Zygmunt Kurnatowski

Zygmunt Kurnatowski
Herb
Łodzia
Data i miejsce urodzenia

1778
Pożarowo

Data i miejsce śmierci

14 czerwca 1858
Warszawa

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Virtuti Militari Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Order Zjednoczenia (Francja) Order Świętego Aleksandra Newskiego (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Orła Białego (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny I klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Stanisława (Królestwo Kongresowe) Order Świętego Włodzimierza III klasy (Imperium Rosyjskie)

Zygmunt Aleksander Kurnatowski herbu Łodzia (ur. 1778 w Pożarowie, zm. 14 czerwca 1858 roku[1] w Warszawie) – polski wojskowy i polityk, generał dywizji armii Królestwa Polskiego, prezes Heroldii Królestwa Polskiego do połowy 1855 roku[2], prezes Komisji Umorzenia Długu Krajowego Królestwa Kongresowego w 1834 roku[3].

Ewangelik reformowany.

Uczestnik powstania wielkopolskiego 1806, po czym wszedł do 5 pułku ułanów armii Księstwa Warszawskiego. Uczestnik wszystkich jej kampanii. W 1810 doszedł do stopnia pułkownika swego macierzystego pułku. W 1812 roku przystąpił do Konfederacji Generalnej Królestwa Polskiego[4]. Generał z 1814 i dowódca Brygady Jazdy. Walczył do końca epopei napoleońskiej, potem powrócił do kraju i jako dowódca Brygady Gwardii Konnej wszedł do armii Królestwa Polskiego.

Od 1823 dowódca brygady w Korpusie Rezerwowym. Od 1828 adiutant cara Rosji Mikołaja I w stopniu generała dywizji. Bezwzględny wykonawca rozkazów każdej władzy nawet wbrew swoim przekonaniom. Był członkiem Sądu Wojennego Najwyższego, w zastępstwie Sądu Sejmowego, powołanego do sądzenia oskarżonych o przynależność do Wolnomularstwa Narodowego[5]. Jako członek sądu wojskowego optował za skazaniem Waleriana Łukasińskiego.

W noc wybuchu powstania listopadowego 1830 wystąpił przeciwko powstańcom i tylko z trudem uniknął losu innych generałów. Złożył przysięgę wierności narodowi polskiemu i podał się do dymisji.

Po klęsce powstania wszedł do służby carskiej, ale w 1832 został zdymisjonowany przez cara.

Członek Towarzystwa Rolniczego w Królestwie Polskim z Warszawy w 1858 roku[6].

Pochowany w miejscowości Orzeszkowo woj. wielkopolskie.

Był członkiem loży wolnomularskiej Bracia Zjednoczeni w drugim stopniu rytu ("czeladnik")[7].

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Virtuti Militari w 1808, francuskimi Krzyżami Kawalerskim i Oficerskim Orderu Legii Honorowej w 1809 i 1813, Krzyżem Kawalerskim Orderu Zjednoczenia w 1814[8], Orderem św. Stanisława I klasy w 1819[9], a II, III i IV klasy w 1816 (wszystkie trzy w kilkudniowych odstępach)[10], Znakiem Honorowym za 20 lat służby w 1830[11], rosyjskimi Orderem św. Aleksandra Newskiego z brylantami, Orderem Orła Białego, Orderem św. Włodzimierza II klasy, Orderem św. Anny I klasy z koroną w 1830 oraz Orderem św. Włodzimierza III klasy w 1815[12][13].

Przypisy

  1. Stanisław Łoza, Kawalerowie orderu Św. Stanisława, w: Miesięcznik Heraldyczny, r. X, nr 12, Warszawa 1931, s. 282.
  2. Tomasz Demidowicz, Reforma szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861, w: Czasopismo Prawno-Historyczne, Tom LXII — 2010 — Zeszyt 2, s. 160.
  3. Nowy kalendarzyk polityczny na rok 1834, Warszawa, s. 380.
  4. Dziennik Konfederacyi Jeneralnej Królestwa Polskiego. 1812, nr 18, s. 175.
  5. Ludwik Hass, Sekta farmazonii warszawskiej, Warszawa 1980, s. 495.
  6. Roczniki Gospodarstwa Krajowego. R. 16, 1858, T. 32, nr 2, Warszawa 1858, s. 332.
  7. Marek Tarczyński, Generalicja powstania listopadowego, 1980, s. 62.
  8. Tadeusz Jeziorowski: The Napoleonic Orders. Ordery Napoleońskie. Warszawa 2018, s. 147
  9. Stanisław Łoza, Kawalerowie orderu Św. Stanisława, w: Miesięcznik Heraldyczny, r. IX. Nr 5/1930. s. 99.
  10. Stanisław Łoza, Kawalerowie orderu Św. Stanisława, w: Miesięcznik Heraldyczny, r. X, nr 12/1931, s. 282.
  11. Przepisy o znaku honorowym niemniej Lista imienna generałów, oficerów wyższych i niższych oraz urzędnikow wojskowych, tak w służbie będących, jako też dymisjonowanych, znakiem honorowym ozdobionych w roku 1830, [b.n.s]
  12. Marek Minakowski: Zygmunt Aleksander Kurnatowski z Kurnatowic h. Łodzia. sejm-wielki.pl. [dostęp 2019-03-10].
  13. Rocznik Woyskowy Królestwa Polskiego na rok 1830, s. 27

Bibliografia

  • H. P Kosk Generalicja polska t. 1 wyd.: Oficyna Wydawnicza "Ajaks' Pruszków 1998

Media użyte na tej stronie

RUS Order of St. Alexander Nevsky BAR.png
Autor: Wiki Romi, Licencja: CC0
Order Świętego Aleksandra Newskiego
RUS Order św. Włodzimierza (baretka).svg
Baretka Orderu św. Włodzimierza.
RUS Order św. Anny (baretka).svg
Baretka Orderu św. Anny.
RUS Order św. Stanisława (baretka).svg
Baretka Orderu św. Stanisława.
Medium Coat of Arms of Congress Poland.svg
Autor: Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape przez Avalokitesvara ., Licencja: CC BY-SA 3.0
Uwaga! Jest to współczesna rekonstrukcja średniego herbu Królestwa Kongresowego
POL COA Łodzia.svg
Autor: , Licencja: CC-BY-SA-3.0
Polish coat of arms
RUS Order White Eagle BAR.png
Cesarski i Królewski Order Orła Białego (Imperium Rosyjskie)
Ordre Imperial de la Reunion Chevalier ribbon.svg
Autor: Boroduntalk, Licencja: CC BY 3.0
Ribbon bar: l'Ordre Impérial de la Réunion. 1811-1814