Znak Dziedzictwa Europejskiego
Znak dziedzictwa europejskiego (ang. European Heritage Label; fr. Label du patrimoine européen) przyznawany jest przez Unię Europejską budynkom, dokumentom, muzeom, archiwom, zabytkom lub wydarzeniom, które są postrzegane jako istotne dla tożsamości europejskiej. Programem zarządza Komisja Europejska, a znak przyznawany jest obiektom materialnym i niematerialnym na terenie krajów członkowskich Unii Europejskiej. Uczestnictwo w programie potwierdziło 25 państw członkowskich: Austria, Belgia, Bułgaria, Chorwacja, Cypr, Czechy, Dania, Estonia, Finlandia, Francja, Grecja, Hiszpania, Holandia, Litwa, Luksemburg, Łotwa, Malta, Niemcy, Polska, Portugalia, Rumunia, Słowenia, Słowacja, Węgry, Włochy[1].
Do grudnia 2020 roku znak przyznano 48 obiektom[2]. W Polsce Znak otrzymały:
- Konstytucja 3 Maja
- Stocznia Gdańska
- Zabytki Lublina związane z Unią Lubelską
- Cmentarz wojenny nr 123 Łużna-Pustki
- Miejsce Pamięci Narodowej w Łambinowicach
- Wzorcowe osiedle we Wrocławiu (WuWa) wraz z innymi osiedlami Werkbundu.
Przypisy
- ↑ How to apply, Creative Europe – European Commission, 4 maja 2016 [dostęp 2019-12-17] (ang.).
- ↑ European Heritage Label, European Commission [dostęp 2020-12-14] (ang.).
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Cmentarz wojenny nr 123 Łużna-Pustki
Autor: DerHexer, Licencja: CC BY-SA 3.0
Picture taken in w:Gdańsk after Wikimania 2010 conference.
Autor: Artinpl, Licencja: CC0
Autor: SchiDD, Licencja: CC BY-SA 4.0
Modernist WUWA building numer 1, 2 Tramwajowa Street, Wrocław, Poland. Architects Paul Heim and Albert Kempter.
Autor: Krzysztof Stanowski, Licencja: CC BY-SA 4.0
Plac Litewski w Lublinie. Widok na pomnik Unii Lubelskiej i hotel Europa.