Zygmunt Markowski
Data i miejsce urodzenia | 28 kwietnia 1872 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 13 września 1951 |
profesor doktor nauk weterynaryjnych | |
Specjalność: choroby wewnętrzne | |
Alma Mater | |
Doktorat | 1908 – medycyna |
Profesura | 1911 (nadzwyczajny), 1919 (zwyczajny) |
rektor Akademii Medycyny Weterynaryjnej | |
Odznaczenia | |
Zygmunt Markowski (ur. 28 kwietnia 1872 we Lwowie, zm. 13 września 1951 we Wrocławiu) – polski patolog, lekarz chorób wewnętrznych, wykładowca akademicki.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Antoniego i Anieli z Heimrothów. Był starszym bratem Józefa Antoniego, anatoma i antropologa[1]. Po ukończeniu Gimnazjum św. Jacka w Krakowie studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego, a następnie powrócił do Lwowa, gdzie kontynuował naukę na Akademii Medycyny Weterynaryjnej (AMW). Po jej ukończeniu w 1895 i uzyskaniu dyplomu lekarza weterynarii rozpoczął pracę w Zakładzie Anatomii Opisowej AMW. Odbył studia doktoranckie na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Lwowskiego i uzyskał tam w 1908 tytuł doktora wszech nauk lekarskich, uzupełniał wiedzę na Uniwersytecie w Bernie oraz na Uniwersytecie w Berlinie. Po powrocie do Lwowa odbył staż w terenie i w 1910 został docentem, a następnie uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego w dziedzinie patologii i terapii weterynaryjnych chorób wewnętrznych. Z czasem jego profesura objęła również zwierzęce choroby zakaźne, powierzono mu również kierowanie Kliniką Chorób Wewnętrznych i Zakaźnych AMW, równocześnie do 1914 pracował jako konsultant Towarzystwa Rolniczego na Podolu. Po wybuchu I wojny światowej został lekarzem wojskowym, początkowo pracował w klinice psychiatrycznej w Wiedniu, a następnie w Krakowie. W 1918 powrócił do Lwowa, rok później uzyskał stopień profesora zwyczajnego. W latach 1920–1923 i 1927–1930 był rektorem Akademii Medycyny Weterynaryjnej, dokonał reorganizacji uczelni i przyczynił się do jej znacznego rozwoju. W 1920 został również wykładowcą na Wyższych Kursach Ziemiańskich oraz redaktorem naczelnym Przeglądu Weterynaryjnego i zajmował to stanowisko przez dziesięć lat, w 1923 należał do założycieli Rozpraw Biologicznych, gdzie również powierzono mu funkcję redaktora naczelnego i pełnił ją do wybuchu II wojny światowej. Po zakończeniu drugiej kadencji rektorskiej w 1930 otrzymał stanowisko dyrektora Departamentu Weterynarii w Ministerstwie Rolnictwa i Reform Rolnych, pełnił tę funkcję przez trzy lata. W 1931 został uhonorowany tytułem doktora honoris causa AMW, a rok później zaangażował się w powstanie Unii Słowiańskich Lekarzy Weterynaryjnych. Pracę naukową kontynuował po zajęciu Lwowa przez Armię Czerwoną i ustanowieniu USRR, przerwało ja dopiero wkroczenie do miasta hitlerowców i zamknięcie uczelni. W ramach wysiedlenia Polaków ze Lwowa w 1945 wyjechał do Krakowa, gdzie przez krótki czas był związany z Uniwersytetem Jagiellońskim. Jesienią tego samego roku otrzymał od prof. Stanisława Kulczyńskiego propozycję stworzenia od podstaw Wydziału Weterynaryjnego na połączonych Uniwersytecie i Politechnice Wrocławskiej, pracę rozpoczął 1 listopada 1945. Przez dwa lata pełnił funkcję pierwszego dziekana Wydziału Weterynaryjnego, a także kierownika Katedr Patologii i Terapii Szczegółowej, Diagnostyki Chorób Wewnętrznych i Epizootiologii. W 1947 ze względów zdrowotnych ograniczył pracę naukową, zmarł cztery lata później. Został pochowany na cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (8 listopada 1930)[2][1]
- Wielki Oficer Orderu Leopolda II (Belgia)[3][1]
- Krzyż Komandorski Orderu św. Sawy (Jugosławia)[1]
Przypisy
- ↑ a b c d Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 192. [dostęp 2021-08-13].
- ↑ M.P. z 1930 r. nr 260, poz. 351 „za zasługi na polu nauki weterynaryjnej oraz rozwoju międzynarodowych stosunków w zakresie obrotu zwierzętami i zwalczania chorób zwierzęcych”.
- ↑ Tadeusz Jeziorowski: Belgijski Order Leopolda II... [w:] Nikodem Pajzderski, Muzealnik – konserwator – historyk sztuki, Poznań: 2014, s. 277.
Bibliografia
- Nota biograficzna w „Dzieje studiów rolniczo-lasowych w ośrodku lwowsko-dublańskich w opacowaniu Tadeusza Wośkowskiego”. Warszawa: Centralna Biblioteka Rolnicza im. Michała Oczapowskiego, 2011, s. 22.. delta.cbr.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-13)]. ISBN 978-83-932996-0-7.
- 60 lat polskiego środowiska akademickiego we Wrocławiu: Zygmunt Markowski. [w:] CD z wystawy „Wrocławskie Środowisko Akademickie, Twórcy i Ich Uczniowie” zorganizowanej na Politechnice Wrocławskiej w dniach 12–18 listopada 2003 roku]
- Encyklopedia Wrocławia, 2000 (ISBN 83-7023-749-5) s. 517.
Media użyte na tej stronie
Baretka: Order Świętego Sawy – Komandor – Królestwo Serbii / Królestwo SHS / Królestwo Jugosławii.
Baretka Wielkiego Oficera Orderu Leopolda II
Autor: Zofia i Rudolf Huberowie, Licencja: CC0
Zygmunt Markowski - doktor medycyny weterynaryjnej, profesor i rektor Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie