Zrinjski Mostar

Zrinjski Mostar

Pełna nazwa	Hrvatski športski klub Zrinjski Mostar
Przydomek	Plemići
Barwy	biało-czerwono-niebieskie
Data założenia	1905
Liga	Premijer liga
Państwo	Bośnia i Hercegowina
Część składowa	Federacja Bośni i Hercegowiny
Adres	Stjepana Radica 45, 88000 Mostar
Stadion	Stadion pod Bijelim Brijegom
Sponsor techniczny	Macron
Prezes	Denis Lasić
Trener	Krunoslav Rendulić
Stroje domowe Stroje wyjazdowe
Trzeci strój
Strona internetowa

Hrvatski športski klub Zrinjski Mostar – bośniacki klub piłkarski z siedzibą w mieście Mostar.

Osiągnięcia

• Mistrz Bośni i Hercegowiny: 2004/2005, 2008/2009, 2013/2014, 2015/2016, 2016/2017, 2017/2018, 2021/2022
• Wicemistrz Bośni i Hercegowiny: 2006/2007, 2018/2019
• Zdobywca Pucharu Bośni i Hercegowiny: 2007/2008

Historia

1905–1945

W 1896 kilku znaczących w Mostarze Chorwatów wpadło na pomysł zorganizowania młodzieżowego towarzystwa sportowego pod nazwą Hrvatski sokol. Wtedy jeszcze nie udało się utworzyć sportowego klubu w mieście, jednak w 1905 chorwacka młodzież kierowana przez profesora Kuštreba z pomocą towarzystwa kulturalnego Hrvoje utworzyła studencki klub sportowy o nazwie Đački športski klub. W 1912 klub ten zmienił nazwę na Gimnazijski nogometni klub Zrinjski. Nazwa klubu pochodziła od znanego w historii Chorwacji szlacheckiego rodu Zrinskich.

Pierwsze mecze nowa drużyna rozegrała z zespołem Osman z Sarajewa, przegrywając 0:3 i wygrywając 2:1. Pierwsze wzmianki na temat klubu napisał ówczesny działacz i zawodnik klubu Ivo Ćorić. Z zapisków tych dowiedzieć się można imion i nazwisk pierwszych graczy klubu: Ivan Bošnjak, Rudolf Brozović, Slavko Jukić, Ante Merdžo, Željko Merdžo, Bruno Novak, Edo Novak, Mabid Pehlivanović, Marko Suton oraz Karlo Šmit.

W 1914 u progu I wojny światowej zakazano działalności klubu. Zakaz trwał do 1917, kiedy to Zrinjski wraz z innym klubem z miasta zwanym HROŠK (Hrvatski radnički omladinski športski klub) utworzył nowy klub o nazwie Hercegovac. Znanych jest kilku piłkarzy HROŠK z tego okresu: Nikola Paladžić, Ante Pavković, Miroslav Prpić, Mirko Vlaho, Jure Zelenika i Kažimir Zubac.

W 1922 klub powrócił do nazwy Zrinjski i pod taką nazwą rozegrał w tym roku mecze z innymi drużynami z Mostaru – JŠK, Veležem i Vardarem. Klub zmierzył się także z wieloma klubami Hercegowiny, Bośni i Dalmacji.

W 1923 Zrinjski zdobył mistrzostwo Mostaru pokonując w finale klub JŠK. W meczu tym wystąpili następujący piłkarze: Živo Bebek, Pero Golić, Rudi Janjušić, August Kučinović, Mijo Miličević, Muhamed Omeragić, Husein H. Omerović, Milivoj Smoljan, Franjo Štimac, Kazimir Vlaho oraz Vjekoslav Vrančić.

W latach 30. Zrinjski rozgrywał swoje mecze w Zagrzebiu, Sarajewie, Banja Luce, a nawet w Czarnogórze. W 1936 władze Jugosławii zabroniły Zrinjskiemu wystąpić na turnieju w Dubrowniku z powodu chorwackich barw umieszczonych na koszulkach klubowych.

W 1938 Zrinjski zwyciężył w turnieju, w którym udział wzięły kluby: Velež, ŠK Sloga i ŠK Makabi. W tym okresie klub rozegrał trzy mecze w nocy, przy sztucznym świetle uzyskanym z lokalnej kopalni.

Znani są niektórzy prezesi klubu, stojący na jego czele w latach 1905–1945: Miško Mikulić, Jakša Miljković i Blaško Slišković, Drago Turkelj.

W okresie II wojny światowej w 1941 powstało Niepodległe Państwo Chorwackie, w ramach którego zorganizowano rozgrywki ligowe. Zrinjski wraz dwoma innymi klubami bośniackimi – SAŠK Sarajevo i NK Hrvoje z Banja Luki, przystąpił do pierwszej ligi chorwackiej w chwili, gdy Chorwacja przyjęta została do FIFA^[1]. W lidze chorwackiej Zrijnski rozegrał historyczne mecze z klubami Građanski Zagrzeb i Hajduk Split. Rozegrany w 1943 mecz z zespołem Jedinstvo, wygrany 2:1, był prawdopodobnie ostatnim spotkaniem klubu przed okresem zawieszenia działalności, do jakiej doszło w 1945, po zakończeniu drugiej wojny światowej. Powodem zawieszenia klubu był, wydany przez komunistyczne władze Jugosławii, zakaz stosowania narodowych nazw i znaków przez organizacje sportowe^[1]. Wszystkie kluby (a wśród nich Zrinjski), które nie chciały zastosować się do zakazu, zostały zawieszone. Spowodowało to, że klub Zrinjski zniknął ze sceny na okres 47 lat (od 1945 do 1992).

Wznowienie działalności klubu

Zrinjski wznowił swoją działalność w 1992 w Medziugorie, po tym, jak Bośnia i Hercegowina stała się niepodległym państwem. Ze względu na trwającą wojnę przez pierwsze dwa lata Zrijnski rozgrywał tylko mecze towarzyskie, głównie na obszarze Hercegowiny i Chorwacji, ale także w Kanadzie i w Niemczech. W 1994 Zrinjski wraz z innymi chorwackimi klubami na terenie Bośni i Hercegowiny utworzył federację piłkarską Bośni i Hercegowiny. Klub brał udział w rozgrywkach ligowych grupujących chorwackie kluby Bośni i Hercegowiny przez siedem sezonów, a do najlepszych graczy klubu należeli wtedy: Blaž Slišković i Slaven Musa. W 1998 Zrinjski wziął udział w pierwszych meczach barażowych z udziałem drużyn bośniackich. W 2000 powstała pierwsza liga, w której wspólnie grały drużyny chorwackie i bośniackie. Serbskie kluby Bośni i Hercegowiny dołączyły do wspólnej ligi w 2002. W tej połączonej lidze Zrinjski brał udział od samego jej początku i tak jest do dziś.

Latem 2000 Zrinjski rozegrał pierwsze mecze w ramach rozgrywek organizowanych przez UEFA. W Pucharze Intertoto Zrinjski zmierzył się ze szwedzkim klubem Västra Frölunda IF z Göteborga, przegrywając pierwszy mecz na wyjeździe 0:1 i wygrywając u siebie po 90 minutach także 1:0. Ponieważ dwumecz nie był jeszcze rozstrzygnięty, konieczna była dogrywka, w której piłkarze mostarskiego klubu zdobyli drugą bramkę, dającą w tym momencie awans. Dalszy przebieg dogrywki nie był już tak pomyślny i mecz zakończył się ostatecznie zwycięstwem drużyny Zrinjski 3:2, co z powodu większej liczby bramek zdobytych na wyjeździe dało awans drużynie szwedzkiej.

Przed sezonem 2003/2004 niektórzy z nowych członków zarządu przyciągnęli do klubu grupę zamożnych sponsorów. Głównym celem było sprawienie, by klub Zrinjski stał się czołowym klubem kraju jeszcze przed stuleciem klubu, które przypadało na rok 2005. W tym celu wypożyczeni zostali z Dinama Zagrzeb czterej piłkarze: Ivica Džidić, Mario Janjetović, Davor Landeka oraz Luka Modrić.

Po zakończeniu sezonu Džidić i Landeka zostali w klubie na dłużej. Chociaż Zrinjski w ligowych rozgrywkach nie uplasował się wysoko, stworzone zostały podstawy pod przyszłe sukcesy. Latem 2004 roku klub zawarł kontrakty z czołowymi piłkarzami ligi, takimi jak Dušan Kerkez, Zoran Rajović, Sulejman Smajić czy Velimir Vidić. Tak zbudowana drużyna, którą kierował trener Franjo Džidić, bez trudu zdobyła mistrzowski tytuł, ze znaczną przewagą nad drugim w tabeli klubem FK Željezničar. Królem strzelców ligi został Zoran Rajović.

Ponieważ klub z wieloma czołowymi piłkarzami zawarł kontrakt tylko na jeden sezon, debiut w Pucharze Mistrzów w sezonie 2005/2006 zakończył się już na pierwszym przeciwniku. Gorycz porażki powiększyła niska ranga rywala, którym był luksemburski klub F91 Dudelange. Wyjazdowe zwycięstwo 1:0 zapowiadało łatwy awans, dlatego porażka 0:4 po dogrywce na własnym stadionie dla wielu była zaskoczeniem.

Wkrótce po rozpoczęciu następnego sezonu nowym trenerem klubu został Blaž Slišković. W sezonie 2005/2006 klub zajął ostatecznie 3. miejsce, co pozwoliło na występ w Pucharze Intertoto. W pierwszej rundzie Zrinjski bez problemu wyeliminował maltański klub Marsaxlokk FC (3:0 u siebie i 0:0 na wyjeździe). Kolejnym rywalem był izraelski Maccabi Petach Tikwa– po 1:1 u siebie i 1:3 na wyjeździe Zrinjski odpadł z turnieju.

W sezonie 2006/2007 Zrinjski w rundzie jesiennej zajął drugie miejsce – 4 punkty za FK Sarajevo. W okresie przerwy zimowej klub opuścił jeden z najlepszych graczy, Lamine Diarra, który przeniósł się do portugalskiego klubu SC Beira-Mar. W zamian do klubu powrócił na zasadzie wolnego transferu Zoran Rajović. Ponadto z klubem Zrinjski zawarł kontrakt doświadczony pomocnik Mario Ivanković, który przybył z klubu NK Brotnjo. Stan kadrowy klubu przed rundą wiosenną kazał upatrywać w drużynie Zrinjski jednego z głównych pretendentów do mistrzowskiego tytułu. Wiosenna runda potwierdziła dużą jakość zespołu, jednak liderów z Sarajewa nie udało się dogonić. Drużynie Zrinjski udało się jedynie zredukować różnicę punktów do trzech i to pomimo incydentów, do jakich doszło 18 kwietnia w wyjazdowym meczu z klubem HNK Orašje, za które drużynie z Mostara karnie odjęto punkt.

Zdobyte wicemistrzostwo pozwoliło wystąpić w Pucharze UEFA w sezonie 2007/2008. Już pierwszy przeciwnik, którym był serbski klub Partizan Belgrad, okazał się bardzo trudny. Na własnym boisku Zrinjski przegrał aż 1:6, a w Belgradzie 0:5. Także w lidze, w sezonie 2007/2008, klubowi nie wiodło się zbyt dobrze, ale ostatecznie zajął 4. miejsce, które dało prawo gry w I rundzie kwalifikacyjnej Pucharu UEFA sezonu 2008/2009.

Obecny skład

Stan na 6 lutego 2022^[2][3]

Nr Poz. Piłkarz 3 2 obrońcaOB Ivan Marić 4 2 obrońcaOB Hrvoje Barišić 5 2 obrońcaOB Dejan Trajkovski 6 2 obrońcaOB Josip Ćorluka 7 4 napastnikNA Ivan Jukić 8 3 pomocnikPO Damir Zlomislić 9 4 napastnikNA Irfan Hadžić 10 3 pomocnikPO Ivan Bašić 11 3 pomocnikPO Madžid Šošić 12 1 bramkarzBR Antonio Soldo 15 4 napastnikNA Franko Sabljić 17 4 napastnikNA Matija Malekinušić

Nr Poz. Piłkarz 19 2 obrońcaOB Almir Bekić 21 3 pomocnikPO Igor Savić 22 1 bramkarzBR Josip Čondrić 24 3 pomocnikPO Petar Bojo 27 2 obrońcaOB Slobodan Jakovljević 44 3 pomocnikPO Niko Janković 50 2 obrońcaOB Kerim Memija 70 2 obrońcaOB Marin Magdić 77 3 pomocnikPO Dragan Juranović 88 4 napastnikNA Karlo Kamenar 91 2 obrońcaOB Mario Tičinović 99 4 napastnikNA Nemanja Bilbija (kapitan)

Piłkarze na wypożyczeniu

Nr Poz. Piłkarz 4 napastnikNA Kristijan Stanić (wypożyczony do NK GOŠK Gabela) 3 pomocnikPO Semir Pezer (wypożyczony do FK Sloboda Tuzla) 4 napastnikNA Ivan Jajalo (wypożyczony do Cibalia Vinkovci)

Nr Poz. Piłkarz 1 bramkarzBR Vojin Savić (wypożyczony do FK Slavija Sarajewo) 4 napastnikNA Roberto Ćosić (wypożyczony do HNK Čapljina) 2 obrońcaOB Ivor Krešić (wypożyczony do NK Jadran Luka Ploče)

Europejskie puchary

Sezon	Rozgrywki	Runda	Klub	Dom	Wyjazd	Ogólnie
2000	Puchar Intertoto	1R	Västra Frölunda	2–1	0–1	2–2, w.
2005/06	Liga Mistrzów	1Q	Dudelange	0–4	1–0	1–4, Dogr.
2006	Puchar Intertoto	1R	Marsaxlokk	3–0	1–1	4–1
		2R	Maccabi Petach Tikwa	1–3	1–1	2–4
2007/08	Puchar UEFA	1Q	Partizan	1–6	0–5	1–11[4]
		2Q	Rabotniczki	1–2	0–0	1–2
2008/09	Puchar UEFA	1Q	Vaduz	3–0	2–1	5–1
		2Q	SC Braga	0–2	0–1	0–3
2009/10	Liga Mistrzów	2Q	Slovan Bratysława	1–0	0–4	1–4
2010/11	Liga Europy	1Q	Tobył Kostanaj	2–1	2–1	4–2
		2Q	Tre Penne	4–1	9–2	13–3
		3Q	Odense BK	0–0	3–5	3–5
2013/14	Liga Europy	1Q	UE Santa Coloma	1–0	3–1	4–1
		2Q	Botew Płowdiw	1–1	0–2	1–3
2014/15	Liga Mistrzów	2Q	NK Maribor	0–0	0–2	0–2
2015/16	Liga Europy	1Q	Szirak Giumri	2–1	0–2	2–3
2016/17	Liga Mistrzów	2Q	Legia Warszawa	1–1	0–2	1–3
2017/18	Liga Mistrzów	2Q	NK Maribor	1–2	1–1	2–3
2018/19	Liga Mistrzów	1Q	Spartak Trnawa	1–1	0–1	1–2
	Liga Europy	2Q	Valletta	1–1	2–1	3–2
		3Q	Łudogorec Razgrad	1–1	0–1	1–2
2019/20	Liga Europy	1Q	Akademija Pandew	3–0	3–0	6–0
		2Q	Utrecht	2–1	1–1	3–2, Dogr.
		3Q	Malmö FF	1–0	0–3	1–3
2020/21	Liga Europy	1Q	FC Differdange 03	3–0 (D)
		2Q	Olimpija Lublana	3–2 (W), Dogr.
		3Q	APOEL	2–2 (W), k: 2–4
2022/23	Liga Mistrzów	1Q	Sheriff Tyraspol	0–0	0–1	0–1
	Liga Konferencji Europy	2Q	KF Tirana	3–2	1–0	4–2
		3Q	Toboł Kustanaj	1–0	1–1	2–1
		PO	Slovan Bratysława	1–0	1–2	2–2, k: 5–6

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona internetowa klubu (chorw.)
• HŠK Zrinjski Mostar, [w:] baza Soccerway (drużyny) [online] [dostęp 2022-04-10] .
• HSK Zrinjski Mostar, [w:] baza Transfermarkt (drużyny) [online] [dostęp 2022-04-10] .