Zofia Kucówna

Zofia Kucówna

Zofia Kucówna (2012)
Data i miejsce urodzenia	12 maja 1933 Warszawa
Zawód	aktorka, pedagog, pisarka
Współmałżonek	Jan Mayzel Adam Hanuszkiewicz (1976–1989; rozwód)
Lata aktywności	1955–2011
Zespół artystyczny
Teatr Młodego Widza w Krakowie (1955–1957) Teatr im. Juliusza Osterwy w Lublinie (1957–1959) Teatr Powszechny w Warszawie (1959–1964, 1966–1968) Teatr Ateneum w Warszawie (1964–1965, 1982–1986) Teatr Narodowy w Warszawie (1968–1982) Teatr Współczesny w Warszawie (1986–2006)
Odznaczenia

Odcisk dłoni i podpis Z. Kucówny w Alei Gwiazd w Międzyzdrojach

Zofia Kucówna (ur. 12 maja 1933 w Warszawie) – polska aktorka teatralna i filmowa, pedagog, pisarka.

Życiorys

W 1955 ukończyła studia na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie, gdzie studiowała na roku między innymi z Jerzym Grotowskim i Aliną Obidniak. 26 listopada tego roku zadebiutowała w krakowskim Teatrze Młodego Widza w widowisku Ballady i romanse, według Adama Mickiewicza, w reżyserii Haliny Gallowej.

Była aktorką w Teatrze Młodego Widza w Krakowie (1955–1957) i Teatrze im. Juliusza Osterwy w Lublinie (1957–1959). Występowała na deskach teatrów warszawskich: Powszechnego (1959–1964, 1966–1968), Ateneum (1964–1965, 1982–1986) i Narodowego (1968–1982). W latach 1986–2006 była związana z Teatrem Współczesnym w Warszawie. Występowała gościnnie na deskach Filharmonii Narodowej (1971), Teatru Narodowego w Helsinkach(ang.) (1986), Teatru Dramatycznego (1991), Teatru Ochoty (1995, 2006) oraz Teatru Komedia (2008)^[1]. Wystąpiła w kilkudziesięciu rolach w spektaklach takich reżyserów jak Iwo Gall, Maria Biliżanka, Jerzy Goliński, Irena Babel, Krystyna Skuszanka, Wanda Laskowska, Janusz Warmiński, Adam Hanuszkiewicz, Andrzej Łapicki, Maciej Englert, Erwin Axer, Zbigniew Zapasiewicz i Agnieszka Glińska^[1].

Do jej najważniejszych ról teatralnych należały Nora w Domu lalki Henryka Ibsena (1958), Panna Młoda w Weselu Stanisława Wyspiańskiego (1963), Sonia w Zbrodni i karze według Fiodora Dostojewskiego (1964), Pani Wąsowska w Panu Wokulskim według Lalki Bolesława Prusa (1967), królowa Gertruda w Hamlecie Shakespeare’a z Danielem Olbrychskim w roli tytułowej (1970), Lady Makbet w Makbecie (1972), Fedra w Fedrze Racine’a (1977) oraz Jean Horton w Kwartecie Harwooda (2000)^[1][2].

W 1959 zaczęła współpracę z Teatrem Telewizji, w którym zagrała kilkadziesiąt ról. Pracowała również jako pedagog, wykładała wiersz na Wydziale Aktorskim Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie^[1]. Wydała kilka poczytnych książek biograficzno-wspomnieniowych: Zatrzymać czas (1990), Zdarzenia potoczne (1993), Zapach szminki (2000), Szara godzina (2012) oraz zbiór felietonów Opowieści moje (2000). Przez wiele lat angażowała się w działalność Związku Artystów Scen Polskich, zwłaszcza na rzecz Domu Aktora w Skolimowie^[1].

W 2003 odcisnęła swoją dłoń na Promenadzie Gwiazd w Międzyzdrojach. 22 grudnia 2008 z rąk podsekretarza stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Tomasza Merty, odebrała Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[3].

Życie prywatne

Jej pierwszym mężem był Jan Mayzel. W latach 1976–1989 była żoną Adama Hanuszkiewicza^[4].

Filmografia

• Deszczowy lipiec (1957) – matka niesfornych dzieci
• Spóźnieni przechodnie (1962) – kelnerka Zosia (nowela Stary profesor), aktorka grająca w kręconym filmie (nowela Nauczycielka)
• Wielka, większa i największa (1962) – matka Groszka
• Wiano (1963) – Bronka Drzemlikówna
• Przygoda noworoczna (1963) – Ela
• Ich dzień powszedni (1963) – Ada, rejestratorka w pogotowiu
• Bariery dźwięku (1968) – Teresa
• Szkice warszawskie (1970) – Olga, żona Jacka
• Atlantyda (film animowany) (1972) – recytacja
• Spirala (1978) – Maria, lekarka
• Pestka (1995) – matka Borysa
• Sabina (1998) – Sabina Kozicka
• Dowody na istnienie Hanny K. (1999) – lektorka
• Zaduszki narodowe. Sybir ostatnie pożegnanie (2000)
• Syzyfowe prace (2000) – „Przepiórzyca”, właścicielka stancji
• Egzamin z życia (serial telewizyjny) (2005–2008) – Zuza Chełmicka, babcia Andrzeja
• Dwie strony medalu (serial telewizyjny) (2007) – Lucyna Wysocka, matka Janusza (gościnnie)
• Dom nad rozlewiskiem (serial telewizyjny) (2009) – Zosia
• Dom baśni (2010) – Eleonora
• Barwy szczęścia (2011) – Nadia Orłowska

Książki

• Zatrzymać czas, Białystok, Krajowa Agencja Wydawnicza, 1990, ISBN 83-03-03201-1
• Zdarzenia potoczne, Warszawa, P.P. „Dom Książki” Spółka Wydawniczo-Księgarska, 1993, ISBN 83-7064-072-9
• Zapach szminki, Łódź, „Akapit Press”, 2000, ISBN 83-87463-66-3
• Opowieści moje (wybór felietonów z lat 1995-1999), Łódź „Akapit Press”, 2000, ISBN 83-87463-48-5
• Szara godzina, Poznań, Zysk i S-ka Wydawnictwo, 2012, ISBN 978-83-7785-191-3

Odznaczenia i nagrody

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1998)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1978)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1970)
• Medal 30-lecia Polski Ludowej (1975)
• Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2008)
• Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1977)
• Nagroda Komitetu do Spraw Radia i Telewizji za wybitne role w repertuarze współczesnym na antenie PR (1963)
• Nagroda na IV Kaliskich Spotkaniach Teatralnych w Kaliszu za rolę Panny Młodej w Weselu w Teatrze Powszechnym w Warszawie (1964)
• Nagroda aktorska I stopnia na Festiwalu Sztuk Rosyjskich i Radzieckich w Katowicach za rolę Sonii w Zbrodni i karze (1964)
• Nagroda Komitetu do Spraw Radia i Telewizji za kreacje aktorskie w Teatrze TV oraz występy estradowe w kabarecie „Mix” (1964)
• „Złoty Ekran” – dwukrotnie (1968 i 1969)
• Nagroda Ministra Kultury i Sztuki II stopnia za osiągnięcia aktorskie w teatrze i w Teatrze TV (1971);
• Nagroda Miasta Stołecznego Warszawy (1974)
• Nagroda na I Opolskich Konfrontacjach Teatralnych w Opolu za rolę Matki Boskiej Poczajowskiej w spektaklu Beniowski według Juliusza Słowackiego w reż. Adama Hanuszkiewicza w Teatrze Narodowym w Warszawie (1975)
• Nagroda I stopnia XVII Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych we Wrocławiu za rolę tytułową w spektaklu Maria Ireneusza Iredyńskiego w Teatrze Narodowym w Warszawie (1976)
• Nagroda Główna na XXX Kaliskich Spotkaniach Teatralnych w Kaliszu za rolę w Letycji i Lubczyku (1990)
• Dyplom za najlepsze Varsaviana – wyróżnienie za książkę Zatrzymać czas (1996)

Przypisy

Bibliografia

• Andrzej Tadeusz Kijowski, Opis obyczajów w 15-leciu międzysojuszniczym 1989-2004 (Paradoks o ogródkach w Teatr to miejsce spotkania, t. III), Wydawnictwo AnTraKt 2010, ISBN 978-83-923292-8-2

Linki zewnętrzne

• Zofia Kucówna w bazie filmpolski.pl
• Zofia Kucówna, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-04-09] .
• Zofia Kucówna w bazie IMDb (ang.)
• Zofia Kucówna w bazie Filmweb
• Zofia Kucówna w serwisie Culture.pl
• Andrzej Tadeusz Kijowski – Opis obyczajów w 15-leciu międzysojuszniczym 1989-2004