Zygmunt Brykalski

Zygmunt Brykalski

Data urodzenia	24 kwietnia 1922
Data śmierci	26 sierpnia 1980
Rodzaj działalności	dziennikarz
Odznaczenia

Grób Zygmunta Brykalskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Zygmunt Brykalski (ur. 24 kwietnia 1922, zm. 26 sierpnia 1980) – polski dziennikarz, powstaniec warszawski, członek podziemnych Stronnictwa Zrywu Narodowego, Kadry Polski Niepodległej, po wojnie działacz Stronnictwa Pracy i PPR.

Życiorys

Klasę pierwszą ukończył w warszawskim I Gimnazjum Męskim, następnie w gimnazjum Korpusu Kadetów w Rawiczu, które ukończył w 1939. W czasie kampanii wrześniowej zaciągnął się do kompanii ochotniczej Wojska Polskiego na Cytadeli, gdzie służył do czasu kapitulacji stolicy. W 1941 poprzez Józefa Kowalczyka nawiązał kontakt z podziemną Zadrugą i wstąpił do „Zrywu” przekształconego później w „Stronnictwo Zrywu Narodowego” oraz do „Kadry Polski Niepodległej”. Organizator środowiska młodzieżowego KPN, organizował m.in. spotkania u Kowalczyka. W tym okresie nawiązał kontakt z m.in. Tadeuszem Jędrzejewskim, Zygmuntem Felczakiem oraz Feliksem Widy-Wirskim. Pod rozkazami Widego-Wirskiego pełnił funkcję łącznika. W czasie powstania warszawskiego walczył na Ochocie, awansowany do stopnia podporucznika. Ranny przewieziony jako cywil do obozu w Pruszkowie a następnie do szpitala w Milanówku. Ukrywał się w prywatnym mieszkaniu na terenie Milanówka do stycznia 1945. Od lutego tego samego roku sekretarz Zygmunta Felczaka w Bydgoszczy.

Od 1945 do 1946 pracownik poznańskiego wojewody Widy-Wirskiego. Pracownik dwutygodnika „Zryw”. Od lipca 1947 pracownik WUKPPiW na stanowisku cenzora. Członek Stronnictwa Pracy w latach 1945–47 a od 1947 roku członek PPR. W 1949 roku utrzymał absolutorium na Wydziale Prawno-Ekonomicznym UAM. Po przeprowadzce do Warszawy pracował w GUKP jako cenzor, z pracy usunięty w 1950 roku za ukrycie działalności w Zadrudze, otrzymał pracę w Agencji Robotniczej. W 1953 roku zerwał ze środowiskiem Zadrugi. Następnie dziennikarz Życia Warszawy i organu Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej miesięcznika Przyjaźń.

Odznaczony kolejno Krzyżem Walecznych (1945), Srebrnym Krzyżem Zasługi (1946), Odznaką Grunwaldzką (1946), Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945 (1946), Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1955), Złotym Krzyżem Zasługi (1957), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1964), Krzyżem Oficerskim OOP (1979) i pośmiertelnie Warszawskim Krzyżem Powstańczym (1982).

Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera 12D-2-24).

Bibliografia

• 1944.pl
• Wyszukiwarka cmentarna - warszawskie cmentarze