Zmory (powieść)
Autor | |
---|---|
Typ utworu | |
Wydanie oryginalne | |
Język | |
Data wydania | 1935 |
Zmory – powieść Emila Zegadłowicza wydana w 1935.
Utwór ma charakter powieści inicjacyjnej. Akcja powieści rozgrywa się w środowisku gimnazjalnym prowincjalnego miasteczka Wołkowice (wzorowanego na Wadowicach). Główny bohater, Mikołaj, dramatycznie przeżywa wyjazd z rodzinnego domu, naukę w gimnazjum, drobnomieszczańską obyczajowość. Z powodu naturalistycznych opisów pierwszych doświadczeń seksualnych bohatera powieść ukazała się w wersji ocenzurowanej. Pierwsze pełne wydanie opublikowano dopiero w 1957. Powieść należy do autobiograficznego cyklu Żywot Mikołaja Srebrempisanego, będąc jego czwartą częścią. Ma jednak odmienny charakter od trzech wcześniejszych.
Po wydaniu powieści, w której przedstawione zostały Wadowice w czasie sprzed I wojny światowej, na początku lutego 1936 Rada Miejska Wadowic odebrała Zegadłowiczowi honorowe obywatelstwo miasta (przyznane mu w 1933) oraz przywróciła ulicy jego imienia poprzednią nazwę (Tatrzańska)[1][2].
16 kwietnia 1979 roku miała miejsce premiera filmu Zmory w reżyserii Wojciecha Marczewskiego, który został nakręcony na podstawie powieści.
Przypisy
- ↑ Z kraju. „Kurier Warszawski”. Nr 38, s. 5, 8 lutego 1936.
- ↑ Wadowice odbierają Zegadłowiczowi obywatelstwo honorowe. „Gazeta Lwowska”. Nr 32, s. 4, 9 lutego 1936.
Bibliografia
- Grzegorz Gazda: Dwudziestolecie międzywojenne. Słownik literatury polskiej. Gdańsk: słowo / obraz terytoria; Gdańskie Wydawnictwo Oświatowe, 2008, s. 224-225. ISBN 978-83-7420-110-0.
- Jerzy Kwiatkowski: Dwudziestolecie międzywojenne. Wyd. III - 5 dodruk. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 291-293, seria: Wielka Historia Literatury Polskiej. ISBN 978-83-01-13851-6.