Związek Polski Niepodległej

Związek Polski Niepodległej – organizacja niepodległościowa o charakterze zbrojnym, zawiązana we wrześniu (29/30) 1939 roku w Warszawie, przez członków Zarządu Związku Powstańców Śląskich - Oddział Warszawski. Zebranie założycielskie odbyło się w mieszkaniu przy ulicy Różanej, którego właścicielem był Józef Szkandera.

Kierownictwo:

  • Komendant Główny - Sebastian Chorzewski;
  • Zastępca Komendanta Głównego - Józef Sobolewski;
  • Szef ds. Finansów - Józef Szkandera;
  • Szef ds. Łączności - Eugeniusz Tołłoczko;
  • Szef ds. Zaopatrzenia - Edward Kowalski;
  • Szef ds. Propagandy - Wacław Kubicz;
  • Komendant Oddziału krakowskiego - płk. Władysław Surmacki.
  • Organ prasowy - "Monitor Informacyjny ZPN".

Struktura konspiracyjna ZPN wzorowana była na konspiracyjnej strukturze organizacyjnej Powstania Styczniowego (Powstanie Styczniowe 1863 roku) - na tzw. "piątkach" - pięcioosobowych grupach konspiratorów, którzy nie znali się nawzajem.

W kwietniu 1940 roku Związek Polski Niepodległej zmienił nazwę na Kadra Polski Niepodległej[1].

Przypisy

  1. Józefa Radzymińska, Zawsze niepodlegli, Wrocław: Toporzeł, 1991, s. 11 - 19.