Zroślicha stopowcowa

Zroślicha stopowcowa

Systematyka[1][2]
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	żabieńcowce
Rodzina	obrazkowate
Rodzaj	zroślicha
Gatunek	Zroślicha stopowcowa
Nazwa systematyczna
Syngonium podophyllum Schott Bot. Zeitung (Berlin) 9:85. 1851 (Syn. Aroid. 68. 1856)
Synonimy
Syngonium gracile (Miq.) Schott Syngonium poeppigii Schott Syngonium riedelianum Schott Syngonium rothschuhianum Engl. Syngonium ruizii Schott Syngonium ternatum Gleason Syngonium willdenowii Schott Syngonium xanthophilum Schott[3]

Kwiat i owoc u typowej, dziko rosnącej formy gatunku

'Albovirens'

'White Butterfly'

Zroślicha stopowcowa (Syngonium podophyllum) – gatunek rośliny z rodziny obrazkowatych. Pochodzi z tropikalnych obszarów Ameryki Środkowej oraz północnych rejonów Ameryki Południowej^[4]. Jest uprawiany jako roślina ozdobna, w Polsce głównie jako roślina pokojowa.

Morfologia

Pokrój

W swoim naturalnym środowisku jest to kilkumetrowej długości pnącze wspinające się po pniach drzew tropikalnej dżungli i czepiające się ich korzeniami. Uprawiane w mieszkaniach odmiany osiągają wysokość do 1,5 m. W ciągu roku w mieszkaniu roślina przyrasta około 30 cm i wytwarza 6–7 liści.

Liście

Liście pojedyncze, długoogonkowe, zazwyczaj strzałkowate, o długości do 30 cm. U typowej, dziko rosnącej formy gatunku liście są ciemnozielone i bez wybarwień. Uprawiane odmiany (kultywary) mają liście w różnych odcieniach zieleni, często jasnozielone i zazwyczaj z różnego rodzaju jaśniejszymi wybarwieniami. Liście są głównymi walorami ozdobnymi tej rośliny.

Kwiaty

Drobne, zielonkawe, zebrane w kolbę okrytą purpurowo-czerwoną pochwą. Jednakże uprawiane w mieszkaniu rośliny nie zakwitają, czasami tylko zdarza się to starszym, dobrze pielęgnowanym okazom^[5].

Wybrane odmiany^[6]

• 'Albolineatum' – liście o białych środkach i żyłkowate. Młode liście są sercowate.
• 'Emerald Gem' – liście ciemnozielone i błyszczące. Młode liście są strzałkowate.
• 'Green Gold' – liście strzałkowate, ciemnozielone z kremowymi wybarwieniami w postaci kropek
• 'Imperial White' – liście zaostrzone, biało żyłkowane
• 'Quay's California Gold' – liście żywo zielone z nieregularnymi złocistymi wybarwieniami
• 'Robusta' – liście duże, blade i ciemno cętkowane.
• 'Silver Knight' – liście srebrno-zielone.
• 'Tricolor' – liście strzałkowate, jasno i ciemnozielone z jasnymi wybarwieniami.
• 'Tri-leaf Wonder' – liście srebrzyste o szarych nerwach.
• 'Variegatum' – liście kremowo-białe. Młode liście są strzałkowate.
• 'White Butterfly' – liście ze srebrzysto-bialymi wybarwieniami.

Uprawa

• Wymagania. Jako pnącze potrzebuje jakiejś podpory. Może też być uprawiane jako roślina okrywowa. Ziemia powinna być próchniczna i systematycznie podlewana. Odmiany o jasnych liściach z wybarwieniami potrzebują dobrze oświetlonego miejsca, te z ciemnozielonymi liśćmi mogą rosnąć w miejscu bardziej ciemnym. Temperatura latem nie powinna przekroczyć 24 °C, zimą nie powinna być niższa od 15 °C. Wymaga wilgotnego powietrza. Nadaje się do uprawy hydroponicznej.
• Zabiegi uprawowe. Latem podlewa się obficie 2–3 razy w tygodniu, zimą dużo rzadziej. Do podlewania należy używać miękkiej wody o temperaturze pokojowej. Aby zapewnić odpowiednią wilgotność należy doniczkę z rośliną ustawić w większym pojemniku ze stale wilgotnym torfem i codziennie spryskiwać roślinę wodą. Zakurzone liście przeciera się wilgotną szmatką. Dokarmia się latem słabą dawką nawozów wieloskładnikowych rozpuszczonych w wodzie. Gdy po kilku latach uprawy roślina stanie się nieładna, można ją przyciąć na wysokości ok. 20 cm, wówczas wypuści nowe pędy. Przesadza się roślinę rzadko, tylko w razie konieczności. Przy pracach z tą rośliną należy zachować ostrożność, jej sok ma własności parzące, powoduje pieczenie i działa drażniąco na skórę^[7].
• Rozmnażanie. Przez sadzonki lub przez odkłady. Sadzonki z wykorzystaniem ukorzeniacza ukorzenia się w mnożarce przy temperaturze 18 °C. Najłatwiej przyjmują się sadzonki z wierzchołków pędów, najtrudniej z dolnej części łodygi.

Przypisy

Bibliografia

• Dawid Longman: Pielęgnowanie roślin pokojowych. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1997. ISBN 83-09-01559-3.
• Miejski Ogród Botaniczny w Zabrzu. [dostęp 2009-04-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-29)].