Zygmunt Szacherski
podporucznik kawalerii | |
Data i miejsce urodzenia | 3 lutego 1898 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 11 stycznia 1970 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Główne wojny i bitwy |
Data urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Starosta powiatu łuckiego | |
Okres | od 20 września 1933 |
Starosta powiatu dolińskiego | |
Okres | od grudnia 1934 |
Następca | Franciszek Kułakowski |
Starosta powiatu brzeskiego | |
Okres | od początku 1939 |
Starosta powiatu sanockiego | |
Okres | od czerwca 1939 |
Poprzednik | |
Następca | – |
Odznaczenia | |
Zygmunt Mariusz Szacherski (ur. 3 lutego 1898 w majątku Pianów k. Pułtuska, zm. 11 stycznia 1970 w Olsztynie) – starosta w II Rzeczypospolitej, podporucznik kawalerii Wojska Polskiego, powstaniec warszawski.
Życiorys
Urodził się 3 lutego 1898 roku w majątku Pianów k. Pułtuska[1]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. 28 czerwca 1919 roku został przeniesiony z grupy pułkownika Berbeckiego do Oddziału II Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego[2]. W 1921 został przeniesiony do rezerwy[1]. Został zweryfikowany w stopniu podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów piechoty[3][4]. W latach 1923–1926 był oficerem rezerwowym 13 pułku piechoty w Pułtusku[5][6]. W lutym 1926 został przeniesiony do korpusu oficerów rezerwy kawalerii i wcielony do 10 Pułku Strzelców Konnych w Łańcucie[7]. W 1934 posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VIII jako oficer „reklamowany na 12 miesięcy” i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Gdynia[8].
Po przejściu do rezerwy zarządzał rodzinnym majątkiem. W 1929 wstąpił do służby publicznej, początkowo w Komisariacie Rządu na m. st. Warszawę, następnie w Urzędzie Wojewódzkim w Warszawie, w latach 1931–1933 w jako naczelnik Wydziału Administracji Rządowej w Komisariacie Rządu w Gdyni[1]. Od 20 września 1933 pełnił urząd starosty powiatu łuckiego[9][10] (także przez rok 1934[11][12]). Na tym stanowisku zasiadł w zarządzie założonego w 1933 Towarzystwa Krzewienia Kultury Teatralnej na Wołyniu[13]. Od grudnia 1934 do grudnia 1938 roku sprawował stanowisko starosty powiatu dolińskiego[1][14], po czym od początku 1939 był starostą powiatu brzeskiego[15]. W czerwcu 1939 przychodząc z Brześcia objął urząd starosty powiatu sanockiego[16] i sprawował go do wybuchu II wojny światowej we wrześniu 1939[17][18][a].
We wrześniu 1939 ewakuował się wraz z sanockim starostwem na wschód i zmierzał do Stanisławowa[18]. W czasie II wojny światowej był kierownikiem Wydziału Wojskowego Administracji Zastępczej ZWZ-AK w Radomiu[1]. Po zakończeniu wojny pracował w Warszawskich Okręgowych Zakładach Młynarskich, następnie Olsztyńskich Okręgowych Zakładach Młynarskich. W sierpniu 1954 został aresztowany i w 1955 skazany na karę 3 lat pozbawienia wolności za walkę z ruchem komunistycznym w okresie międzywojennym, która miał toczyć na stanowiskach administracji[1].
Zygmunt Szacherski zmarł 11 stycznia 1970[19]. Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Olsztynie (kwatera 25-6-8)[20].
Był żonaty[21].
Uwagi
- ↑ Według Arnolda Andrunika starosta Szacherski został przeniesiony do Sanoka z Doliny. Arnold Andrunik (red. Krystyna Chowaniec): Zapiski z osobistych przeżyć w czasie II wojny światowej i okupacji. Sanok: Stowarzyszenie Wychowawców „Eleusis” w Sanoku, 2018, s. 7.
Odznaczenie
- Srebrny Krzyż Zasługi (9 listopada 1931)[22]
Przypisy
- ↑ a b c d e f Janusz Mierzwa, Słownik biograficzny starostów Drugiej Rzeczypospolitej. Tom 1 , wyd. LTW, Łomianki 2018, s. 405–406.
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 74 z 8 lipca 1919 roku, poz. 2417.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 569.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 507.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 162.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 154.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 25 lutego 1926, s. 63.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 122, 1001.
- ↑ Kronika. Łuck. Nowy starosta łucki. „Wołyń”. Nr 39, s. 7, 24 września 1933.
- ↑ Ogłoszenie wojewody wołyńskiego. „Wołyński Dziennik Wojewódzki”, s. 135, Nr 11 z 1934.
- ↑ Ogłoszenie starosty powiatowego w Łucku. „Wołyński Dziennik Wojewódzki”, s. 59, Nr 6 z 1934.
- ↑ Kronika. Łuck. Posiedzenie Rady Powiatowej w Łucku. „Wołyń”. 51, s. 6, 16 grudnia 1934.
- ↑ Kalendarium. wolaniecom.parafia.info.pl. [dostęp 2015-02-20].
- ↑ Ogłoszenie. „Kurier Warszawski”. 55, s. 16, 25 lutego 1936.
•Poświęcenie nowego kościoła w Turze Wielkiej. „Wschód”. 17, s. 2, 10 lipca 1936.
•Dożynki w Dolinie udały się znakomicie przy udziale wszystkich organizacyj powiatowych. „Wschód”. 27, s. 3, 20 października 1936.
•Przysposobienie rolnicze w Dolinie urządziło wystawę prac konkiursowych. „Wschód”. 28, s. 12, 30 października 1936.
•Obozy harcerskie w Dolinie Świcy. „Wschód. Prasowa Agencja Informacyjna”. 1526, s. 2, 17 lipca 1937.
•Z życia naszych ziem i kół Z. S. Z. Z powiatu doliniańskiego. Bolechów. „Pobudka”. 20 (49), s. 15, 15 października 1938. - ↑ Zmiany i mianowania w administracji. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 1 z 3 stycznia 1939.
- ↑ Zmiany personalne na terenie województw lwowskiego i tarnopolskiego. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 139 z 23 czerwca 1939.
- ↑ Edward Zając: VII. Między wojnami. 1. Organizacja terytorialna i polityczna oraz stosunki demograficzne powiatu sanockiego. W: Życie gospodarcze ziemi sanockiej od XVI do XX wieku. Sanok: Stowarzyszenie Inicjowania Przedsiębiorczości, 2004, s. 177. ISBN 83-914224-9-6.
- ↑ a b Andrunik 2018 ↓, s. 7.
- ↑ Informacja o zmarłych. Szacherski Zygmunt Mariusz. nekrologi-baza.pl. [dostęp 2017-08-05].
- ↑ Zygmunt Szacherski. msipmo.olsztyn.eu. [dostęp 2017-08-05].
- ↑ Polski Biały Krzyż w Łucku. „Wołyń”. 50, s. 2, 9 grudnia 1934.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 347 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
- Zygmunt Szacherski. 1944.pl. [dostęp 2017-08-05].
- Arnold Andrunik (red. Krystyna Chowaniec): Zapiski z osobistych przeżyć w czasie II wojny światowej i okupacji. Sanok: Stowarzyszenie Wychowawców „Eleusis” w Sanoku, 2018, s. 1-168.
Media użyte na tej stronie
Naramiennik podporucznika Wojska Polskiego (1919-39).