Zofia Charlotta z Meklemburgii-Strelitz

Ten artykuł od 2019-05 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł. (Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest wystarczające). Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Charlotta z Meklemburgii-Strelitz

Sophie Charlotte

Królowa Wielkiej Brytanii i Irlandii
Okres	od 8 września 1761 do 17 listopada 1818
Jako żona	Jerzego III
Koronacja	22 września 1761 Opactwo Westminsterskie, Londyn
Poprzedniczka	Karolina z Ansbachu
Następczyni	Karolina Brunszwicka
Królowa Hanoweru
Okres	od 12 października 1814 do 17 listopada 1818
Jako żona	Jerzego III
Poprzedniczka	Karolina z Ansbachu
Następczyni	Karolina Brunszwicka
Dane biograficzne
Dynastia	meklemburska
Data i miejsce urodzenia	19 maja 1744 Mirow
Data i miejsce śmierci	17 listopada 1818 Kew
Ojciec	Karol Ludwik Fryderyk
Matka	Elżbieta z Saksonii-Hildburghausen
Mąż	Jerzy III Hanowerski
Dzieci	Jerzy IV Fryderyk August Wilhelm IV Charlotta Edward August Augusta Zofia Elżbieta Ernest August I August Fryderyk Adolf Maria Zofia Oktawiusz Alfred Amelia

Zofia Charlotta Mecklenburg-Strelitz (Sophie Charlotte; ur. 19 maja 1744 w Mirow, zm. 17 listopada 1818 w pałacu Kew) – niemiecka księżniczka Meklemburgii-Strelitz, królowa Wielkiej Brytanii w latach 1761-1818 oraz królowa Hanoweru w latach 1814-1818 jako żona Jerzego III.

Życiorys

Urodziła się 19 maja 1744 roku w Mirow jako najmłodsze dziecko Karola Ludwika Fryderyka, księcia Meklemburgii-Strelitz (1708-1752), oraz jego żony, Elżbiety z Saksonii-Hildburghausen (1713-1761). Księstwo Meklemburgii-Strelitz, z którego pochodziła, było wówczas niewielkim księstwem, które wchodziło w skład Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Miłym zaskoczeniem była więc dla Charlotty propozycja małżeństwa od brytyjskiego króla, Jerzego III^[1].

8 września 1761 roku w kaplicy królewskiej w Pałacu św. Jakuba wyszła za mąż za Jerzego III. Ceremonii przewodniczył arcybiskup Canterbury, Thomas Secker, a jedną z druhen była Sarah Lennox, była sympatia pana młodego. Uroczystość odbyła się w całości po angielsku, a jedynymi słowami, jakie wypowiedziała Charlotta były: „Ich will” („Będę”). Koronacja Jerzego i Charlotty na króla i królową Wielkiej Brytanii i Irlandii odbyła się dwa tygodnie później, 22 września 1761 roku^[2].

Pałac św. Jakuba, gdzie Charlotta wyszła za mąż za Jerzego, funkcjonował jako oficjalna rezydencja pary królewskiej. Niedługo po ślubie król nabył pobliską posiadłość, Buckingham. Około 1762 r. król i królowa przenieśli się do tej rezydencji, która pierwotnie miała być prywatnym odosobnieniem. Charlotta bardzo upodobała sobie tę rezydencję i spędzała tam tak dużo czasu, że posiadłość stała się znana jako „Dom Królowej” (ang. Queen's House). Wszystkie dzieci Charlotty (oprócz najstarszego syna) urodziły się w Buckingham, chociaż pałac św. Jakuba pozostał oficjalną i ceremonialną rezydencją królewską^[3][4].

Królowa Zofia patronowała twórczości Johanna Christiana Bacha oraz Wolfganga Amadeusa Mozarta. Jerzy III i Zofia mieli 15 dzieci, w tym dwóch przyszłych królów Wielkiej Brytanii.

Teściowa Charlotty nie powitała synowej z otwartymi ramionami, przez pewien czas panowało napięcie między nimi. Pomimo braku sympatii teściowej i tego, że król był przed ślubem związany z wieloma kobietami, małżeństwo było szczęśliwe. Pomimo że z biegiem czasu miała znaczny dostęp do władzy, nie nadużywała jej.

Królowa Charlotta była żywo zainteresowana sztuką, wspierała Jana Christiana Bacha, który był jej nauczycielem muzyki. Swój utwór poświęcił jej Wolfgang Amadeus Mozart. Królowa zakładała domy i szpitale dla oczekujących matek. Charlotta była także bardzo dobrym botanikiem amatorem. Wielką wagę przywiązywała do edukacji.

Charlotta utrzymywała bliskie stosunki z Marią Antoniną, królową Francji. Łączyła je miłość do muzyki i sztuki, nigdy jednak nie spotkały się osobiście. Po wybuchu rewolucji we Francji królowa Wielkiej Brytanii szykowała już apartamenty dla Marii Antoniny i jej rodziny. Charlotta była wstrząśnięta późniejszymi losami swojej przyjaciółki.

