Zygfryd Rymaszewski

Zygfryd Rymaszewski
Państwo działania Polska
Data i miejsce urodzenia19 lipca 1927
Nowe Troki
profesor nauk prawnych
Specjalność: historia prawa
Alma MaterUniwersytet Łódzki
Doktorat1965
Uniwersytet Łódzki
Habilitacja1973
Profesura1986
Prodziekan
WydziałPrawa i Administracji UŁ
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal Komisji Edukacji Narodowej

Zygfryd Rymaszewski (ur. 9 lipca 1927 w Nowych Trokach pod Wilnem) – polski historyk prawa, profesor Uniwersytetu Łódzkiego.

Biografia

Szkołę podstawową ukończył w Kaletach koło Grodna; w 1945 przyjechał do Łodzi, w 1948 otrzymał świadectwo dojrzałości w XIX Państwowym Gimnazjum i Liceum Koedukacyjnym dla Dorosłych w Łodzi. W latach 1948–1952 studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Łódzkiego, w 1953 uzyskał tytuł magistra. W 1953 rozpoczął pracę na UŁ, w 1959 został asystentem w Katedrze Powszechnej Historii Państwa i Prawa, w 1965 uzyskał stopień doktora nauk prawnych na podstawie rozprawy Prawo bliższości krewnych w polskim prawie ziemskim do końca XV wieku. Od 1965 był zatrudniony na stanowisku adiunkta. W 1973 habilitował się (stopień naukowy doktora habilitowanego nauk prawnych w zakresie powszechnej historii państwa i prawa na podstawie rozprawy Łacińskie teksty Landrechtu Zwierciadła Saskiego w Polsce: Versio Vratislaviensis, versio Sandomiriensi)s, Łaski (Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1975). W 1974 powołany na stanowisko docenta. W latach 1981-97 był kierownikiem Katedry Powszechnej Historii Państwa i Prawa na Wydziale Prawa i Administracji UŁ. W 1986 otrzymał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego nauk prawnych; podstawą były monografie: Łacińskie teksty Landrechtu Zwierciadła Saskiego w Polsce – Jaskier, tekst główny i noty marginesowe (Łódź 1985) i Sprawy gdańskie przed sądami nadwornymi oraz ingerencje królów w gdański wymiar sprawiedliwości (Wrocław–Łódź 1985). W 1990 został profesorem zwyczajnym.

Był członkiem Senatu Uniwersytetu Łódzkiego, prodziekanem do spraw dydaktyki Wydziału Prawa i Administracji UŁ, zastępcą redaktora do spraw wydawnictw UŁ w zakresie prawa i administracji, przewodniczącym Komisji Statutowej, członkiem Komisji do spraw Badań Naukowych. Przez wiele lat organizował (wraz z żoną) pomoc humanitarną dla Polaków na obecnej Białorusi, pomagał studentom UŁ ze Wschodu.

W 2015 nastąpiło uroczyste odnowienie doktoratu Rymaszewskiego na Uniwersytecie Łódzkim - w 50. rocznicę obrony.

Jest autorem kilkudziesięciu publikacji naukowych, głównie z zakresu polskiego prawa ziemskiego materialnego i procesowego, dziejów prawa niemieckiego w Polsce, problematyki ustrojowej m.in.: Prawo bliższości krewnych w polskim prawie ziemskim do końca XV w. (Wrocław 1970), „Granicierum perequitatio” w polskim prawie ziemskim (Poznań 1978), Nieznany spis prawa chełmińskiego z przełomu XIV i XV wieku (Łódź 1993), Z badań nad organizacją sądów prawa polskiego w średniowieczu. Woźny sądowy (Warszawa 2008), Z badań nad organizacją sądów prawa polskiego w średniowieczu. Czynności woźnego sądowego (Warszawa 2010).

Członkostwo komitetów i towarzystw naukowych

Odznaczenia i nagrody

  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
  • Złoty Krzyż Zasługi,
  • Medal Komisji Edukacji Narodowej,
  • Odznaka „Za Zasługi dla Miasta Łodzi”,
  • Złota Odznaka Uniwersytetu Łódzkiego,
  • Nagroda Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego,
  • Nagroda Ministra Edukacji Narodowej

Rodzina

Był (od 1954) żonaty z Haliną z domu Wasążnik (zm. w 2006) - nauczycielką; ma dwoje dzieci: syna Przemysława i córkę Barbarę Rymaszewską - sędzię Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie