Zwierzchnictwo terytorialne

Zwierzchnictwo terytorialne – element suwerenności każdego państwa polegający na sprawowaniu pełnej i wyłącznej władzy nad własnym terytorium państwowym wraz z zamieszkującą to terytorium ludnością oraz przestrzenią powietrzną. Zwierzchnictwo terytorialne dotyczy wszystkich osób i rzeczy, które podlegają prawu danego państwa. Obejmuje wszelkie działania i funkcje właściwe państwu, a także wyłącza możliwość wykonywania tych działań i funkcji przez inne państwa[1].

Aspekty zwierzchnictwa terytorialnego

Wyróżnić można dwa aspekty zwierzchnictwa terytorialnego: pozytywny i negatywny.

Zwierzchnictwo terytorialne w aspekcie pozytywnym oznacza podporządkowanie władzy państwowej obywateli i cudzoziemców znajdujących się na terytorium państwa oraz wykonywanie suwerenności nad bogactwami naturalnymi kraju[1].

Zwierzchnictwo terytorialne w aspekcie negatywnym oznacza wyłączenie obcej władzy przez państwo na swym terytorium. Wiąże się z tym monopol przymusu, jurysdykcji i organizacji służb publicznych[1].

Zwierzchnictwo personalne

Zwierzchnictwo personalne jest to cecha państwa bezpośrednio łącząca się ze zwierzchnictwem terytorialnym. Polega na sprawowaniu władzy i opieki przez państwo nad wszystkimi obywatelami tego państwa. Cecha ta jest konsekwencją obywatelstwa i przynależności państwowej.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c Remigiusz Bierzanek, Janusz Symonides, Prawo Międzynarodowe Publiczne, Warszawa: Wydaw. Prawnicze „LexisNexis”, 2002, ISBN 83-7334-069-6, OCLC 68651658.

Bibliografia

  • Remigiusz Bierzanek, Janusz Symonides, Prawo Międzynarodowe Publiczne, Warszawa 2003, wydanie VII zmienione, ​ISBN 83-7334-069-6​