Związek Spartakusa

Plakat propagandowy „Spartakusowiec w pracy”

Związek Spartakusa (niem. Spartakusbund) – marksistowski ruch rewolucyjny, działający w Cesarstwie Niemieckim podczas I wojny światowej. Głównymi organizatorami związku byli: Róża Luksemburg, Karl Liebknecht, Julian Marchlewski, Franz Mehring, Clara Zetkin i Leon Jogiches.

Historia

Zarówno Luksemburg jak i Liebknecht byli wiodącymi członkami lewicowej frakcji Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (SPD). Decyzję o założeniu niezależnej organizacji podjęli oni po tym, jak SPD poparło decyzję rządu von Bethmanna–Hollwega o wypowiedzeniu wojny Imperium Rosyjskiemu w 1914. Oprócz ich sprzeciwu wobec uczestnictwa Niemiec w I wojnie światowej (nazywanej przez nich „wojną imperialistyczną”), Luksemburg i Liebknecht będąc zwolennikami socjalizmu rewolucyjnego, nie akceptowali reformizmu SPD^[1].

W 1915 związek przemianowano na Gruppe Internationale. Liebknechta i Luksemburg więziono w latach 1916–1918, za organizowanie publicznych demonstracji w Berlinie przeciwko niemieckiemu udziałowi w wojnie. W latach 1916–1918 związek działał pod nazwą Grupa Spartakusa. W 1917 organizacja znalazła się w składzie Niezależnej Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (USPD). Po zwycięstwie rewolucji październikowej w Rosji, członkowie związku zaczęli agitować na rzecz utworzenia w Niemczech rządu opartego na radach robotniczych. Po obaleniu monarchii, 9 listopada 1918, Liebknecht proklamował z balkonu pałacu cesarskiego, powstanie republiki socjalistycznej. Uczynił to dwie godziny później niż Philipp Scheidemann, który ogłosił w Reichstagu utworzenie Republiki Weimarskiej^[1].

Po wyodrębnieniu się z USPD w grudniu 1918, „Spartakusowcy” utworzyli Komunistyczną Partię Niemiec, członka Międzynarodówki Komunistycznej^[1].

Organem prasowym Związku Spartakusa był Die Rote Fahne („Czerwony Sztandar”).

Zobacz też

• Powstanie Spartakusa (1919)
• Luksemburgizm

Przypisy