Zygmunt Langman

Zygmunt Langman

Data i miejsce urodzenia	4 marca 1860 Kraków
Data i miejsce śmierci	10 grudnia 1924 Kraków
Dziedzina sztuki	rzeźbiarz

Zygmunt Langman (ur. 4 marca 1860 w Krakowie, zm. 10 grudnia 1924 tamże) – polski rzeźbiarz.

Życiorys i twórczość

Był synem rzeźbiarza^[1]. Ukończył Gimnazjum św. Anny i w 1877 roku rozpoczął studia w Szkole Sztuk Pięknych^[1], które z przerwami kontynuował do 1887 roku pod kierunkiem Marcelego Guyskiego i Walerego Gadomskiego. Studia uzupełniał w Monachium (tam uzyskał dyplom^[1]) i Rzymie u Giulia Monteverdego.

Jedną z pierwszych jego prac była płaskorzeźba Orła Piastowskiego na Bramie Floriańskiej, którą wykonał w 1882 roku według projektu Jana Matejki. W latach 1890–1892 pracował przy restauracji kościoła Mariackiego, wykonując posągi proroków w prezbiterium: Jeremiasza, Dawida, Daniela, Izajasza, Jonasza i Ezechiela oraz Św. Cecylii, a od 1912 roku posągi do nawy głównej. W 1893 roku wykonał rzeźbę Kapłana z wychowankami znajdującą się na fasadzie Schroniska Lubomirskich. W 1895 roku zrealizował 5 figur zdobiących fasadę kościoła w Wadowicach. W 1897 roku wykonał 6 figur świętych polskich oraz Św. Cecylię i Św. Grzegorza Wielkiego do katedry tarnowskiej. Do katedry przemyskiej wykonał 11-osobową grupę Złożenia do Grobu w ołtarzu głównym. W 1895 roku wraz z Tomaszem Prylińskim zaprojektował i wykonał epitafium Jana I Goetza w kaplicy rodowej rodu Goetzów i grobowiec dla Tomasza Prylińskiego.

W 1900 roku wykonał posąg św. Augustyna do nawy głównej katedry wawelskiej. W tym samym roku przeniósł się do Warszawy. Wykonał rzeźby Geniusza Techniki na fasadzie politechniki warszawskiej, Naukę dla Theatrum Anatomicum, dekoracje Domu Techników oraz konie z trębaczami na fasadę Poczty Głównej.

W 1902 roku wykonał rzeźby Uranii i Ateny, zdobiące bramę główną UW. Przyjął również zlecenia z innych miast i miejscowości. Jego autorstwa jest rzeźba Temidy, zdobiąca budynek sądu w Piotrkowie Trybunalskim. W Osiecku do miejscowego kościoła wykonał figury ołtarzowe i figurę Matki Boskiej na fasadę kościoła.

W 1909 roku wykonał krucyfiks w kaplicy św. Krzyża, oraz figurę św. Józefa w ołtarzu głównym kościoła św. Józefa w Krakowie – (Podgórzu)^[2][3].

W 1912 roku wrócił do Krakowa i wznowił prace dla kościoła Mariackiego, równocześnie w latach 1912–1914 współpracując z Piusem Welońskim przy realizacji Drogi Krzyżowej na Jasnej Górze. Wykonał rzeźby rodzajowe np. Wdówkę i Żebraczkę oraz mitologiczne: Prometeusza i Wenus na fali. Brał udział w wystawach w Krakowie w latach 1884, 1886, 1888, 1894 i 1916 oraz we Lwowie w 1885.

Jego synem był Bogusław Langman (1905-1988), rzeźbiarz^[4].

Zbiory

Jego rzeźby znajdują się w Muzeum Narodowym w Krakowie, Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego i w Rydlówce.

Przypisy

Bibliografia

• Joanna Wolańska (red.), Wojciech Bałus (red.): Sztuka sakralna Krakowa w wieku XIX. Cz. 3. Kraków: Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2010. ISBN 97883-242-0943-9.
• Paweł Diettloff: Neogotyckie wyposażenie kościołów św. Józefa i OO. Redemptorystów w Podgórzu w Podgórze w dziejach wielkiego Krakowa. Kraków: Towarzystwo Miłośników Historii i Zabytków Krakowa, 2000. ISBN 83-87345-91-1.