Zupa błyskawiczna
| zupa, żywność przetworzona, instantyzacja | |
 (c) William Christiansen, CC BY 2.0 Kubek zupy błyskawicznej z makaronem | |
| Inne nazwy | zupa instant, zupka chińska |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Data i miejsce powstania | 1958 |
| Twórca | Momofuku Andō |
| Odmiany | |
sucha, w puszce, na bazie pasty | |
| Składniki | |
makaron błyskawiczny, suchy bulion lub proszek, suszone warzywa i mięsa, tłuszcz, konserwanty | |
| Uwagi | |
| |
Zupa błyskawiczna, także zupa instant; potocznie zupka chińska[1] – produkt spożywczy typu instant, występujący w postaci zupy z makaronem błyskawicznym, nadający się do konsumpcji w kilka minut po zalaniu gorącą wodą i wymieszaniu w naczyniu.
Twórcą zupy błyskawicznej był Japończyk Momofuku Andō (1910–2007), który chciał stworzyć produkt łatwo dostępny i pozwalający zwalczyć niedobór żywności. Pierwowzorem był japoński ramen. Wynalazek pojawił się na rynku w 1958 roku – była to zupa ramen z kurczaka w opakowaniu do zalania wrzątkiem[1]. Wcześniej Andō opracował technologię odwodnienia smażonego makaronu[1]. W latach 70. XX wieku opracował kubek do zalewania wrzątkiem[1]. W Rosji zupy instant stały się bardzo popularne w pociągach dalekobieżnych[1].
Zupy błyskawiczne zwykle składają się z makaronu i jednej lub więcej torebek z przyprawami i tłuszczami, które nadają zupie smak. Produkty te zazwyczaj zawierają duże ilości soli oraz glutaminian sodu stosowany jako wzmacniacz smaku i zapachu, czasem dodatkowo inne substancje o podobnym działaniu.
Zupki chińskie występują w wielu wariantach smakowych (m.in. kurczaka, wołowiny, krewetek, krabowym, curry). Polscy producenci oferują swoim konsumentom także opcje nawiązujące do tradycyjnych polskich zup[2]. Firma Amino nazywa takie produkty „tradycyjnym polskim smakiem”[1].
Danie to wymaga niewielkiego nakładu pracy potrzebnego do przygotowania ciepłego posiłku, choć niezbilansowanego pod względem zawartości witamin i minerałów.
(c) I, BrokenSphere, CC-BY-SA-3.0Zawartość opakowania zupy instant
Gotowa zupka chińska
Nazewnictwo
Polskie określenie zupka chińska sugeruje chińskie pochodzenie tego typu produktów, tymczasem do Polski przywożone są głównie z Wietnamu[3]. Na szeroką skalę na polski rynek wprowadził je w latach 90. XX wieku wietnamski przedsiębiorca Tao Ngoc Tu – założyciel firmy Tan-Viet, będącej właścicielem marek Vifon i Tao-Tao[1][4].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Tomasz Molga: Polska prawdziwą potęgą w jedzeniu zupek chińskich. I to oficjalnie – policzyli, ile ich zjadamy. W: naTemat.pl [on-line]. Glob360 sp. z o.o., 2 września 2016. [dostęp 2017-10-03].
- ↑ Zupki błyskawiczne. Amino / Unilever Polska Sp. z o.o.. [dostęp 2017-10-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-03)].
- ↑ Rafał Hetman: Śmieciowe jedzenie, które było towarem luksusowym. Historia zupki chińskiej. W: naTemat.pl [on-line]. Glob360 sp. z o.o., 8 października 2013. [dostęp 2017-10-03].
- ↑ Filip Kowalik: Tao Ngoc Tu. Człowiek, który dorobił się w Polsce na zupkach Vifon. W: Forbes [on-line]. Ringier Axel Springer Polska, 16 czerwca 2016. [dostęp 2017-10-03].
Media użyte na tej stronie
(c) I, BrokenSphere, CC-BY-SA-3.0
Cup of Nissin Foods' Souper Meal, Chicken with Vegetable Medley, showing the distribution of the three packets with two in the package on top of the noodles and the third formerly on top.