Zygmunt Żytomirski
 porucznik żandarmerii | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | dowódca plutonu żandarmerii |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
_2r_BAR.svg){kind=small} | |
Zygmunt August Żytomirski (Żytomierski) vel Gawron (ur. 20 lutego 1891 w Krakowie, zm. ?) – porucznik żandarmerii Wojska Polskiego.
Życiorys
Zygmunt August Żytomirski urodził się 20 lutego 1891 roku w Krakowie, w rodzinie Jacentego, urzędnika kolejowego, i Michaliny. 3 czerwca 1909 roku otrzymał świadectwo ukończenia Gimnazjum świętej Anny w Krakowie, a w dniach 10-12 maja i 21 maja-11 czerwca złożył maturę[1]. W tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. W trakcie studiów odbył, jako jednoroczny ochotnik obowiązkową służbę wojskową w cesarskiej i królewskiej armii.
W 1912 roku został członkiem Polskich Drużyn Strzeleckich. 29 sierpnia 1914 roku wstąpił do Legionów Polskich i został wcielony do plutonu jazdy Władysława Belina-Prażmowskiego. 23 października został oddelegowany do cesarskiej i królewskiej Komendy Legionów Polskich, w której pełnił służbę, w charakterze kartografa. 8 listopada tego roku został przeniesiony do Żandarmerii Polowej przy c. i k. Komendzie Legionów Polskich, którą po śmierci Roberta Kunickiego kierował Wacław Harasymowicz. 3 kwietnia 1915 roku awansował na plutonowego, 12 września 1915 roku - na chorążego, a 1 listopada 1916 roku - na podporucznika[2]. 27 marca 1916 roku został wyznaczony na stanowisko referenta ewidencyjnego w c. i k. Komendzie Legionów Polskich[3]. Od 1 lutego 1917 roku kierował kancelarią „A” w Komendzie Żandarmerii Polowej. W kwietniu 1917 roku w Warszawie wykładał praktyczne prowadzenie kancelarii na Wyższym Kursie Szkoły Żandarmerii[4].
1 lipca 1917 roku reskryptem L. 113314/XII cesarskiego i królewskiego Namiestnictwa na Galicję otrzymał zezwolenie na zmianę nazwiska rodowego „Gawron” na „Żytomirski”[5].
W sierpniu 1917 roku, po kryzysie przysięgowym, pełnił służbę w Żandarmerii Polowej Polskiego Korpusu Posiłkowego. W styczniu 1918 roku, po powrocie z leczenia szpitalnego, objął kierownictwo Ekspozytury Żandarmerii Polowej w Bolechowie[6].
Jako podporucznik byłego Polskiego Korpusu Posiłkowego reskryptem Rady Regencyjnej z 31 października 1918 roku został przydzielony do podległego jej Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia[7].
7 grudnia 1918 roku został mianowany dowódcą żandarmerii przy Okręgu Generalnym Warszawskim z uprawnieniami dyscyplinarnymi pułkownika[8]. W 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów rezerwy piechoty, a następnie żandarmerii. W latach 1923–1924 był oficerem rezerwowym 41 pułku piechoty w Suwałkach[9]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Kraków Miasto. Posiadał przydział mobilizacyjny do 5 dywizjonu żandarmerii w Krakowie[10].
W 1920 roku na łamach „Gazety Policji Państwowej” opublikował cykl artykułów zatytułowanych „Uwagi z dziedziny medycyny sądowej”[11].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dowodził plutonem żandarmerii Warszawskiej Brygady Pancerno-Motorowej[12].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Walecznych dwukrotnie - 1922[13]
Przypisy
- ↑ Sprawozdanie Dyrektora C. K. Gimnazyum Nowodworskiego czyli Św. Anny w Krakowie za rok szkolny 1909, s. 67, 74 [1].
- ↑ Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917), Warszawa 1917, s. 61.
- ↑ CAW sygn. akt I.120.1.107 s. 49.
- ↑ Jan Suliński, Żandarmeria organ ..., s. 17, 24-25, błędnie, jako chor. „Gawron-Żytomierski” i ppor. „Żytomierski”.
- ↑ Pismo L. 368/17 komendanta Żandarmerii Polowej Wojsk Polskich, por. Norberta Okołowicza do Dowództwa Legionów Polskich (Referat Personalny) z 18 lipca 1917 roku [2]. Odprawy Komendy Legionów Polskich, Centralne Archiwum Wojskowe, sygn. I.120.1.295b, s. 482 [3].
- ↑ Jan Suliński, Żandarmeria organ ..., s. 26 w dalszym ciągu błędnie, jako ppor. „Żytomierski”.
- ↑ Dziennik Rozporządzeń Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1918, R. 1, nr 3, s. 21.
- ↑ Danuta Poźniakowska-Hanak, Żandarmeria Polowa i Wojskowa w latach 1918-1939, Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej Nr 24 z 2001 roku, s. 115. Jan Suliński, Żandarmeria organ ..., s. 33-34.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 246, 489. Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 228, 429.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 191, 722.
- ↑ Uwagi z dziedziny medycyny sądowej, Gazeta Policji Państwowej: nr 39 z 25 września 1920 roku, s. 5, nr 40 z 2 października 1920 roku, s. 5, nr 41 z 9 października 1920 roku, s. 5, nr 43 z 23 października 1920 roku, s. 4, nr 44 z 30 października 1920 roku, s. 4, nr 46 z 13 listopada 1920 roku, s. 4, nr 47 z 20 listopada 1920 roku, s. 3, nr 50 z 11 grudnia 1920 roku, s. 3.
- ↑ Wacław Zaleski, W Warszawskiej Brygadzie ..., s. 273.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 12 z 1 marca 1923 roku, s. 147.
Bibliografia
- Roczniki Oficerskie 1923 i 1924.
- Rocznik oficerski rezerw 1934.
- Jan Suliński, Żandarmeria organ bezpieczeństwa armii 1918-1945, Warszawa: Kompas II, 2003, ISBN 83-912638-5-1, OCLC 189611436.
- Wacław Zaleski, W Warszawskiej Brygadzie Pancerno-Motorowej 1939. Z dziejów 1 Pułku Strzelców Konnych, Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1988, ISBN 83-11-07460-7, OCLC 834980399.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Baretka: Krzyż Walecznych (1920) nadany dwukrotnie.
Naramiennik porucznika Wojska Polskiego (1919-39).