Zygmunt Szempliński

Zygmunt Szempliński
Data i miejsce urodzenia11 lutego 1900
Andrzejówka
Data i miejsce śmierci13 grudnia 1967
Londyn
Specjalność: sowietolog,ekonomista i publicysta
Grób Zygmunta Szemplińskiego na cmentarzu Powązkowskim

Zygmunt Szempliński (ur. 11 lutego 1900 w Andrzejówce k. Krasnego, zm. 13 grudnia 1967 w Londynie[1]) – polski ekonomista i publicysta, sowietolog, działacz emigracyjny.

Życiorys

Był synem Stanisława Szemplińskiego i Stanisławy Szempińskiej, z d. Prószyńskiej, uczył się gimnazjum w Niemirowie. Należał do Organizacji Postępowo-Niepodległościowej Młodzieży Polskiej na Rusi, egzamin maturalny zdał w 1918[1]. W styczniu 1920 przyjechał do Warszawy i wstąpił do Wojska Polskiego, początkowo służył jako referent oświatowy. Od maja 1920 służył na froncie w wojnie polsko-bolszewickiej, w szeregach 21 pułku piechoty. Latem 1920 dostał się do niewoli sowieckiej, do sierpnia 1921 pracował w kopalni torfu w Morszansku, następnie powrócił do Polski[1].

Po powrocie z niewoli wstąpił do macierzystego pułku, z którego na początku 1923 został urlopowany, a w grudniu 1923 przeniesiony do rezerwy w stopniu podporucznika[1]. Od 1923 do 1927 studiował na Wydziale Nauk Społecznych i Politycznych Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie, w latach 1927-1929 pracował na macierzystej uczelni jako starszy asystent na seminarium Adama Pragiera. Od 1929 był zatrudniony w Biurze Badań Stosunków Gospodarczych ZSRR, początkowo przy Centralnym Urzędzie Planowania, następnie Ministerstwie Skarbu. W latach 30. pracował na przemian w Ministerstwie Skarbu i Ministerstwie Przemysłu i Handlu. Był członkiem Klubu Gospodarki Narodowej, członkiem redakcji pisma Gospodarka Narodowa (od października 1936 do kwietnia 1937 redaktorem naczelnym tego pisma). W latach 1933-1934 wykładał politykę finansową, przemysłową i handlową ZSRR w Szkole Nauk Politycznych w Wilnie. Publikował także artykuły na temat tego kraju[1].

Po wybuchu II wojny światowej przedostał się do Francji, następnie do Wielkiej Brytanii, po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii, był działaczem Polskiego Ruchu Wolnościowego "Niepodległość i Demokracja", m.in. wiceprzewodniczącym i następnie przewodniczącym jego Rady Naczelnej. Publikował w prasie emigracyjnej pod własnym nazwiskiem oraz pod pseudonimem Stanisław Klinga[1]. Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 49-4-24)[2].

Z małżeństwa z Jadwigą Filipkowską (1902-1985) miał trzy córki, Hannę (ur. 1929), Wandę (1932-2014)[1] i Marię (1938-2001).

Wybrane publikacje

  • Prasa zawodowa w Polsce = La presse syndicale en Pologne, Warszawa: nakł. Głównego Urzędu Statystycznego 1929.
  • Emigracja walczy dalej, Londyn: Biblioteka Polska 1946.
  • Znaczenie zorganizowanego życia zbiorowego, Londyn: Stowarzyszenie Polskich Kombatantów 1946 (pseudonim Stanisław Klinga).
  • Polskie wychodźctwo wojenne, Londyn 1947.
  • Polityka gospodarcza ZSRR, Londyn: "Reduta" 1949 (pseudonim Stanisław Klinga).

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g Polski Słownik Biograficzny, Tom XLVIII, Warszawa 2012-2013, s. 175-177 (biogram autorstwa Agaty Barzyckiej-Paździor)
  2. ↑ Cmentarz Stare Powązki: STANISŁAW FILIPKOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-04-28].

Bibliografia

  • Polski Słownik Biograficzny, Tom XLVIII, Warszawa 2012-2013, s. 175-177 (biogram autorstwa Agaty Barzyckiej-Paździor)
  • Marek Kornat, Bolszewizm – totalitaryzm – rewolucja – Rosja. Początki sowietologii i studiów nad systemami totalitarnymi w Polsce (1918-1939), t. 1-2, Kraków: Księgarnia Akademicka 2003-2004.

Media użyte na tej stronie

Zygmunt Szempliński - grób.jpg
Autor: Krzem Anonim, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Zygmunta Szemplińskiego na Cmentarzu Powązkowskim (kwatera 49, rząd 4, grób 24)