Zoochoria

Owoce łopianu przyczepiają się do sierści zwierząt haczykowatymi łuskami okrywy

Wiewiórki rozsiewają nasiona leszczyny przez synzoochorię

Zoochoria, zwierzęcosiewność – rozprzestrzenianie diaspor roślinnych (nasion, zarodników, rozmnóżek) przez zwierzęta. Diaspory mogą być przenoszone na zewnątrz zwierzęcia, mogą być zjadane i następnie wydalane lub też są przez zwierzęta ukrywane jako zapas żywności i w miejscu ukrycia rozpoczynają swój wzrost^[1]. Rośliny rozsiewające się przez zoochorię mają szczególne przystosowania do takiego sposobu rozsiewania, np. nasiona zaopatrzone w haczyki przyczepiające je do sierści zwierząt, specjalne ciałka zachęcające (tzw. elajosomy) mrówki do zabierania nasion, albo jadalne części owocu^[2].

• Rodzaje zoochorii w zależności od sposobu przenoszenia diaspor przez zwierzęta^[1]:
  • ektozoochoria, epizoochoria, epichoria – przenoszenie przez zewnętrzne części ciała zwierzęcia. Diaspory mogą być przyczepione np. do sierści, piór, śluzu pokrywającego ciało itp.
  • endozoochoria, endochoria – diaspory wnikają do wnętrza ciała zwierzęcia, przeważnie do układu pokarmowego, gdy zwierzę zjada nasiona i owoce
  • synzoochoria – nasiona i owoce gromadzone są przez zwierzęta w różnych kryjówkach. W ten sposób rozsiewane są między innymi żołędzie, orzechy laskowe i orzechy włoskie. W rozsiewaniu poprzez magazynowanie uczestniczą głównie ptaki oraz mrówki. W przypadku gdy diaspory są niszczone w przewodzie pokarmowym przypadkowe upuszczanie przez spożyciem określane jest jako dyszoochoria.
• W zależności od grupy zwierząt uczestniczących w przenoszeniu diaspor wyróżnia się:
  • chiropterochorię – roznoszenie przez nietoperze^[3],
  • entomochorię – roznoszenie przez owady^[4],
  • myrmekochorię – roznoszenie przez mrówki^[2],
  • ornitochorię – roznoszenie przez ptaki^[5].

Zoochoria jest jednym z rodzajów cudzosiewności (allochorii).

Zobacz też

• anemochoria
• antropochoria
• autochoria
• hydrochoria

Przypisy