Zofia Jarema
| Data i miejsce urodzenia | 15 maja 1919 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 11 grudnia 2008 |
| Zawód, zajęcie | artystka teatru lalek, reżyserka, scenografka |
| Narodowość | polska |
| Alma Mater | Uniwersytet Warszawski |
| Odznaczenia | |
   | |
Zofia Jarema z domu Leśniowska (ur. 15 maja 1919 w Warszawie, zm. 11 grudnia 2008 w Krakowie) – polska artystka teatru lalek, reżyser i scenograf.
Studiowała historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim, a następnie rzeźbę i scenografię w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. W latach 1938-1939 pracowała w krakowskim Teatrze Cricot. W 1939 wraz z mężem Władysławem pracowała w Państwowym Polskim Teatrze Lalek w Grodnie, gdzie była kierownikiem pracowni plastycznej. W 1941 powróciła do Warszawy, a po upadku powstania warszawskiego była więźniarką obozów koncentracyjnych w Stutthofie i Alvorwerk.
W 1945 wraz z mężem założyła Teatr Lalki, Maski i Aktora Groteska w Krakowie. W okresie 1949–1975 była jego dyrektorką; zajmowała się tamże również reżyserowaniem przedstawień oraz ich scenografią. Do jej najbardziej znanych realizacji należą: Gdyby Adam był Polakiem z 1955, Noc cudów, Męczeństwo Piotra Oheya z 1959 (debiut Sławomira Mrożka), Czarowna noc z 1964, Dom na granicy z 1979.
Odznaczona Krzyżem Kawalerskim (1964), Krzyżem Oficerskim (2005) Orderu Odrodzenia Polski, Medalem 10-lecia Polski Ludowej i innymi odznaczeniami.
Bibliografia
- Anna Stafiej, Dama w fioletach, „Kraków” nr 1 (51), styczeń 2009.
Linki zewnętrzne
- Irena Mirska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-04-09].