Zmiany nazw miejscowości w południowo-wschodniej Polsce 1977
 | Ten artykuł wymaga uzupełnienia informacji. |
Zmiany nazw miejscowości w południowo-wschodniej Polsce 1977 dokonały się zgodnie z Zarządzeniem Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z 9 sierpnia 1977 r. w sprawie zmiany nazw niektórych miejscowości w województwach: krośnieńskim, nowosądeckim, przemyskim, rzeszowskim i tarnobrzeskim ogłoszonym w Monitorze Polskim nr 21 z 22 sierpnia 1977 r., poz. 112, podpisanym przez Marię Milczarek. Na jego skutek zamieniono wiele dotychczasowych nazw miejscowości, głównie ukraińskiego pochodzenia, na polsko brzmiące, często będące ich tłumaczeniem. Już wcześniej, 1 kwietnia 1977 r., zmieniono nazwy dwóch osad w województwie przemyskim: Rabe oraz Hłomcza[1] - powodem była rocznica śmierci generała Świerczewskiego.
Zarządzenie weszło w życie 1 października 1977 r. (w przypadku Rabe i Hłomczy 1 kwietnia) i wywołało duże poruszenie i wiele protestów. W przywrócenie dawnych nazw zaangażowały się środowiska przewodnickie, turystyczne i naukowe (m.in. Zarząd Główny PTTK czy XX Walny Zjazd Związku Literatów Polskich ze szczególnym głosem jego prezesa Jarosława Iwaszkiewicza), a także pomniejsze organizacje lokalne, jak choćby koła gospodyń wiejskich. Pod wpływem protestów reaktywowano Komisję Ustalania Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych zlikwidowaną w 1975 r., a jej nowy przewodniczący, prof. Mieczysław Szymczak, zażądał przywrócenia starych nazw.
W 1978 zaczęły się działania pozorne (m.in. ówczesnego ministra Józefa Kępy), jednak sprawa doczekała się finału dopiero w 1981 po interwencji „Kultury”, „Polityki”, „Politechnika” i „Słowa Powszechnego”. W ogłoszonym w Monitorze Polskim nr 7 z 1 kwietnia 1981 r., poz. 61, Zarządzeniu Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z 27 lutego 1981 r. w sprawie przywrócenia nazw niektórych miejscowości w województwach: krośnieńskim, nowosądeckim, przemyskim, rzeszowskim i tarnobrzeskim przywrócono dawne brzmienie 119 ze 120 nazw – wyjątkiem wyszczególnionym w § 1.2. był przysiółek Spokojna w gminie Nisko. Zarządzenie weszło w życie 1 kwietnia 1981 r. W przypadku Hłomczy i Rabe stare nazwy powróciły dopiero w 1983 r. [2].
Historię tę opisano w książce Spór o Bieszczady autorstwa Witolda Michałowskiego i Janusza Rygielskiego (wyd. Sport i Turystyka, Warszawa 1986, ISBN 83-217-2216-4).
Kilka miesięcy po przywróceniu dawnych nazw osobnym zarządzeniem[3] ponownie zmieniono nazwę Poździacz na Leszno. W 1986 w podobnym trybie[4] ponownie zmieniono nazwę Dusowce na Niziny.
Wykaz miejscowości objętych zarządzeniem
Przypisy
- ↑ Zarządzenie z 8 marca 1977 r. M.P. z 1977 r. nr 6, poz. 44
- ↑ Zarządzenie Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 9 marca 1983 r. w sprawie ustalenia i zmiany nazw miejscowości w niektórych województwach, M.P. z 1983 r. nr 10, poz. 57
- ↑ Zarządzenie Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 8 grudnia 1981 r. w sprawie zmiany nazw niektórych miejscowości w województwach pilskim i przemyskim (M.P. z 1981 r. nr 33, poz. 300).
- ↑ Zarządzenie Ministra – Szefa Urzędu Rady Ministrów z dnia 24 marca 1986 r. w sprawie ustalenia i zmiany nazw niektórych miejscowości w województwach: bialskopodlaskim, ciechanowskim, katowickim, opolskim, przemyskim, siedleckim i szczecińskim (M.P. z 1986 r. nr 9, poz. 64).
- ↑ a b Zarządzenie Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej I Ochrony Środowiska z dnia 9 sierpnia 1977 r. w sprawie zmiany nazw niektórych miejscowości w województwach: krośnieńskim, nowosądeckim, przemyskim, rzeszowskim i tarnobrzeskim (M.P. z 1977 r. nr 21, poz. 112).
- ↑ W tekście zarządzenia zapisana jako Lachowa.
- ↑ Po przywróceniu nazwy Dusowce ponownie zmieniono na Niziny.
- ↑ Po przywróceniu nazwy Poździacz ponownie zmieniono na Leszno.
- ↑ a b Mordownia i Spokojna – obecnie są to dwa sąsiednie przysiółki położone po obu stronach granicy powiatów stalowowolskiego i niżańskiego.
Media użyte na tej stronie
Icon of articles which need more text