Zygmunt Kowalewski

Zygmunt Kowalewski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 stycznia 1893
Głybicze

Data i miejsce śmierci

7 maja 1950
Łódź

Alma Mater

Państwowa Szkoła Przemysłu Artystycznego w Bydgoszczy

Dziedzina sztuki

rzeźbiarstwo

Epoka

art déco

Zygmunt Kowalewski (ur. 10 stycznia 1893 w Głybiczach w pow. mińskim, zm. 7 maja 1950 w Łodzi) – polski rzeźbiarz, krytyk i publicysta artystyczny[1].

Życiorys

Zygmunt Kowalewski przyjechał do Polski w 1920 i zamieszkał w Bydgoszczy, gdzie w 1923 rozpoczął naukę w Państwowej Szkole Przemysłu Artystycznego. Do Łodzi przeniósł się w 1927, gdzie od 1932 mieszkał przy ul. G. Narutowicza 5. Był członkiem grupy artystycznej „Ryngraf”. Od 1934 był nauczycielem rzeźby w Szkole Rysunku i Malarstwa Wacława Dobrowolskiego w Łodzi. W roku 1930 wziął udział w wystawie Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych (TZSP) w Warszawie, a w kolejnych latach brał udział w wystawach głównie w Łodzi, gdzie mieszkał i tworzył nawet podczas II wojny światowej[1]. Jego rzeźby obejmowały głównie plastykę okolicznościową, pamiątkowe plakiety i płaskorzeźby rocznicowe. Obejmowały one głównie tematykę sakralną i poświęconą bohaterom narodowym[1].

Żoną Zygmunta Kowalewskiego była Stefania z d. Izbińska lub Sobińska[2][3].

Projekty i realizacje

  • rzeźby nagrobne na Starym Cmentarzu w Łodzi, w tym:
    • pomniki grobowe rodziny Franciszka Jeenela (1934),
    • rodziny Kluków (1936),
    • Stanisława Brzezińskiego (1936),
    • Bolesława Gostomskiego,
    • rodziny Lenartowiczów (1939–1940)[1].
  • tablica pamiątkowa poświęcona Stefanowi Linke na ścianie budynku banku przy al. T. Kościuszki 14 (zniszczona podczas II wojny światowej)
  • tablica pamiątkowa poświęcona Józefowi Piłsudskiemu na frontonie dworca Łódź Fabryczna
  • projekt pomnika Władysława Jagiełły dla Łodzi (niezrealizowany),
  • grupa atlantów na frontonie budynku PKO przy ul. Narutowicza 45,
  • płaskorzeźba na terenie posesji Towarzystwa Śpiewaczego im. S. Moniuszki, przy ul. Ogrodowej,
  • dekoracje w stylu art dèco na fasadzie szpitala Kasy Chorych,
  • pomnika S. Moniuszki w parku J. Poniatowskiego (odsłonięcie 3 VII 1938, zniszczony podczas II wojny światowej),
  • popiersie J. Piłsudskiego we wnętrzu Łódzkiego Domu Kultury[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Piewca niepodległości. Zygmunt Kowalewski (1893–1950), [w:] Marek Budziarek, Łodzianie, Literatura, 2000, ISBN 83-88484-13-3, OCLC 237406221 [dostęp 2022-02-06].
  2. ↑ Zygmunt Kowalewski (Głybicze, pow. Mińsk, Rosja 1893 – Łódź 1950), Motocyklista, 1937 r., OneBid [dostęp 2022-02-06] (norw.).
  3. ↑ Zygmunt Kowalewski - malarz, Polska, baza artystów Agra-Art, sztuka.agraart.pl [dostęp 2022-06-26].

Media użyte na tej stronie

Zygmunt Kowalewski rzeźbiarz.jpg
Autor: Pseudonim RBŁ, Licencja: CC0
Portret rzeźbiarza Zygmunta Kowalewskiego