Zygmunt Latoszewski
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 26 kwietnia 1902 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 18 stycznia 1995 |
| Zawód, zajęcie | dyrygent, reżyser, muzykolog |
| Narodowość | |
| Tytuł naukowy | profesor |
| Odznaczenia | |
       | |
Zygmunt Latoszewski (ur. 26 kwietnia 1902 w Poznaniu, zm. 18 stycznia 1995 w Warszawie) – polski dyrygent, dyrektor i kierownik artystyczny teatru, reżyser, pedagog, muzykolog. Wykładał w łódzkiej oraz warszawskiej Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej, profesor nadzwyczajny od 1965.
Życiorys
W wieku szkolnym śpiewał w chórze prowadzonym przez ks. Wacława Gieburowskiego. Uczył się w Konserwatorium Poznańskim gry na skrzypcach u Zdzisława Jahnkego i teorii muzyki u Feliksa Nowowiejskiego. Na Uniwersytecie Poznańskim początkowo studiował filologię klasyczną i historię sztuki, następnie rozpoczął studia muzykologiczne u Łucjana Kamieńskiego. W roku 1932 uzyskał stopień doktora muzykologii za pracę „Pierwsze opery polskie Macieja Kamieńskiego”. Debiutował jako dyrygent w 1929 Następnie dyrygował Operą Poznańską (w latach 1933–1939, a także 1945–1948 był jej dyrektorem).
W okresie II wojny światowej przebywał w Warszawie, prowadząc koncerty w polskich kawiarniach. Po upadku powstania warszawskiego znalazł się w Krakowie. W 1945 współpracował z Filharmonią Krakowską, w 1949 z Operą Warszawską, w 1949 z Filharmonia Bałtycką. W latach 1952–1954 był dyrektorem Opery Warszawskiej. Od 1955 do 1961 był kierownikiem artystycznym Opery i Filharmonii Bałtyckiej. Od 1961 do 1972 był kierownikiem artystycznym Opery Łódzkiej. W 1972 przeszedł na emeryturę, ale dalej dyrygował okazjonalnie, w tym jeszcze w latach 80. prowadząc spektakle w Teatrze Wielkim w Warszawie.
Był autorem licznych artykułów o tematyce muzycznej (głównie krytycznych).
Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera Klin-12-4)[1].
Ordery i odznaczenia
- Order Sztandaru Pracy I klasy
- Order Sztandaru Pracy II klasy
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 11 listopada 1936[2], 15 czerwca 1946[3])
- Medal 40-lecia Polski Ludowej[4]
- Krzyż Oficerski Orderu Korony (Belgia)
- Zasłużony dla Miasta Poznania[5]
Nagrody
- Nagroda wojewody poznańskiego za działalność muzyczną (1947)
- nagroda przewodniczącego Miejskiej Rady Narodowej w Gdańsku w dziedzinie muzycznej (1950)
- Nagroda państwowa II stopnia (1952)
- Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia (1971)
- Nagroda Prezesa Rady Ministrów I stopnia za twórczość artystyczną (1979)
Przypisy
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: ZYGMUNT LATOSZEWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2019-02-10].
- ↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 469 „za zasługi na polu rozwoju sztuki”.
- ↑ M.P. z 1946 r. nr 114, poz. 212 „za wybitne zasługi w dziedzinie Teatru i Sztuki na terenie całego kraju”.
- ↑ Uznanie dla twórców kultury [w:] Trybuna Robotnicza, nr 170, 19 lipca 1984, s. 1–2.
- ↑ Wiadomości z miast i gmin, w: Kronika Wielkopolski, nr 3/1993, s. 209, ISSN 0137-3102
Bibliografia
- Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, s. 702.
- Zygmunt Latoszewski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-04-10].
- Zygmunt Latoszewski na zdjęciach w bibliotece Polona
Media użyte na tej stronie
Baretka: Order Sztandaru Pracy I klasy
Baretka: Medal 40-lecia Polski Ludowej
Baretka: Order Korony – Oficer (Belgia).
(Ordre de la Couronne – Officier).
(De Kroonorde – Officier).
Baretka: Złoty Krzyż Zasługi (nadany dwukrotnie) – III RP (1992).
Zygmunt Latoszewski (1902-1995) - Polish conductor, director and artistic director of the theater, film director, teacher, musicologist.