Zsolt Erdei

Zsolt Erdei
Ilustracja
Pseudonim

Madár/Firebird

Data i miejsce urodzenia

31 maja 1974
Budapeszt

Obywatelstwo

Węgry

Styl walki

praworęczny

Kategoria wagowa

junior ciężka

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

34

Zwycięstwa

33

Przez nokauty

18

Porażki

1

Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
brązSydney 2000boks
(waga średnia)
Mistrzostwa świata
złotoBudapeszt 1997waga średnia
Mistrzostwa Europy
srebroVejle 1996waga średnia
złotoMińsk 1998waga średnia
złotoTampere 2000waga średnia
  1. ↑ Bilans walk aktualny na 2014-03-08.

Zsolt Erdei (ur. 31 maja 1974 w Budapeszcie) – węgierski bokser, były zawodowy mistrz świata organizacji WBO (2003–2009) w kategorii półciężkiej (do 175 funtów) oraz WBC (2009–2010) w kategorii junior ciężkiej (do 200 funtów), także amatorski mistrz świata (1997) i Europy (1998, 2000) oraz brązowy medalista olimpijski (2000) w kategorii średniej (do 75 kg).

Kariera amatorska

Jest brązowym medalistą Olimpiady w Sydney z 2000. W pierwszych dwóch walkach pokonał Władysława Wiziltera i Aleksandra Zubricyna, a w półfinale uległ późniejszemu srebrnemu medaliście, Gajdarbiekowi Gajdarbiekowowi[1]. Wystąpił też na Igrzyskach w Atlancie cztery lata wcześniej, gdzie doszedł do drugiej rundy. W pierwszej rundzie pokonał Juana Pablo Lópeza, lecz w drugiej walce przegrał z późniejszym srebrnym medalistą, Turkiem Malikiem Beyleroğlu[2].

W 1997 zdobył złoty medal na mistrzostwach świata, które odbywały się w jego rodzinnym Budapeszcie. Na tym turnieju pokonał m.in. Dilszoda Jarbekowa, Dirka Eigenbrodta i Ariela Hernándeza[3]. Ma dwa złote medale Mistrzostw Europy: w 1998 na turnieju w Mińsku pokonał m.in. Jeana-Paula Mendy i Briana Magee[4], a w 2000 na turnieju w Tampere – Aleksandra Zubricyna i Stjepana Božicia[5]. Natomiast w 1996 na mistrzostwach Europy w Vejle zajął drugie miejsce, przegrywając w finale ze Svenem Ottke[6].

W 1992 zdobył także mistrzostwo Europy juniorów. Jego bilans walk amatorskich to 212 zwycięstw w 232 walkach.

Kariera zawodowa

Erdei przeszedł na zawodowstwo w grudniu 2000. Do tej pory żadnej walki nie przegrał, chociaż w dwóch walkach leżał na deskach (w pojedynkach z Ukraińcem Garaszczenką w 2001 i Brazylijczykiem Dos Santosem dwa lata później).

17 stycznia 2004 po jednostronnym pojedynku z Meksykaninem Julio Cesarem Gonzalezem zdobył mistrzostwo świata organizacji WBO[7]. w tym samym roku zdołał obronić swój tytuł dwa razy, pokonując na punkty Hugo Garaya[8] i Alejandro Lacatusa.

W następnym roku stoczył kolejne dwie udane obrony mistrzowskiego pasa, jednak nie przyszły mu one łatwo. Najpierw w rewanżowym pojedynku z Garayem[9] wygrał niejednogłośną decyzją na punkty, a w starciu z Mehdi Sahnoune, mimo iż wygrał przez techniczny nokaut w finałowej rundzie, przeżywał poważne problemy kondycyjne[10].

Przed czasem zakończył też swoją następną walkę, w maju 2006, z Paulem Murdochem (TKO w dziesiątej rundzie)[11]. 29 lipca 2006 stoczył walkę z Thomasem Ulrichem, najmocniejszym ze swoich dotychczasowych rywali i wygrał ją jednogłośną decyzją na punkty[12].

W 2007 stoczył trzy walki. Najpierw w styczniu bez problemu pokonał przez techniczny nokaut w ósmej rundzie Amerykanina Danny’ego Santiago[13]. Pięć miesięcy później wygrał, także przed czasem (TKO w jedenastej rundzie), z kolejnym pięściarzem ze Stanów Zjednoczonych George’em Bladesem, notowanym przed tą walką w rankingach WBA i WBO na 15 miejscu[14]. 24 listopada pokonał po niejednogłośnej decyzji sędziów boksera z Panamy, Tito Mendozę[15].

W 2008 stoczył tylko jedną walkę, w której zwyciężył na punkty z Amerykaninem DeAndreyem Abronem[16]. Była to jego dziesiąta obrona mistrzowskiego pasa. 10 stycznia 2009 pokonał na punkty Jurija Barasziana, ale nie był to pojedynek o mistrzowski pas, ponieważ Ukrainiec nie zdołał zmieścić się w limicie wagowym[17].