Po wystąpieniu u króla objawów szaleństwa trafił on pod opiekę żony, która jednak nie mogła odwiedzać go za często ze względu na jego gwałtowne zachowanie. Pomimo tego królowa wspierała męża w chorobie. Choć to jej syn miał pełnię władzy, Charlotta była prawną opiekunką Jerzego III od 1811 roku aż do swojej śmierci.

Zmarła 17 listopada 1818 roku w Kew i została pochowana w kaplicy św. Jerzego na zamku w Windsorze^[5].

Małżeństwo i potomstwo

8 września 1761 roku wyszła za mąż za króla Wielkiej Brytanii, Jerzego III. Miała z nim piętnaścioro dzieci:

• Jerzy (ang. George Augustus Frederick; ur. 12 sierpnia 1762 w Londynie, zm. 26 czerwca 1830 w Windsorze) – król Wielkiej Brytanii jako Jerzy IV. W 1795 roku ożenił się z Karoliną Brunszwicką. Miał z nią jedną córkę – Charlottę Augustę, żonę pierwszego króla Belgów, Leopolda I Koburga.
• Fryderyk August (ang. Frederick Augustus; ur. 16 sierpnia 1763 w Londynie, zm. 5 stycznia 1827 tamże) – książę Wielkiej Brytanii i Irlandii, książę Yorku, Brunszwik-Lüneburga, biskup Osnabrück, brytyjski marszałek. W 1791 roku ożenił się z Fryderyką Charlottą von Hohenzollern. Para nie miała dzieci.
• Wilhelm (ang. William Henry; ur. 21 sierpnia 1765 w Londynie, zm. 20 czerwca 1837 w Windsorze, Berkshire) – król Wielkiej Brytanii jako Wilhelm IV. Od 1818 roku był żonaty z Adelajda z Saksonii-Meiningen.
• Charlotta (ang. Charlotte Augusta Matilda; ur. 29 września 1766 w Londynie, zm. 5 października 1828 Pałac Ludwigsburg). W 1797 roku wyszła za mąż za późniejszego króla Wirtembergii, Fryderyka I Wirtemberskiego. Para nie miała dzieci.
• Edward August (ang. Edward Augustus; ur. 2 listopada 1767 w Londynie, zm. 23 stycznia 1820 w Sidmouth) – książę Kentu i Strathearn. W 1818 roku ożenił się z Wiktorią z Saksonii-Coburga-Saalfeld. Miał z nią jedną córkę, przyszłą królową brytyjską, Wiktorię.
• Augusta Zofia (ang. Augusta Sophia; ur. 8 listopada 1768 w Londynie, zm. 22 września 1840 tamże).
• Elżbieta (ang. Elizabeth; ur. 22 maja 1770 w Londynie, zm. 10 stycznia 1840 we Frankfurcie nad Menem). W 1818 roku wyszła za mąż za landgrafa Hesji-Homburg, Fryderyka VI. Para nie miała dzieci.
• Ernest August (ang. Ernest Augustus; ur. 5 czerwca 1771 w Londynie, zm. 18 listopada 1851 w Hanowerze) – król Hanoweru w latach 1837–1851 jako Ernest August I. Wraz z jego wstąpieniem na tron hanowerski zakończyła się unia personalna Hanoweru i Wielkiej Brytanii. Od 1815 roku był żonaty z Fryderyką z Meklemburgii-Strelitz. Para doczekała się dzieci, w tym przyszłego króla Hanoweru – Jerzego V.
• August Fryderyk (ang. Augustus Frederick; ur. 27 lutego 1773 roku w Londynie, zm. 21 kwietnia 1843 tamże) – książę Sussex. Dwukrotnie żonaty – jego pierwszą żoną była Augusta Murray, drugą – Cecylia Underwood. Z pierwszą żoną miał dwoje dzieci.
• Adolf (ang. Adolphus Frederick; ur. 24 lutego 1774 w Londynie, zm. 8 lipca 1850 tamże) – książę Cambridge i wicekról Hanoweru. W 1818 roku ożenił się z Augustą Wilhelminą Heską. Miał z nią troje dzieci.
• Maria (ang. Mary; ur. 25 kwietnia 1776 w Londynie, zm. 30 kwietnia 1857 tamże). W 1816 roku wyszła za mąż za księcia Gloucester i Edynburga, Wilhelma Fryderyka Hanowerskiego. Para nie miała dzieci.
• Zofia (ang. Sophia Matilda; ur. 3 listopada 1777 roku w Londynie, zm. 27 maja 1848 tamże).
• Oktawiusz (ang. Octavius; ur. 23 lutego 1779 w Londynie, zm. 3 maja 1783 w Kew).
• Alfred (ur. 22 września 1780 w Windsorze, zm. 20 sierpnia 1782 tamże).
• Amelia (ur. 7 sierpnia 1783 w Windsorze, zm. 2 listopada 1810 tamże).

Upamiętnienie

• Na jej cześć nazwano rodzaj efektownych roślin południowoafrykańskich – strelicji (Strelitzia)^[6].
• W rolę Charlotty wcieliła się Helen Mirren w filmie Szaleństwo króla Jerzego z 1994 roku. Postać królowej pojawiła się również w serialu produkcji Netflix – Bridgertonowie, gdzie zagrała ją Golda Rosheuvel^[7][8].

Genealogia

Przypisy