Zygmunt Charzyński

Zygmunt Charzyński
Data i miejsce urodzenia

2 kwietnia 1914
Warszawa

Data i miejsce śmierci

29 stycznia 2001
Łódź

profesor nauk matematycznych
Specjalność: metody wariacyjne analizy zespolonej
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1948
Uniwersytet Warszawski

Profesura

1966

Doktor honoris causa
Politechnika Łódzka1985

Uniwersytet Łódzki, Politechnika Łódzka, Uniwersytet Warszawski

Grób Zygmunta Charzyńskiego na Cmentarzu Powązkowskim

Zygmunt Charzyński (ur. 2 kwietnia 1914 w Warszawie, zm. 29 stycznia 2001 w Łodzi) – polski matematyk, profesor.

Życiorys

W latach 1932-1939 studiował na Uniwersytecie Warszawskim. Swoją pierwszą pracę naukową opublikował w wieku 19 lat (w 1933 w Fundamenta Mathematicae). Od 1938 był asystentem Wacława Sierpińskiego. Doktoryzował się w 1948 na podstawie pracy " Sur les fonctions univalentes bornees", promotorem pracy był Władysław Nikliborc. W 1954 został docentem, w 1956 profesorem nadzwyczajnym, a w 1966 profesorem zwyczajnym. Wieloletni kierownik Zakładu Funkcji Analitycznych i Równań Różniczkowych Instytutu Matematyki Uniwersytetu Łódzkiego. Laureat Nagrody im. Stanisława Zaremby z 1954[1]. W latach 1946-1958 pracował na Politechnice Łódzkiej, gdzie kierował Katedrą Matematyki Wydziału Mechanicznego (po prof. Witoldzie Pogorzelskim), a w latach 1957-1958 był prodziekanem Wydziału Mechanicznego[2]. W 1958 przeniósł się na Uniwersytet Łódzki.

Jest uważany za jednego z twórców analizy zespolonej w Polsce i twórcę Łódzkiej Szkoły Funkcji Analitycznych. Jego prace związane były z metryczną teoria funkcji, analizą funkcjonalną, równaniami różniczkowymi zwyczajnymi i równaniami algebraicznymi.

W 1982 otrzymał odznakę ”Za zasługi dla Miasta Łodzi”. W 1985 uhonorowany został tytułem doktora honoris causa Politechniki Łódzkiej[3] oraz otrzymał Nagrodę Naukową Miasta Łodzi.

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Zygmunt Charzyński grób.jpg
Autor: Lukasz2, Licencja: CC BY 4.0
Nagrobek na cmentarzu Powązkowskim