Zygmunt Smalcerz
 | |||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost | 153 cm | ||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| Odznaczenia | |||||||||||||||||||||||||
   | |||||||||||||||||||||||||
Zygmunt Antoni Smalcerz (ur. 8 czerwca 1941 w Bestwince) – polski sztangista, złoty medalista olimpijski (Monachium 1972), trener oraz działacz sportowy.
Życiorys
Karierę sportową rozpoczął od uprawiania gimnastyki sportowej. W 1960 za namową dr. Augustyna Dziedzica, ówczesnego trenera Waldemara Baszanowskiego, rozpoczął treningi ciężarowca.
W 1971 w Limie zdobył złoty medal mistrzostw świata w wadze muszej oraz był pierwszy w mistrzostwach Europy, a rok później na olimpiadzie w 1972 w Monachium ponownie stanął na najwyższym stopniu podium[a]. Trzeci raz mistrzem świata został w 1975.
Kolejne igrzyska olimpijskie w 1976 w Montrealu, na których miał zdobyć swój drugi złoty medal, zakończyły się pechowo. Smalcerz odniósł kontuzję podczas treningu i musiał się wycofać.
W czasie kariery zawodniczej był także:
- brązowym medalistą mistrzostw świata (1973),
- rekordzistą świata w rwaniu – 103 kg,
- 4-krotnie mistrzem Europy,
- 6-krotnie mistrzem i 21-krotnie rekordzistą Polski.
Wszystkie międzynarodowe sukcesy odniósł startując w wadze muszej (do 52 kg).
W latach 1994-1996 i 2005-2009 trener polskiej kadry seniorów. Jest także działaczem w Polskim Komitecie Olimpijskim.
W 2002 r. został wpisany w poczet Galerii Sław Międzynarodowej Federacji Podnoszenia Ciężarów[1]. W 2009 r. przegrał konkurs na stanowisko trenera reprezentacji Polski w podnoszeniu ciężarów. Po wygraniu w 2010 konkursu w USA Zygmunt Smalcerz został trenerem amerykańskich sztangistów w Colorado Springs[2].
W styczniu 2020 roku został głównym trenerem reprezentacji Norwegii w podnoszeniu ciężarów[3].
Jest oficerem Wojska Polskiego w stanie spoczynku. Zawodową służbę wojskową pełnił w latach 1968-1992. W 2013 r. został awansowany do stopnia pułkownika[4].
Odznaczenia
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski – 2008[5]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 1998[6]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 1972[7]
- Medal „Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe” – sześciokrotnie
- Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej” – 1984
- Odznaka „Zasłużony dla województwa krośnieńskiego” – 1987[8]
- Odznaka „Zasłużony Bieszczadom” – 1987[8]
Uwagi
Przypisy
- ↑ Zygmunt Smalcerz w Galerii Sław podnoszenia ciężarów. Sport.pl, 2002-11-18. [dostęp 2010-09-23].
- ↑ Szymon Tomasik: Amerykański sen odrzuconego trenera. sports.pl, 2010-09-06. [dostęp 2010-09-23].
- ↑ Gdy tęsknię za Polską, puszczam Chopina, Onet Sport, 20 kwietnia 2020 [dostęp 2020-04-21] (pol.).
- ↑ st. chor. Konrad Kaczmarz: Wojskowy awans dla złotego medalisty olimpijskiego. dgw.wp.mil.pl, 2013-10-21. [dostęp 2013-11-05].
- ↑ M.P. z 2009 r. nr 25, poz. 339 – pkt 2.
- ↑ M.P. z 1999 r. nr 6, poz. 68 – pkt 20.
- ↑ Odznaczenia dla olimpijczyków. „Nowiny”. Nr 264, s. 2, 23 września 1972.
- ↑ a b Zza kulis MP. Odznaczenia dla działaczy. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 11 (410) z 10-20 kwietnia 1987. Sanocka Fabryka Autobusów.
Linki zewnętrzne
- Polski Komitet Olimpijski: Zygmunt Smalcerz – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. www.olimpijski.pl. [dostęp 2014-05-31]. (pol.).
- Zygmunt Smalcerz Bio, Stats, and Results. www.Sports-Reference.com. [dostęp 2016-08-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (24 października 2012)]. (pol.).
52 kg (1972–1992), 54 kg (1996)
.svg){kind=small}
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Weightlifting. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
.svg)
Autor: Scroch, Licencja: CC BY-SA 3.0
Flag of Bulgaria (1971-1990). Flag of Bulgaria with Bulgarian coat from 1971.
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.