Zygmunt Lasocki (prawnik)

Zygmunt Lasocki

Pełne imię i nazwisko	Zygmunt Bronisław Felix Lasocki
Data i miejsce urodzenia	16 grudnia 1867 Ixelles, Belgia
Data i miejsce śmierci	17 lutego 1948 Kraków, Polska
Poseł RP w Austrii
Okres	od 18 września 1921 do 1 grudnia 1924
Poprzednik	Marceli Szarota (chargé d’affaires)
Następca	Józef Wierusz-Kowalski
Poseł RP w Czechosłowacji
Okres	od 1 grudnia 1924 do 1 maja 1927
Poprzednik	Stanisław Hempel (chargé d’affaires)
Następca	Jan Karszo-Siedlewski (chargé d’affaires)
Odznaczenia

Zygmunt Bronisław Felix Lasocki h. Dołęga (ur. 16 grudnia 1867 w Ixelles, zm. 17 lutego 1948 w Krakowie) – hrabia^[1], polski prawnik (doktor praw), polityk polskiego ruchu ludowego, dyplomata.

Życiorys

Syn Bronisława i Felicji z domu Wołowskiej. W 1891 uzyskał na Uniwersytecie Jagiellońskim stopień naukowy doktora praw. W latach 1901–1903 był sekretarzem ministerialnym, potem urzędnikiem w Departamencie ds. Galicji Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Austro-Węgier. W latach 1904–1908 był starostą powiatu tarnobrzeskiego. W 1908 został urzędnikiem Ministerstwa dla Galicji w Wiedniu. Od 1907 członek Polskiego Stronnictwa Ludowego, od 1914 PSL „Piast”.

W 1911 wybrany na posła do Reichsratu Przedlitawii jako kandydat PSL, wstąpił do klubu posłów ludowych w Kole Polskim. W czasie I wojny światowej wchodził w skład Naczelnego Komitetu Narodowego (NKN).

Od 1 listopada 1918 z ramienia Polskiej Komisji Likwidacyjnej w Krakowie otrzymał funkcję naczelnika administracji Galicji. W pierwszych miesiącach 1919 pracował w Komisji Rządzącej dla Galicji i Śląska Cieszyńskiego we Lwowie. 18 września 1921 mianowany na posła nadzwyczajnego i ministra pełnomocnego w Wiedniu. Od 1 grudnia 1924 do 1 maja 1927 poseł RP w Pradze.

31 października 1927 przeniesiony w stan spoczynku, powrócił do działalności w ruchu ludowym. Prowadził badania heraldyczne, publikował prace naukowe. Był sympatykiem Narodowej Demokracji. Od marca 1931 członek Rady Naczelnej Stronnictwa Ludowego. Występował jako świadek na procesie brzeskim. Przygotowywał pobyt Wincentego Witosa pobyt w Czechosłowacji, gdzie ten udał się na emigrację, nie chcąc podporządkować się wyrokowi w procesie, zabiegał o amnestię dla niego w kraju. W 1937 stał na czele Komitetu Pomocy Ofiarom Strajków Chłopskich. Przed wyborami do Rady Miasta Krakowa z 1938 został wiceprezesem Prezydium Polskiego Bloku Katolickiego^[2].

W okresie okupacji niemieckiej w Polsce członek Rady Głównej Opiekuńczej w Krakowie (1940–1941), usunięty z zarządu przez okupacyjne władze niemieckie i wysiedlony z Krakowa. Działał w konspiracyjnego Zarządzie Okręgowym SL „Roch”.

Po ojcu Bronisławie był dziedzicznym hrabią belgijskim, sam uzyskał potwierdzenie tytułu w Austrii 11 kwietnia 1892^[1][3].

Odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Polonia Restituta (1925), Krzyżem Komandorskim Orderu Polonia Restituta III klasy (29 grudnia 1921)^[4], Krzyżem Walecznych (1922)^[5], Krzyżem Wyzwolenia Krakowa, austriacką Wielką Odznaką Honorową na Wstędze, czechosłowackim Orderem Lwa Białego.

Żonaty z Zofią Szemelowską (zm. 1939), małżeństwo było bezdzietne.

Przypisy

Bibliografia

• Lasocki Zygmunt w: Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej (redakcja naukowa Jacek M. Majchrowski przy współpracy Grzegorza Mazura i Kamila Stepana), Warszawa 1994, wyd. BGW, ISBN 83-7066-569-1, s. 102
• Kurpierz Tomasz, Zygmunt Lasocki (1867-1948). Między polityką a działalnością społeczną, Toruń 2009.

Linki zewnętrzne

• Publikacje Zygmunta Lasockiego w serwisie Polona.pl