Zygmunt Łobaczewski-Wnuczek

Zygmunt Łobaczewski-Wnuczek
Siegmund Lobaczewski von Wnuczek
pułkownik kawalerii pułkownik kawalerii
Data i miejsce urodzenia

10 września 1869
Rymanów

Data i miejsce śmierci

28 lutego 1937
Dolina

Przebieg służby
Lata służby

do 1921

Siły zbrojne

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png Armia Austro-Węgier
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Zasługi Wojskowej (w czasie wojny) Odznaka za 25-letnią Służbę Wojskową (Austro-Węgry) Krzyż Jubileuszowy Wojskowy Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Zygmunt Prot Wawrzyniec Łobaczewski-Wnuczek herbu Jastrzębiec (ur. 10 września 1869 w Rymanowie, zm. 28 lutego 1937 w Dolinie) – pułkownik kawalerii Wojska Polskiego.

Życiorys

Zygmunt Prot Wawrzyniec Łobaczewski-Wnuczek[1][2] wywodził się z rodu Łobaczewskich herbu Jastrzębiec, używających przydomku „Wnuczek”[3][4]. Urodził się 10 września 1869 w Rymanowie jako syn Erazma i Heleny z Rittelschildów[5]. Jego rodzeństwem byli: Stanisław (ur. 1866, prawnik), Wawrzyniec (1875–1940, pułkownik kawalerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej[6][7]), Maria Celestyna Helena.

Zygmunt Łobaczewski w 1888 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum Męskim w Sanoku (był to historycznie pierwszy rocznik maturzystów w tej szkole; abiturientami byli wówczas także Włodzimierz Lewicki, Aleksander Stangenhaus)[8][9].Przejął po ojcu majątek[10] i został właścicielem majątku ziemskiego w Zagórzu[1][11]. W 1911 jako właściciel tabularny wraz z wspólnikami posiadał 525 ha w Zagórzu[12] (wcześniej w 1905 obszar 531,7 ha posiadał jego brat Stanisław[13]). W 1909 obaj bracia byli uprawnieni do wyboru posła na Sejm Krajowy Galicji[1].

Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1892 roku w korpusie oficerów rezerwy piechoty. Posiadał przydział w rezerwie do 45 pułku piechoty w Przemyślu. W 1893 roku został przemianowany na oficera zawodowego i przydzielony do 45 pułku piechoty. Otrzymał starszeństwo z 1 maja 1894 roku w stopniu podporucznika. W 1895 roku został przeniesiony do korpusu oficerów kawalerii i przydzielony do 5 pułku dragonów w Marburgu. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 maja 1898 roku. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 1 lutego 1916 roku. Jego oddziałem macierzystym był 1 Galicyjski pułk ułanów[14].

