Zygmunt Filipowicz

Zygmunt Filipowicz

Data i miejsce urodzenia	17 listopada 1907 Warta
Data śmierci	6 kwietnia 1984
Poseł na Sejm PRL III, IV, V i VI kadencji
Okres	od 1961 do 1976
Przynależność polityczna	Chrześcijańskie Stowarzyszenie Społeczne
Prezes Chrześcijańskiego Stowarzyszenia Społecznego
Okres	od 1968 do 1974
Przynależność polityczna	Chrześcijańskie Stowarzyszenie Społeczne
Poprzednik	Jan Frankowski
Następca	Kazimierz Morawski
Odznaczenia

Zygmunt Filipowicz (ur. 17 listopada 1907 w Warcie, zm. 6 kwietnia 1984) – polski ekonomista i działacz katolicki, wykładowca uniwersytecki, poseł na Sejm PRL III, IV, V i VI kadencji (1961–1976).

Życiorys

Grób Zygmunta Filipowicza na cmentarzu Bródnowskim

Urodził się w Wielkopolsce w rodzinie murarza. Ukończył szkołę średnią w Krotoszynie oraz studia w Szkole Głównej Handlowej. W 1939 obronił doktorat na temat roli turystyki w życiu gospodarczym kraju. W latach 1928–1939 zatrudniony w Ministerstwie Robót Publicznych oraz Komunikacji. W okresie okupacji pracował jako księgowy. W 1942 znalazł się wśród założycieli nielegalnego Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego, w którym działał również po II wojnie światowej (od 1949 jako sekretarz generalny).

Od 1947 zatrudniony w administracji państwowej, m.in. jako wicedyrektor Departamentu Polityki Budowlanej Ministerstwa Odbudowy, dyrektor Biura Turystyki Ministerstwa Komunikacji oraz wiceprzewodniczący Komitetu ds. Turystyki. W 1954 rozpoczął pracę wykładowcy Szkoły Głównej Planowania i Statystyki (wykładał ekonomikę transportu i turystyki). Pełnił obowiązki prodziekana Wydziału Handlu Zagranicznego Szkoły Służby Zagranicznej i SGPiS (1952–1958). Od 1962 kierował Katedrą Turystyki Akademii Wychowania Fizycznego, był również członkiem Senatu uczelni.

W 1947 po raz pierwszy kandydował do Sejmu jako przedstawiciel katolików. W 1957 znalazł się wśród założycieli Chrześcijańskiego Stowarzyszenia Społecznego, został jego sekretarzem generalnym, wiceprzewodniczącym (1963–1968) oraz przewodniczącym (od 1968). Był radnym Rady Narodowej miasta stołecznego Warszawy (1958–1965). W 1961 po raz pierwszy rekomendowany do Sejmu z okręgu Zielona Góra, reelekcję uzyskiwał w latach 1965, 1969 i 1972 (w ostatnim przypadku z okręgu Tuchola). Był członkiem Komisji Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów, Zdrowia i Kultury Fizycznej (III kadencja), Spraw Wewnętrznych, Zdrowia i Kultury Fizycznej (IV i V kadencja), Spraw Wewnętrznych i Wymiaru Sprawiedliwości oraz Zdrowia i Kultury Fizycznej (VI kadencja). W latach 1971–1983 członek prezydium Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu. Pochowany na cmentarzu Bródnowskim (kwatera 56A-II-18).

Odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1969)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1964)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1954)
• Srebrny Krzyż Zasługi (1937)
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (1954)
• Medal 20-lecia Światowej Rady Pokoju
• Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1963)
• Odznaka „Zasłużony Działacz Turystyki” (1961)
• Złota Odznaka Honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1965)^[1]

Wybrane publikacje

• Problemy ekonomiczne turystyki, „Sport i Turystyka”, Warszawa 1969
• Ekonomika i organizacja turystyki i wypoczynku, Polskie Towarzystwo Ekonomiczne, Kraków 1969
• Lecznictwo i turystyka w uzdrowiskach, Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, Warszawa 1964

Przypisy

Bibliografia

• Sylwetki kandydatów, „Za i Przeciw”, nr 12 (782), 19 marca 1972, s. 15 (ze zdjęciem)
• Strona sejmowa posła VI kadencji