Zofia Rysiówna

Zofia Rysiówna
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

17 maja 1920
Rozwadów

Data i miejsce śmierci

17 listopada 2003
Warszawa

Zawód

aktorka

Współmałżonek

Adam Hanuszkiewicz

Lata aktywności

19452002

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920-1941) Krzyż Partyzancki Krzyż Oświęcimski Złoty Krzyż Zasługi Krzyż Armii Krajowej Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego

Zofia Rysiówna (ur. 17 maja 1920 w Rozwadowie, zm. 17 listopada 2003 w Warszawie) – polska aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna.

Życiorys

Absolwentka konspiracyjnego Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej (PIST) w Warszawie.

W czasie II wojny światowej kluczowa uczestniczka uwolnienia 28 lipca 1940 Jana Karskiego ze szpitala w Nowym Sączu z rąk Gestapo, w związku z czym została aresztowana wiosną 1941, a następnie osadzona w niemieckim obozie koncentracyjnym w Ravensbrück (nr obozowy 7286), gdzie doczekała końca wojny[1].

W 1945 zdała aktorski egzamin eksternistyczny. 30 października 1945 zadebiutowała na deskach Teatru Miejskiego im. Juliusza Słowackiego w Krakowie rolą kobiety w spektaklu Przejrzały oczy nasze Wandy Karczewskiej w reż. Józefa Karbowskiego, a 22 grudnia zagrała tytułową rolę w Balladynie Juliusza Słowackiego.

W latach 1945–1955 występowała na scenach Krakowa: Teatru Miejskiego im. Juliusza Słowackiego (1945–1946) i Teatrów Dramatycznych (1946–1950) oraz Poznania – Teatrów Dramatycznych (1950–1955). Od 1955 była aktorką scen warszawskich: Teatru Polskiego (1955–1958), Teatru Powszechnego (1958–1963), Teatru Dramatycznego (1963–1965, 1968–1977 i 1979–1992), Teatru Klasycznego (1965–1968) oraz Teatru Nowego (1977–1979).

Wystąpiła również w blisko 70 spektaklach Teatru Telewizji, m.in. w: Muchach Jeana-Paula Sartre’a (1956), Dziadach Adama Mickiewicza (1959), Balladach Federico Garcii Lorki (1960), Niemcach Leona Kruczkowskiego (1961) – wszystkie w reż. Adama Hanuszkiewicza oraz w Idach marcowych Thorntona Wildera w reż. Jerzego Gruzy (1962), Weselu Stanisława Wyspiańskiego w reż. Adama Hanuszkiewicza (1963), Chłopcach Stanisława Grochowiaka w reż. Tadeusza Jaworskiego (1966), Kollokacji Józefa Korzeniowskiego w reż. Maryny Broniewskiej (1969), Domu kobiet Zofii Nałkowskiej w reż. Jana Kulczyńskiego (1974), Jegorze Bułyczowie i innych Maksima Gorkiego w reż. Zygmunta Hübnera (1975), Uczniu diabła George’a Bernarda Shawa w reż. Marka Tadeusza Nowakowskiego (1978), Warszawiance Stanisława Wyspiańskiego w reż. Andrzeja Łapickiego (1978), a także w przedstawieniach: Barbara Radziwiłłówna Alojzego Felińskiego w reż. Mariusza Dmochowskiego jako królowa Bona (1980), Wujaszek Wania Antona Czechowa w reż. Aleksandra Bardiniego jako matka Wani (1980), Egipska pszenica Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej w reż. Olgi Lipińskiej jako Róża Krzeptowska, matka Wiktora (1994), Portret wenecki Gustawa Herlinga-Grudzińskiego w reż. Agnieszki Lipiec-Wróblewskiej jako Giovanna (1998) i Tartuffe, czyli obłudnik Moliera w reż. Andrzeja Seweryna jako pani Pernelle (2002).

Jej rodzeństwem byli: bracia Zbigniew (1914–1990, żołnierz, adwokat), Władysław (obrońca Lwowa z 1918, uczestnik wojny obronnej 1939), Bronisław (polonista, nauczyciel, harcerz, zm. 1941 w Mauthausen), siostry Wanda (żona Stanisława Skrzeszewskiego i Olgierda Straszyńskiego), Stanisława (zm. 1957), Maria (zm. 2011)[2].
Od 1948 była żoną Adama Hanuszkiewicza.

Miejsce pochówku Zofii Rysiówny na cm. Komunalnym w Nowym Sączu; kw. nr 9 (marzec 2015)

Zmarła 17 listopada 2003 w Warszawie. Pochowana została na Cmentarzu Komunalnym w Nowym Sączu, w kwaterze nr 9, w grobie rodzinnym Rysiów.

Filmografia

● odc. 15. Długa księżycowa noc (1996),
● odc. 18. Trzecie kłamstwo (1997),
● odc. 24. Droga na skróty (2000)
Użyczyła głosu

Odznaczenia

Nagrody

  • Nagroda Przewodniczącego Komitetu do Spraw Radia i Telewizji za kreacje aktorskie w programach radiowych i telewizyjnych (1980),
  • Nagroda Przewodniczącego Komitetu do Spraw Radia i Telewizji za wybitne kreacje aktorskie w Teatrze Polskiego Radia (1986),
  • Wielki Splendor – nagroda Teatru Polskiego Radia dla wybitnej osobistości współpracującej z Teatrem PR (1989)[5],
  • Nagroda im. Aleksandra Zelwerowicza za całokształt dokonań artystycznych – przyznana w związku z jubileuszem 50-lecia pisma „Teatr” (1996).

Przypisy

  1. Bartosz Ryś, Karski wykradziony; [w:] „Polityka”, 2014, nr 43, s. 64–65.
  2. Leszek Migrała: Wprowadzenie. W: Zbigniew Ryś: Wspomnienia kuriera. Nowy Sącz: Polskie Towarzystwo Historyczne Oddział w Nowym Sączu, 2013, s. 8. ISBN 978-83-933269-3-8.
  3. M.P. z 2001 r. nr 4, poz. 78 (Zofia Józefa Hanuszkiewicz-Ryś) „za wybitne zasługi w długoletniej działalności radiowej”.
  4. M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1078 (Zofia Hanuszkiewicz) „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
  5. Wielki Splendor – nagrody Teatru Polskiego Radia wręczone. prsa.pl, 2008-12-01. [dostęp 2010-12-06].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

POL Krzyż Walecznych (1920) BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
POL Krzyż Partyzancki BAR.svg
Baretka: Krzyż Partyzancki
POL Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego BAR.png
Baretka Odznaki 1000-lecia Państwa Polskiego
POL Krzyż Armii Krajowej BAR.svg
Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape .
POL Krzyż Oświęcimski BAR.svg
Baretka: Krzyż Oświęcimski
Zofia Rysiowna - grob (thomb).JPG
Autor: AusLodz, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Zofii Rysiównej na cm. Komunalnym w Nowym Sączu, kwatera nr 9 (marzec 2015).
POL Medal Zwycięstwa i Wolności BAR.svg
Baretka: Złoty Medal Zwycięstwa i Wolności
Zofia Rysiówna.jpg
Autor: Edward Hartwig, Licencja: CC BY-SA 4.0
Aktorka Zofia Rysiówna w spektaklu "Burza". Teatr Nowy w Warszawie.