W listopadzie 2009 roku zrezygnował z tytułu mistrza świata WBO i zmienił kategorię wagową na wyższą, aby móc zmierzyć się z mistrzem świata federacji WBC w kategorii junior ciężkiej, Giacobbe Fragomenim[18]. Do pojedynku doszło 21 listopada 2009 roku. Węgier wygrał z Włochem decyzją większości na punkty z w stosunku 115-113, 114-114 i 115-113[19]. W styczniu 2010 roku zrezygnował również z tego tytułu[20], a następnie ogłosił zakończenie kariery, szybko wycofał się jednak z tej decyzji[21]. W październiku 2010 zmienił promotora – dotychczasowy, niemiecka grupa Universum, został zastąpiony przez DiBella Entertainment[22]. Miesiąc później na gali bokserskiej w Atlantic City pokonał zdecydowanie na punkty Samsona Onyango[23]. 4 czerwca 2011 pokonał przez techniczny nokaut w szóstej rundzie Byrona Mitchella[24].

Przypisy

  1. ↑ 27.Olympic Games – Sydney, Australia – September 17-30 2000. Amateur Boxing Results. [dostęp 2011-01-06].
  2. ↑ 26.Olympic Games – Atlanta, USA – July 20 – August 4 1996. Amateur Boxing Results. [dostęp 2011-01-06].
  3. ↑ 9.World Championships – Budapest, Hungary – October 18-26 1997. Amateur Boxing Results. [dostęp 2011-01-06].
  4. ↑ 32.European Championships – Minsk, Belarus – May 17-24 1998. Amateur Boxing Results. [dostęp 2011-01-06].
  5. ↑ 33.European Championships – Tampere, Finland – May 13-21 2000. Amateur Boxing Results. [dostęp 2011-01-06].
  6. ↑ 31.European Championships – Vejle, Denmark – March 30 – April 7 1996. Amateur Boxing Results. [dostęp 2011-01-06].
  7. ↑ Erdei shocks Gonzalez. BBC Sport. [dostęp 2009-01-27]. (ang.).
  8. ↑ Boxing Encyclopedia. [dostęp 2009-01-27]. (ang.).
  9. ↑ Boxing Encyclopedia. [dostęp 2009-01-27]. (ang.).
  10. ↑ Curtis McCormick: Zsolt Erdei Keeps WBO Belt from Mehdi Sahnoune. www.saddoboxing.com. [dostęp 2009-01-27]. (ang.).
  11. ↑ Boxing Encyclopedia. [dostęp 2009-01-27]. (ang.).
  12. ↑ Erdei retains WBO light heavyweight title vs. Ulrich. ESPN Sport. [dostęp 2009-01-27]. (ang.).
  13. ↑ Erdei brushes off Santiago test. BBC Sport. [dostęp 2009-01-27]. (ang.).
  14. ↑ Gary Jones: Erdei Stops Blades in 11th round TKO. EastSideBoxing.com. [dostęp 2009-01-27]. (ang.).
  15. ↑ Craig Mastendri: Zsolt Erdei, Controls Tito Mendoza, Despite A Split Decision! Firat Arslan, Imposes His Will On Hill, In A Unanimous Fashion!. EastSideBoxing.com. [dostęp 2009-01-27]. (ang.).
  16. ↑ Erdei eases to victory over Abron. BBC Sport. [dostęp 2009-01-27]. (ang.).
  17. ↑ Karl Freitag: Balzsay dethrones Inkin! Erdei tops Barashian. Fightnews.com. [dostęp 2009-01-27]. (ang.).
  18. ↑ Erdei relinquishes WBO belt. Fightnews.com, 2009-11-13. [dostęp 2009-11-22]. (ang.).
  19. ↑ Michael Amakor: Zsolt Erdei and the Cruiserweight Division. EastSideBoxing.com. [dostęp 2009-11-22]. (ang.).
  20. ↑ Rick Reeno: Zsolt Erdei Officially Vacates the WBC Cruiserweight Belt. BoxingScene.com. [dostęp 2010-05-17]. (ang.).
  21. ↑ Zsolt Erdei Update. Fightnews.com, 2010-05-13. [dostęp 2011-01-06]. (ang.).
  22. ↑ DiBella inks Erdei. Fightnews.com, 2010-10-18. [dostęp 2011-01-06]. (ang.).
  23. ↑ Rick Scharmberg, Kurt Wolfheimer: Martinez KOs Williams in 2nd. Erdei, Thompson, Guerrero also victorious. Fightnews.com, 2010-11-21. [dostęp 2011-01-06]. (ang.).
  24. ↑ Matt Richardson, Rick Scharmberg, Kurt Wolfheimer: Early Results from Atlantic City. Fightnews.com, 2011-06-04. [dostęp 2011-07-22]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Mistrzowie świata wagi półciężkiej w boksie

Media użyte na tej stronie

Boxing pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Boxing. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Zsolt Erdei 2010.jpg
Autor: Chamber of Fear, Licencja: CC BY-SA 2.0
Zsolt Erdei after winning at the Boardwalk Hall on November 20, 2010.