Związek Chłopski (II RP)
| Państwo |  II Rzeczpospolita |
|---|---|
| Lider | Andrzej Pluta (1924–1925), Jan Stapiński (1925–1926) |
| Data założenia | 11 maja 1924 |
| Data rozwiązania | 2–3 marca 1926 |
| Ideologia polityczna | socjalizm agrarny, agraryzm |
Związek Chłopski (ZCh) – partia powstała 11 maja 1924 z połączenia odłamu PSL „Piast” pod nazwą Polski Związek Ludowców oraz partii Polskie Stronnictwo Ludowe – Lewica.
Związek Chłopski przyjął na swoim kongresie założycielskim 11 maja 1924, za podstawę programową własnych działań, program PSL – Lewicy z 1 czerwca 1919 „uzupełniony wedle wymogów obecnej chwili”.
Parlamentarzyści Związku Chłopskiego 22 stycznia 1926 dołączyli do klubu parlamentarnego Stronnictwo Chłopskie. Następnie, w dniach 2–3 marca 1926 Związek Chłopski połączył się z odłamem PSL „Wyzwolenie” pod nazwą Jedność Ludowa w partię Stronnictwo Chłopskie.
Głównymi działaczami ZCh byli: Andrzej Pluta[1], Jan Bryl, Michał Janeczek, Jan Stapiński.
Związek Chłopski został odtworzony 11 stycznia 1928 jako organizacja prosanacyjna. Funkcjonował w tej formule do czasu utworzenia 28 stycznia 1931 „grupy chłopskiej” wewnątrz BBWR, którego stał się częścią i zakończył swoją działalność. W tym czasie głównymi działaczami ZCh byli: Jan Stapiński (prezes), Józef Kaźmierczak, Hipolit Śliwiński.
W obu okresach działalności głównym organem prasowym ZCh był „Przyjaciel Ludu”.
Przypisy
- ↑ Jan Molenda: Andrzej Pluta (ZCh) (pol.). W: iPSB Polski Słownik Biograficzny w internecie [on-line]. Narodowy Instytut Audiowizualny. [dostęp 2016-09-09].
Bibliografia
- Arkadiusz Kołodziejczyk: Związek Chłopski. W: Encyklopedia historii Drugiej Rzeczypospolitej. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1999. ISBN 83-214-1101-0.
- Sekretariat. Związek Chłopski. „Przyjaciel Ludu”. 21, s. 1–2, 1924.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).