Zygmunt Sadowski (generał)

Zygmunt Sadowski (ur. 20 kwietnia 1946 w Stawiskach, zm. 11 grudnia 2003) – generał broni Wojska Polskiego.

W latach 1964-1967 był podchorążym Oficerskiej Szkoły Wojsk Pancernych im. Stefana Czarnieckiego w Poznaniu. W latach 1967-1976 pełnił służbę w 13 Pułku Zmechanizowanym w Kożuchowie na stanowiskach dowódcy plutonu i kompanii oraz szefa sztabu batalionu czołgów. W latach 1976-1978 był słuchaczem Akademii Pancernej im. marszałka Rodiona Malinowskiego w Moskwie. W ciągu kariery wojskowej pełnił funkcje m.in. dowódcy 11 Drezdeńskiej Dywizji Pancernej w Żaganiu (1988-1990), zastępcy dowódcy i szefa sztabu Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu, kierownika pierwszych ćwiczeń "Partnerstwa dla Pokoju" w Biedrusku (1994), dowódcy Korpusu Powietrzno-Zmechanizowanego w Krakowie (1998-2001). Zmarł po krótkiej chorobie jako dowódca Wielonarodowego Korpusu Północ-Wschód w Szczecinie. Pełnił tę funkcję od kwietnia 2001, jako pierwszy Polak.

Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2000)^[1].

Koszary gen. broni Zygmunta Sadowskiego w Żaganiu

W Szczecinie niedaleko korpusu nazwano jego imieniem ulicę.

9 września 2004 roku Minister Obrony Narodowej dla upamiętnienia zasług generała broni Zygmunta Sadowskiego w służbie dla Ojczyzny nakazał przyjąć jego imię 11 Batalionowi Dowodzenia w Żaganiu.

Awanse

• generał brygady – 1991
• generał dywizji – 1999
• generał broni – 2001^[2]

Przypisy

Bibliografia

• Wiesław Chłopek, 11 Lubuska Dywizja Kawalerii Pancernej im. Króla Jana III Sobieskiego. Zarys dziejów, Wydawnictwo "Chroma", Żary 2005, wyd. I, ISBN 83-922412-3-1