Zofia Eleonora Klengel

Zofia Eleonora Klengel
Data urodzenia

1674

Data i miejsce śmierci

9 października 1755
Drezno

Małżeństwo

Jan Adolf von Haugwitz
Rudolf Gottlob von Seyffertitz

Partner

August II Mocny

Zofia Eleonora Klengel, Zofia Eleonora Kessel (ur. 1674, zm. 9 października 1755 w Dreźnie) – córka żołnierza i architekta Wolfa Kaspara Klengela i Marii von Bex, pierwsza kochanka elektora saskiego Fryderyka Augusta I, późniejszego króla polskiego Augusta II Mocnego.

Życiorys

Ojciec Zofii Eleonory był nauczycielem książąt Jana Jerzego i Fryderyka Augusta, synów elektora Saksonii Jana Jerzego III. Po raz pierwszy jako kochanka księcia Fryderyka Augusta Klengelówna wystąpiła w źródłach w kwietniu 1692. Przebywający na dworze w Dreźnie w maju 1694 brytyjski dyplomata George Stepney opisywał Zofię Eleonorę Klengel jako urodziwą brunetkę[1]. Związek Zofii Eleonory z elektorem Saksonii Fryderykiem Augustem zakończył się na początku 1695. 2 marca 1695 władca ożenił ją ze swoim szambelanem Janem Adolfem von Haugwitzem[1]. Z tego małżeństwa pochodziło troje dzieci. 12 grudnia 1714 von Haugwitz zmarł. W 1714[1] lub 1719[2] Zofia Eleonora wyszła po raz drugi za mąż za barona Rudolfa Gottloba von Seyffertitza. 9 marca 1740 baronowa von Seyffertitz owdowiała[2]. Zmarła 9 października 1755 w Dreźnie i została pochowana 12 października w tamtejszym kościele świętego Jana[3].

Przypisy

  1. a b c T. Sharp, Pleasure and Ambition: The Life, Loves and Wars of Augustus the Strong, 2001, s. 86.
  2. a b A. W. B. von Vechtritz, Diplomatische Nachrichten adelicher Familien, Intelligenz-Comtoir, Lipsk 1792, s. 232.
  3. K. von Weber, Archiv für die sächsische Geschichte, t. 7, Lipsk 1869, s. 250.

Bibliografia

  • Sharp T., Pleasure and Ambition: The Life, Loves and Wars of Augustus the Strong, I.B.Tauris & Co Ltd, 2001, ISBN 978-18606406195, s. 86.
  • von Vechtritz A. W. B., Diplomatische Nachrichten adelicher Familien, Intelligenz-Comtoir, Lipsk 1792, s. 232.
  • von Weber K., Archiv für die sächsische Geschichte, Wydawnictwo Bernharda Tauchnitza, t. 7, Lipsk 1869, s. 250.