Zorobabel

Zorobabel

Portret Zorobabela w Promptuarii Iconum Insigniorum
Występowanie	Księga Ezdrasza Ewangelia Mateusza Ewangelia Łukasza
Rodzina
Ojciec	Salatiel
Dzieci	Abiud

Zorobabel, syn Salatiela (hebr. Zerubbabel ben Szealtiel − urodzony w Babilonii) − żyjący w VI w. p.n.e. Izraelita z plemienia Judaitów, syn Szealtiela, egzylarcha, namiestnik Judy.

Stanął na czele jednej z pierwszych grup przesiedleńców powracających za pozwoleniem Cyrusa, króla perskiego, z „niewoli babilońskiej” (587/6 p.n.e. - 539 p.n.e.)^[1] do Judy. Opisany w Księdze Ezdrasza (Ezd 2-5). Zajął się on, wraz z Jozuem, synem Josadaka i braćmi jego, kapłanami, budowaniem Bogu ołtarza na dawnym fundamencie, w zniszczonej podczas najazdu Nabuchodonozora, króla babilońskiego, Świątyni Jerozolimskiej. W ciągu następnych dwóch lat sprowadzili oni drzewo cedrowe z Libanu i założyli fundamenty samej Świątyni. Odbudowa Domu Pańskiego trwała od 536 p.n.e. do 515 p.n.e. Została ukończona w trzecim dniu miesiąca Adar szóstego roku panowania Dariusza Wielkiego (12 marca 515 p.n.e.)^[2]. Dla porównania według Ewangelii Jana (2:20) trzecią świątynię odbudowano w 46 lat (historia powszechna 20 p.n.e. – 70 n.e. od Heroda Wielkiego do Chrystusa).

Przypisy

Bibliografia

• Biblia Tysiąclecia, Pallotinum, Poznań, 1991
• Philip E. Goble, ed. (February 2003). The Orthodox Jewish Bible: Tanakh and Orthodox Jewish Brit Chadasha. AFI International Publishers. p. 751. ISBN 978-0-939341-04-7. Retrieved 11 March 2011.