nad Francją 1:0 oraz nieoczekiwanemu remisowi z Brazylią 1:1. Jugosłowianie ostatecznie przegrali w ćwierćfinale z późniejszymi mistrzami świata, Niemcami Zachodnimi 0:2, w meczu rozgrywanym 27 czerwca w Genewie. Papec nie pojawił się w tym turnieju na boisku ani razu, gdyż pierwsze skrzypce na boisku odgrywał słynny później trener Bora Milutinović oraz znakomity Chorwat, Branko Zebec.

Srebrny medal igrzysk olimpijskich

Zlatko Papec wraz z reprezentacją Jugosławii uczestniczył w igrzyskach olimpijskich 1956 w Melbourne. Jugosławia bez kwalifikacji uczestniczyła w turnieju olimpijskim, mając prawo do rozpoczęcia gry od ćwierćfinałów. W pierwszym meczu Jugosławia zdeklasowała USA aż 9:1, gdzie hat-tricka zdobyło dwóch zawodników: Todor Veselinović i Muhamed Mujić. Jednego gola, na 3:0 zdobył Zlatko Papec. W następnym meczu Jugosławia rozgromiła Indie, gdzie po raz kolejny świetnie spisał się Zlatko Papec, który zdobył 2 gole. Jednego gola dołożył Todor Veselinović, czwartego, samobójczego - indyjski zawodnik, Visneeh Salam. W finale igrzysk olimpijskich na stadionie w Melbourne, Jugosławia spotkała się z ZSRR. Mecz ten miał podtekst polityczny, gdyż po śmierci Józefa Stalina stosunki pomiędzy oboma państwami znacznie się ochłodziły, pomimo tego, że Jugosławia pozostała państwem o ustroju komunistycznym, nie była już pod rzeczywistą kontrolą Moskwy. Jugosławia w tym meczu bardzo się broniła, jednakże Lew Jaszyn i blok obronny ZSRR nie pozwalał na wiele jugosłowiańskim napastnikom. Napór przeciwnika rósł, aż w końcu w 48 minucie Anatolij Iljinpokonał, mocnym strzałem sprzed pola karnego, bramkarza "Plavich" Petara Radenkovicia. Wielkie kontrowersje wzbudziła wśród kibiców obu drużyn sytuacja z 67 minuty, kiedy to właśnie Zlatko Papec pokonał Lwa Jaszyna. Sędzia początkowo uznał gola, jednak po konsultacji z asystentem uznał, że Papec znajdował się na spalonym. Wynik nie zmienił się już do końca - Jugosławia została srebrnym medalistą igrzysk olimpijskich. Były to bardzo słabe igrzyska ekipy jugosłowiańskiej, gdyż wywalczyli tam tylko trzy srebrne medale. Oprócz piłkarzy, srebrne medale wywalczyli także pochodzący z Chorwacji, maratończyk Franjo Mihalić i jugosłowiańska reprezentacja w piłkę wodną. W klasyfikacji medalowej triumfował Związek Radziecki, który zdobył aż 98 medali, a oprócz piłkarskiego złota wywalczył jeszcze 26 innych złotych krążków. Brązowy medal w piłkarskim turnieju wywalczyła Bułgaria, która pokonała Indie w meczu o 3. miejsce 3:1.

• 1. 14 maja 1953, Bruksela, Belgia - Jugosławia 1:3
• 2. 28 listopada 1956, Melbourne, Jugosławia - USA 9:1
• 3. 4 grudnia 1956, Melbourne, Jugosławia - Indie 4:1
• 4. 8 grudnia 1956, Melbourne, Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich - Jugosławia 1:0
• 5. 23 grudnia 1956, Dżakarta, Indonezja - Jugosławia 1:5

Zlatko Papec w końcowych latach życia mieszkał w podzagrzebskiej miejscowości Vidovec. Po sukcesach na arenie międzynarodowej wraz z reprezentacją otrzymał wiele odznaczeń państwowych i medali, zdobył także wiele prestiżowych nagród piłkarskich przyznawanych przez prasę jugosłowiańską. W roku 1987 został włączony do panteonu gwiazd jugosłowiańskiej piłki. Pozostawał jednak w zapomnieniu i biedzie, żyjąc z renty, ponieważ dobrowolnie, po rozpadzie Jugosławii, zrzekł się emerytury olimpijskiej dla byłych medalistów olimpijskich w barwach Jugosławii. Głośna była sprawa odłączenia Papecowi przez chorwacką elektrownię prądu z powodu nieopłacania przez niego rachunków.

Linki zewnętrzne

Statystyki w bazie national-football-teams.com

Przypisy