Zygmunt Waliszewski

Zygmunt Waliszewski

Zygmunt Waliszewski, Autoportret w czerwonym zawoju, 1929
Data i miejsce urodzenia	1 grudnia 1897 Petersburg
Data i miejsce śmierci	5 października 1936 Kraków
Dziedzina sztuki	malarstwo
Odznaczenia

Zygmunt Waliszewski (ur. 1 grudnia 1897 w Petersburgu, zm. 5 października 1936 w Krakowie) – polski malarz i rysownik, reprezentant nurtu kolorystycznego, należał do kapistów.

Życiorys

Jego matką była Michalina z domu Regulska (siostra Cecylii, matki Marii Leśniakowej)^[1]. Malarstwa i rysunku uczył się w Tyflisie w Gruzji u Mikołaja Sklifasowskiego i B. Vogla. W wieku 11 lat wystawił swoje prace na wystawie „Cudowne dziecko”. W czasie I wojny światowej walczył w armii rosyjskiej. W Moskwie poznał artystów z grupy Świat Sztuki. Zwiedził też moskiewskie zbiory malarstwa francuskiego Siergieja Szczukina i Iwana Morozowa. W roku 1920 wyjechał do Polski. Od 1921 studiował pod kierunkiem Wojciecha Weissa i Józefa Pankiewicza w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W latach 1924–1931 kontynuował studia w Paryżu pod kierunkiem Józefa Pankiewicza. W roku 1930 uczestniczył w wystawie kapistów w paryskiej Galerie Zak. W Paryżu zachorował na nieuleczalną chorobę Bürgera. Amputowano mu obie nogi. Groziła mu amputacja rąk. W roku 1931 powrócił do Polski, zamieszkał w Warszawie i Krakowie. W roku 1933 ożenił się. Mimo kalectwa malował nadal. W latach 1935–1936 stworzył plafon w Kurzej Stopce na Wawelu. W 1936 zaprojektował scenografię do opery Pergolesiego La serva padrona. Zmarł wkrótce potem.

11 listopada 1937 został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski^[2].

Waliszewski malował pejzaże, martwą naturę, portrety i kompozycje figuralne, nawiązujące do arcydzieł dawnego malarstwa. Mimo kalectwa ukazywał świat radosny, nawiązywał do konwencji komedii dell’arte. Mimo krótkiego życia pozostawił bogaty dorobek artystyczny.

Galeria

• 

  Uczta u Benvenuta Celliniego

• 

  Diana i Akteon

• 

  Ogród botaniczny w Warszawie

• 

  Akt w kapeluszu

• 

  Bitwa nad Dubissą

• 

  Portret Kiryła Zdanowicza

• 

  Wyspa miłości

• 

  Malarz i modelka

• 

  Pomnik generała Championnet w Valence

• 

  Wenus

• 

  Autoportret kubizujący

• 

  Toaleta Wenus

• 

  Uczta I, tzw. Duża

• 

  Uczta II, tzw. Wenecka

• 

  Chłopcy i martwa natura

• 

  Kwiaty

• 

  Pan w zielonym fraku

• 

  Martwa natura

Przypisy

Bibliografia

• Maciej Masłowski, Zygmunt Waliszewski, Warszawa 1962, wyd. Arkady.
• Kultura polska: Zygmunt Waliszewski, Irena Kossakowska, 2001.
• Hanna Bartnicka-Górska, Anna Prugar-Myślik: Zygmunt Waliszewski – wystawa monograficzna, Muzeum Narodowe w Warszawie, 1999, ISBN 83-7100-124-X.