27 maja 1919 roku został przydzielony do komisji asenterunkowej koni w Sanoku[15]. 5 czerwca 1919 roku został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 maja 1918 roku[16][17]. 31 stycznia 1920 roku został przeniesiony do 8 pułku ułanów jako oficer nadetatowy z pozostawieniem na zajmowanym stanowisku inspekcyjnego oficera sztabowego kawalerii przy Dowództwie Okręgu Generalnego Grodno[18]. 11 czerwca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu podpułkownika, w kawalerii, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej. W latach 1920–1921 pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Generalnego „Kraków”. Od 1 czerwca 1921 roku jego oddziałem macierzystym był nadal 8 pułk ułanów w Krakowie[19][20]. 14 kwietnia 1921 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu pułkownika, w kawalerii, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej[21]. Z dniem 1 listopada 1921 został przeniesiony w stan spoczynku[22][23]. 26 października 1923 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu pułkownika jazdy (od 1924 roku – kawalerii)[24]. Na emeryturze mieszkał w Krakowie[25][26][27]. W 1934 roku jako pułkownik stanu spoczynku kawalerii pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Nisko. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr X i pozostawał w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr X[28]. Zmarł 28 lutego 1937 w Dolinie, położonej pomiędzy Sanokiem a Zagórzem[29].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b c Wykaz posiadaczy dóbr tabularnych, uprawnionych do wyboru posła na Sejm krajowy w ciele wyborczym większych posiadłości okręgu wyborczego sanockiego. „Gazeta Lwowska”, s. 9, Nr 100 z 4 maja 1909. 
  2. ↑ W publikacji pt. Sprawozdanie C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1888 tożsamość została podana jako Zygmunt Łobaczewski. Roczniki Oficerskie z lat 20. i 30. wskazywały tożsamość Zygmunt Łobaczewski-Wnuczek. W Wojsku Polskim służył także mjr Zygmunt Łobaczewski, poległy w 1919 i odznaczony Orderem Virtuti Militari. Por. Pomniki. Zygmunt Łobaczewski. rossa.lt. [dostęp 2016-10-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-03)].
  3. ↑ Zagadnienia i odpowiedzi. „Rocznik Polskiego Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie”. Nr 8, s. 215, 1926-1927. Polskie Towarzystwo Heraldyczne we Lwowie. 
  4. ↑ Adam Boniecki: Herbarz polski. T. 15: Liwscy – Łopuscy. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1912, s. 336, 337.
  5. ↑ CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1887/1888 (zespół 7, sygn. 6). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 322.
  6. ↑ Andrzej Brygidyn: Sanocka Lista Katyńska. Jeńcy Kozielska, Ostaszkowa, Starobielska oraz innych obozów i więzień Polski kresowej pomordowani w Rosji Sowieckiej. Sanok: 2000, s. 47.
  7. ↑ Uroczystość rocznicowa wspaniałą lekcją historii i patriotyzmu. esanok.pl, 2013-04-16. [dostęp 2013-07-27]. (pol.).
  8. ↑ Sprawozdanie C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1888. Sanok: Fundusz Naukowy, 1888, s. 96.
  9. ↑ Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2020-03-14].
  10. ↑ Zagórz. truskolascy.info. [dostęp 2013-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-22)]. (pol.).
  11. ↑ Historia. zagorz.pl. [dostęp 2016-10-29].
  12. ↑ Skorowidz powiatu sanockiego wydany na podstawie dat zebranych w roku 1911. Sanok: 1911, s. 24.
  13. ↑ Alojzy Zielecki, Życie gospodarcze, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995. s. 405.
  14. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 907, 1005.
  15. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 71 z 28 czerwca 1919 roku, poz. 2296.
  16. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 65 z 12 czerwca 1919 roku, poz. 2057.
  17. ↑ Wykaz oficerów 1920 ↓, s. 67.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 7 lutego 1920 roku, s. 56.
  19. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 24 z 30 czerwca 1920 roku, poz. 620.
  20. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 251, 746.
  21. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 16 z 23 kwietnia 1921 roku, poz. 554.
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 34 z 27 sierpnia 1921 roku, s. 1313.
  23. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922 roku, s. 33, sprostowanie.
  24. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 70 z 7 listopada 1923 roku, s. 739.
  25. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1579.
  26. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1408.
  27. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 885.
  28. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 335, 1043.
  29. ↑ Indeks do ksiąg zmarłych od roku 1914. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. Ł 1937, (Tom K, str. 66, poz. 22).

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

PL Epolet plk.svg
Naramiennik pułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.

It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.

After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Signum laudis2.gif
Baretka Signum laudis
Med. Austria 1912-1913.JPG
Austrian mobilitation cross of 1912/1913's ribbon
AUT Jubiläumskreuz 1908.png
Autor: Mimich, Licencja: CC BY-SA 3.0
Krzyż Jubileuszowy 1908 (Austro-Węgry)
Militärdienstzeichen-Silver.jpg
Autor: Skukifish, Licencja: CC BY-SA 3.0
Militärdienstzeichen austriaca con corona in argento per 25 anni di servizio attivo nell'esercito
AUT KuK Kriegsbande BAR.svg
Baretka: Wstążka Wojenna (Kriegsbande) dla odznaczeń austro-węgierskich (m.in.: Militär-Verdienstkreuz; Militär-Verdienstmedaille (Signum Laudis); Franz-Joseph-Orden; Tapferkeitsmedaille).