Zwiastowanie (obraz Fra Angelica)

Zwiastowanie
Ilustracja
AutorFra Angelico
Data powstaniaok. 1430 -1432[1]
Mediumtempera na desce
Wymiary194 × 194 cm
Miejsce przechowywania
LokalizacjaPrado

Zwiastowanie – obraz ołtarzowy namalowany ok. 1426 przez Fra Angelico dla klasztoru Santo Domenico w Fiesole, niedaleko Florencji. Dzieło zostało wykonane w technice tempery z użyciem złota. Ołtarz przechowywany jest w Muzeum Prado.

Scena zwiastowania rozgrywa się pod portykiem o lekkiej konstrukcji z cienkich kolumienek. Z lewej strony w głębi ogrodu widać scenę wygnania Adama i Ewy z Raju. Predella ukazuje sceny z życia Maryi: narodziny Marii, ślub ze św. Józefem, nawiedzenie św. Elżbiety, narodziny Chrystusa, ofiarowanie Jezusa w świątyni oraz Wniebowzięcie Maryi.

Fra Angelico malował obrazy wyłącznie religijne, pojmując sztukę jako formę wysławiania Stwórcy. Bardzo precyzyjnie oddawał naturę i cechy przedstawianych postaci. W swoim stylu łączył późny włoski gotyk z nową – renesansową – formułą sztuki. Przykładem tego jest chociażby przestrzenność architektury w jego dziełach.

Literatura

  • Wielkie muzea. Prado Madryt, wyd. HPS, Warszawa 2007, ISBN 978-83-60688-45-8

Przypisy

  1. ↑ zob. źródła

Media użyte na tej stronie

La Anunciación, de Fra Angelico.jpg
La Anunciación del Prado es considerada actualmente una de las primeras obras maestras de su autor. Iconográficamente se trata de una obra tradicional cuya tabla central muestra el ciclo de la pérdida (Adán y Eva expulsados del Paraíso) y salvación del hombre (Anunciación de María), mientras los cinco paneles de la predella ilustran otros tantos episodios de la vida de la Virgen. Sin embargo, en la plasmación visual de estos temas Fra Angelico demostró conocer las transformaciones que estaban sucediéndose en el arte toscano. Así, la minuciosidad en la representación de flores y objetos deriva de Gentile da Fabriano, responsable también de la voluntad de unificar el espacio mediante la arquitectura; mientras el intento de profundidad espacial de la camera virginis remite a cuanto habían hecho Masolino y Masaccio en la Capilla Brancacci. De igual modo, la estructura que cobija La Anunciación fue de las primeras en seguir la recomendación dada en 1425 por Brunelleschi para los retablos de San Lorenzo, que debían ser cuadrados y sin adornos. Todo ello no puede hacernos olvidar que estamos ante una obra temprana que, como tal, delata los titubeos de su autor, perceptibles en el deficiente manejo de la perspectiva y el escaso conocimiento de la anatomía (Texto extractado de Falomir, M.: Pintura italiana del Renacimiento. Guía, Museo del Prado, 1999, p. 32).