Zygmunt Szypold

Zygmunt Szypold

Arcybiskup
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	14 stycznia 1909 Warszawa
Data i miejsce śmierci	19 lutego 1964 Wrocław
Miejsce pochówku	cmentarz św. Wawrzyńca we Wrocławiu
Zwierzchnik Polskiego Kościoła Starokatolickiego
Okres sprawowania	1948–1964
Wyznanie	starokatolickie
Kościół	Polski Kościół Starokatolicki
Sakra biskupia	13 kwietnia 1947, Łódź

Grób Zygmunta Szypolda na cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu

Zygmunt Szypold (ur. 14 stycznia 1909 w Warszawie^[2], zm. 19 lutego 1964 we Wrocławiu) – polski biskup starokatolicki, arcybiskup^[3] i Zwierzchnik Polskiego Kościoła Starokatolickiego w latach 1948–1964.

Życiorys

Biskup starokatolicki

Zygmunt Szypold otrzymał sakrę biskupią 13 kwietnia 1947 w Łodzi z rąk mariawickich^[4]. Konsekracji dokonał biskup mariawicki Maria Jakub Próchniewski w asyście biskupa Wacława Marii Bartłomieja Przesieckiego oraz biskupa Otto Marii Tomasza Czarnohorskiego^[5]. Zwierzchnictwo nad Polskim Kościołem Starokatolickim objął w 1948, po odejściu do Kościoła rzymskokatolickiego arcybiskupa Władysława Farona. W czasie pełnienia przez niego biskupstwa rozpadła się unia starokatolicka w Polsce. Władze Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej natomiast próbowały połączyć Polski Kościół Starokatolicki z utworzonym w 1951 Kościołem Polskokatolickim. Utrudniano wspólnocie sformalizowanie statutu jako związku wyznaniowego.

Od samego początku swojej kadencji na stanowisku Zwierzchnika Kościoła Starokatolickiego biskup Szypold spotykał się z dużą niechęcią nie tylko rzymskich katolików i polskokatolików, ale również własnych duchownych i wiernych. Podnoszono kwestię, że nie jest prawnym następcą arcybiskupa Farona, bowiem nie został wybrany przez niego na swojego następcę. W archiwach IPN można odnaleźć także bardzo negatywne opinie dotyczące postawy moralnej Szypolda. Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego w Warszawie informowało, że Zygmunt Szypold w zamian za korzyści majątkowe zwalnia przypadkowe osoby od służby wojskowej, wydając im zaświadczenia, że są klerykami i tym samym nie podlegają obowiązkowemu wówczas poborowi. Śledczy posiadali również dane, z których wynikało wprost, że Szypold uprawia ze swoimi klerykami homoseksualizm, urządzając w swojej rezydencji co wieczór orgie. Miał też posiadać dwie kochanki: matkę z córką, która pełniła rolę jego gosposi^[6].

W 1947 Zygmunt Szypold został proboszczem parafii starokatolickiej przy Kościele Odkupiciela we Wrocławiu. Tam też za jego pontyfikatu została przeniesiona siedziba władz Kościoła. Biskup Zygmunt Szypold zorganizował w tym czasie starokatolicki zakon żeński oraz rekonsekrował sub conditione na biskupa starokatolickiego Ignacego Jana Wysoczańskiego, który prowadził misję wśród mazurskich staroobrzędowców.

We Wrocławiu pod przywództwem biskupa Szypolda starokatolicy rozwinęli prężną działalność społeczną, duszpasterską i gospodarczą. W niedługim czasie zdobyli około tysiąca nowych wyznawców.

W latach pięćdziesiątych z uwagi na zły stan techniczny i konieczność rozbiórki Kościoła Odkupiciela, biskup Szypold przeniósł parafię starokatolicką na ul. Emila Zegadłowicza na Kleczkowie.

Ostatnie miesiące życia

Kościół rzymskokatolicki wykorzystał fakt, iż ostatniego namaszczenia biskupowi Szypoldowi udzielił szpitalny kapelan, gdy ten nieprzytomny umierał w środku nocy. Ogłoszono, że Zwierzchnik Kościoła Starokatolickiego dokonał rekoncyliacji na łożu śmierci, czego zaprzeczeniem są m.in. wspomnienia siostry zmarłego biskupa, która zaprzecza tym doniesieniom^[7][8]. Pod koniec życia ks. bp Szypold przesłał list do Ignacego Jana Wysoczańskiego, w którym napisał: „Ponieważ czuję się już bardzo źle i chyba Bóg ten najsprawiedliwszy Sędzia powoła mnie niedługo przed swój tron, aby zdać przed Nim rachunek, dlatego chciałem na wypadek mojej śmierci przekazać Ci mój Drogi Kolego w testamencie zajmowane przeze mnie stanowisko w naszym Kościele Starokatolickim. Dlatego wolą moją jest abyś Ty jako mój jedyny Kolega Współpracownik przez ostatnie kilkanaście lat życia był na wypadek śmierci jedynym moim następcą i zastępcą jako naczelny Biskup naszego świętego Kościoła Starokatolickiego prawdziwie Chrystusowego. List ten pisany w formie testamentu i faktycznie będący moim testamentem w sprawach kościelnych”.^[9][10] Tym samym, jedynym prawowitym następcą biskupa Szypolda stał się arcybiskup Wysoczański. Zygmunt Szypold po śmierci został pochowany na cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu.

Po śmierci bpa Szypolda Ignacemu Wysoczańskiemu nie udało się uzyskać zgody władz na dalszą jawną działalność Kościoła. Polski Kościół Starokatolicki zdelegalizowano z powodu braku władzy zwierzchniej. Wierni przeszli do innych Kościołów chrześcijańskich lub praktykowali swoją wiarę w podziemiu.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Opasek Stanisław. Historia Kościoła Odkupiciela we Wrocławiu. „Nowe Życie”, wrzesień 2006.