Zuikaku

Zuikaku

Historia
Położenie stępki	25 maja 1938
Wodowanie	27 listopada 1939
Dai-Nippon Teikoku Kaigun
Wejście do służby	25 września 1941
Wycofanie ze służby	zatonął 25 października 1944
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	29 800 t 32 000 t
Długość	257 m
Szerokość	26 m
Zanurzenie	8,9 m
Napęd
turbiny parowe o mocy 160 000 KM napędzające 4 śruby
Prędkość	34 węzły
Uzbrojenie
16 dział 127 mm 36 dział 25 mm
Wyposażenie lotnicze
84 samoloty
Załoga	1660

Zuikaku (jap. 瑞鶴 "Żuraw Przynoszący Szczęście") – japoński lotniskowiec z okresu drugiej wojny światowej. Należał do okrętów klasy Shōkaku.

Historia

„Zuikaku” wraz z bliźniaczym „Shōkaku” był częścią II programu uzupełnień floty, który został zatwierdzony w 1937 roku przez sztab japońskiej marynarki wojennej. Stępkę pod okręt położono 25 maja 1938 roku w stoczni w Kobe. Wodowanie nastąpiło 27 listopada 1939 roku, a wejście do służby – 25 września 1941 roku. Okrętowi nadano imię oznaczające „żurawia przynoszącego szczęście” lub będącego „dobrym omenem”.

„Zuikaku” wziął udział w ataku na Pearl Harbor, który był główną przyczyną przystąpienia USA do wojny na Pacyfiku. 20 stycznia 1942 jego samoloty pokładowe atakowały Rabaul. W kwietniu 1942 roku „Zuikaku” wziął udział w rajdzie na Ocean Indyjski i przyczynił się do zatopienia brytyjskiego lotniskowca HMS „Hermes”. W maju wraz z „Shōkaku” i „Shōhō” wziął udział w bitwie na Morzu Koralowym. Z powodu strat w samolotach i personelu latającym nie wziął udziału w bitwie pod Midway. W październiku 1942 roku podczas bitwy koło wysp Santa Cruz przyczynił się do zatopienia lotniskowca USS „Hornet”. Zatonął 25 października 1944 roku w wyniku uszkodzeń doznanych podczas bitwy morskiej o Leyte.

Zobacz też

• Bitwa na Morzu Koralowym