Zofia Mrozowska

Zofia Mrozowska
Ilustracja
Zofia Mrozowska na okładce czasopisma Film Nr 50 z 1948 roku
Data i miejsce urodzenia

24 sierpnia 1922
Warszawa

Data i miejsce śmierci

19 sierpnia 1983
Warszawa

Zawód

aktorka, pedagog

Lata aktywności

1945–1982

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego
Zofia Mrozowska jako cyganka w filmie Ostatni etap, 1947
Grób Zofii Mrozowskiej na Cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie

Zofia Mrozowska (ur. 24 sierpnia 1922[1] w Warszawie, zm. 19 sierpnia 1983 tamże) – polska aktorka teatralna i filmowa, pedagog.

Życiorys

W 1944 ukończyła konspiracyjny Państwowy Instytut Sztuki Teatralnej w Warszawie, a w 1945 zdała aktorski egzamin eksternistyczny. Na scenie zadebiutowała w 1945 rolą Maryny w Weselu Stanisława Wyspiańskiego w Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi. Związana ze scenami teatrów warszawskichWspółczesnego i Studio. Znaczące role teatralne: tytułowa postać w „Elektrze” Giraudoux (1946), Laura w „Szklanej Menażerii” (1947), Wiola w „Wieczorze Trzech Króli” (1950), Donna Urraca w „Teatrze Klary Gazul” (1955), Emilka w „Naszym Mieście” (1957), Ifigenia w „Ifigenii w Taurydzie” (1961), Masza w „Trzech Siostrach” (1963), Maria w „Marii Stuart” (1969), Mary w „Zmierzchu Długiego Dnia” (1973), Ella w „Janie Gabrielu Borkmanie” (1975) i Marta w „Lecie” Bonda (1982).

Od 1965 była wykładowcą PWST w Warszawie, a w latach 1969–1971 dziekanem Wydziału Aktorskiego tej uczelni. W styczniu 1976 roku podpisała list protestacyjny do Komisji Nadzwyczajnej Sejmu PRL przeciwko zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej[2]. 23 sierpnia 1980 roku dołączyła do apelu 64 uczonych, pisarzy i publicystów do władz komunistycznych o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami[3].

Wśród kreacji filmowych i występów w Teatrze Telewizji wyróżniają się niezapomniane role w filmie Zakazane piosenki oraz w serialach Lalka Ryszarda Bera i Polskie drogi Janusza Morgensterna.

Była w związku z reżyserem Erwinem Axerem, z którym miała syna Andrzeja Axera, socjologa i dyrektora klinicznego w Cascadia Behavioral Health w Portland (Oregon)[4].

Zmarła 19 sierpnia 1983 w Warszawie i została pochowana na cmentarzu ewangelicko-reformowanym przy ulicy Młynarskiej w Warszawie (kwatera 5-3-9a)[5].

Filmografia

Odznaczenia i nagrody

Przypisy

  1. 23 sierpnia za imdb.com i filmpolski.pl, e-teatr.pl podaje 24 sierpnia.
  2. Kultura 1976/03/342 Paryż 1976, s. 30.
  3. Apel (dokument KSS KOR, Archiwum Opozycji IV/04.05.43 [b.n.s])
  4. Powstańcze Biogramy – Erwin Axer, 1944.pl [dostęp 2020-07-28] (pol.).
  5. śp. Zofia Mrozowska

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Film nr 50 - Zofia Mrozowska - 1948-10-01.JPG
Okładka czasopisma Film Nr. 50 z aktorką Zofią Mrozowską w filmie "Robinson warszawski".
POL Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego BAR.png
Baretka Odznaki 1000-lecia Państwa Polskiego
Zofia Mrozowska grób.JPG
Autor: Mateusz Opasiński, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grób aktorki Zofii Mrozowskiej na Cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie