Zygmunt Pawłowicz
| Biskup tytularny Tamalluli | |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||
| Data i miejsce śmierci | |||
| Miejsce pochówku | |||
| Biskup pomocniczy gdański | |||
| Okres sprawowania | 1985–2005 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat | 20 września 1952 | ||
| Nominacja biskupia | 10 sierpnia 1985 | ||
| Sakra biskupia | 7 września 1985 | ||
| Data konsekracji | 7 września 1985 |
|---|---|
| Miejscowość | Gdańsk |
| Miejsce | |
| Konsekrator | |
| Współkonsekratorzy |
Zygmunt Józef Pawłowicz[1] (ur. 18 listopada 1927 w Gdańsku, zm. 18 marca 2010 tamże) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor habilitowany nauk teologicznych, biskup pomocniczy gdański w latach 1985–2005, od 2005 biskup pomocniczy senior archidiecezji gdańskiej.
Życiorys
Urodził się 18 listopada 1927 w Gdańsku. Przed wybuchem II wojny światowej uczęszczał do Gimnazjum Polskiego w Gdańsku[1]. W sierpniu 1939 wraz z rodziną przeniósł się do Chełmży, gdzie po przerwaniu nauki podejmował się różnych prac. Po zakończeniu wojny kształcił się tamże w Gimnazjum Państwowym i w Państwowym Liceum Ogólnokształcącym[2]. Egzamin dojrzałości złożył w 1947[2], po czym jako kleryk diecezji gdańskiej podjął studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie[1]. Święceń prezbiteratu udzielił mu 20 września 1952 w katedrze Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Pelplinie biskup diecezjalny chełmiński Kazimierz Kowalski[1]. W latach 1959–1961 studiował na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie w 1962 uzyskał licencjat z teologii fundamentalnej[3]. Doktorat z nauk teologicznych otrzymał w 1976[2] na Wydziale Teologicznym Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie na podstawie dysertacji Religijno-historyczna antropologia według ks. Franciszka Sawickiego[1]. Tamże w 1985 po przedłożeniu rozprawy Nauka posoborowych synodów europejskich o człowieku uzyskał habilitację w zakresie teologii dogmatycznej[1].
Pracował jako wikariusz w parafiach: Świętej Rodziny w Gdańsku (1952–1953), Podwyższenia Krzyża Świętego w Gdańsku (1953), św. Mikołaja w Wielu (1953), Przemienienia Pańskiego w Nowym Dworze Gdańskim (1953), Najświętszej Maryi Panny Gwiazdy Morza w Sopocie (1953–1957 i 1960–1961), katedralnej Trójcy Świętej w Gdańsku (1957–1958)[2]. W latach 1964–1966 pełnił funkcję administratora[2] parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Stegnie[1]. Przeniesiony do parafii św. Antoniego w Gdańsku zajmował stanowiska: wikariusza adiutora (1966–1968), administratora (1968–1969) i proboszcza (1969–1985)[2].
W kurii biskupiej w Gdańsku pełnił funkcje: notariusza (1958–1964)[2], cenzora kościelnego (1975–1984), sędziego sądu duchownego (1976–1985), wizytatora nauki religii (1976–1980), wizytatora księży dziekanów (1978–1985)[3]. Wszedł w skład rady kapłańskiej i rady duszpasterskiej[3]. W latach 1969–1974 był spowiednikiem kleryków w Biskupim Seminarium Duchownym w Gdańsku, a następnie od 1974 wykładał tam teologię fundamentalną, religiologię i teologię dogmatyczną[3]. W 1973 otrzymał godność kapelana honorowego Jego Świątobliwości[1].
10 sierpnia 1985 papież Jan Paweł II mianował go[4] biskupem pomocniczym diecezji gdańskiej ze stolicą tytularną Tamallula[1]. Święcenia biskupie otrzymał 7 września 1985 w bazylice Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Gdańsku. Konsekrował go kardynał Józef Glemp, prymas Polski, w asyście Tadeusza Gocłowskiego, biskupa diecezjalnego gdańskiego, i Mariana Przykuckiego, biskupa diecezjalnego chełmińskiego[1]. Jako dewizę biskupią przyjął słowa „In Christo Jesu” (W Chrystusie Jezusie)[3]. W 1985 został ustanowiony wikariuszem generalnym diecezji[1]. W kurii biskupiej piastował stanowiska przewodniczącego Komisji ds. Katechizacji i przewodniczącego Komisji ds. Sztuki i Budownictwa Sakralnego, przewodniczył ponadto diecezjalnej radzie duszpasterskiej i należał do rady kapłańskiej i kolegium konsultorów[3]. W 2001 podczas III synodu Kościoła gdańskiego przewodniczył komisji głównej[5]. W 1987 został prepozytem gdańskiej kapituły katedralnej[1]. 24 stycznia 2005 papież Jan Paweł II przyjął jego rezygnację z obowiązków biskupa pomocniczego gdańskiego[6][7].
W Konferencji Episkopatu Polski zajmował się tematyką sekt w Polsce[1], był przewodniczącym Komisji ds. Dialogu z Religiami Niechrześcijańskimi[8].
Zmarł 18 marca 2010 w Gdańsku[9]. 23 marca 2010 został pochowany w krypcie biskupów gdańskich w archikatedrze oliwskiej[8].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l m K.R. Prokop: Biskupi Kościoła katolickiego w III Rzeczpospolitej. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 1998, s. 110–111. ISBN 83-7052-900-3.
- ↑ a b c d e f g Nota biograficzna Zygmunta Pawłowicza na stronie archidiecezji gdańskiej. diecezja.gda.pl. [dostęp 2021-03-26].
- ↑ a b c d e f G. Polak: Kto jest kim w Kościele. Warszawa: Katolicka Agencja Informacyjna, 1999, s. 279. ISBN 83-911554-0-4.
- ↑ Zmarł biskup Zygmunt Pawłowicz. ekai.pl (arch.), 2010-03-19. [dostęp 2018-05-05].
- ↑ Zakończył się III Synod Kościoła Gdańskiego. ekai.pl (arch.), 2001-12-29. [dostęp 2018-05-05].
- ↑ Rinuncia dell’Ausiliare di Gdańsk (Polonia) e nomina del successore (wł.). press.vatican.va, 2005-01-24. [dostęp 2015-12-24].
- ↑ Gdańsk: rezygnacja i nominacja. episkopat.pl (arch.), 2005-01-24. [dostęp 2015-12-24].
- ↑ a b Ostatnia droga biskupa Zygmunta Pawłowicza. trojmiasto.wyborcza.pl, 2010-03-23. [dostęp 2015-12-25].
- ↑ Zmarł biskup Zygmunt Pawłowicz – program uroczystości pogrzebowych. parafiarumiazagorze.pl (arch.), 2010-03-19. [dostęp 2018-07-04].
Linki zewnętrzne
- Nota biograficzna Zygmunta Pawłowicza na stronie archidiecezji gdańskiej [dostęp 2021-03-26]
- Nota biograficzna Zygmunta Pawłowicza w Encyklopedii Gdańska [dostęp 2020-04-28]
- Zygmunt Pawłowicz na stronie Konferencji Episkopatu Polski (arch.) [dostęp 2017-03-11]
- Zygmunt Pawłowicz w bazie catholic-hierarchy.org (ang.) [dostęp 2010-11-25]
Media użyte na tej stronie
Autor: Ekpah, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Wappen Zygmunt Józef Pawłowicz * 1927 WSihbischof in Danzig (1985-2005)