Zofia Lindorfówna

Zasugerowano, aby zintegrować ten artykuł z artykułem Zofia Lindorf. Nie opisano powodu propozycji integracji.

Zofia Lindorfówna

Zofia Lindorfówna
Data i miejsce urodzenia	12 lutego 1905 Lublin
Data i miejsce śmierci	3 stycznia 1975 Warszawa
Zawód	aktorka
Współmałżonek	Józef Węgrzyn, Aleksander Dziewiałtowski-Gintowt, Stefan Martyka

Grób Zofii Lindorfówny i Stefana Martyki na cmentarzu Powązkowskim

Zofia Lindorfówna (ur. 12 lutego 1905 w Lublinie, zm. 3 stycznia 1975 w Warszawie) – polska aktorka.

Życiorys

Od roku 1913 mieszkała w Warszawie. Uczęszczała do Gimnazjum im. Marii Konopnickiej. W roku 1922 ukończyła Kursy Wokalno-Dramatyczne H.J. Hryniewieckiej i po popisie szkolnym została zaangażowana przez Ludwika Solskiego do Teatru Rozmaitości (późniejszy Narodowy), gdzie debiutowała rolą Janiny w „Sublokatorce” Adama Grzymały-Siedleckiego.

Wkrótce zagrała Biankę w „Poskromieniu złośnicy” Williama Szekspira, Infantkę w „Cydzie” Pierre Corneille’a, Zosię w „Dziadach” Adama Mickiewicza. W roli Księżniczki Eboli w „Don Carlosie” Friedricha Schillera wystąpiła u boku swego męża Józefa Węgrzyna, który grał Carlosa. W roku 1932 na scenie Teatru Narodowego zagrała Rachel w „Weselu” Stanisława Wyspiańskiego.

Wystąpiła w rolach filmowych: w „Panu Twardowskim” zagrała Barbarę Radziwiłłównę, w „Halce” Zofię, a w „Trędowatej” i w „Ordynacie Michorowskim” Ritę Szeliżankę.

W czasie okupacji niemieckiej pracowała jako kelnerka w „Cafe Bodo” i „U Aktorek”. Po Powstaniu Warszawskim do września 1945 przebywała w Radomiu, Zakopanem, Nałęczowie, Podkowie Leśnej.

Po II wojnie światowej występowała w Teatrze Polskim w Warszawie kierowanym przez Arnolda Szyfmana. W roku 1957 przeszła do Teatru Narodowego. W roku 1968 wystąpiła w ostatniej roli scenicznej, Pani Dobrójskiej w „Ślubach Panieńskich” Aleksandra Fredry.

W maju 1973 otrzymała tytuł członka zasłużonego SPATiF-ZASP. 14 lipca 1973 odbył się jubileusz jej pięćdziesięciolecia jej pracy artystycznej.

Była zamężna trzykrotnie: z Józef Węgrzynem zawarła ślub w obrządku prawosławnym, po rozwodzie z nim powtórnie z prawnikiem Aleksandrem Dziewiałtowskim-Gintowtem, po raz trzeci z aktorem Stefanem Martyką, zastrzelonym 9 września 1951.

Została pochowana w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 53-IV-16)^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Witold Sadowy: Wspomnienie: Zofia Lindorfówna, „Gazeta Wyborcza – Stołeczna” nr 23, 28 stycznia 2005.
• Zofia Lindorf w bazie filmpolski.pl