Zygmunt Zabierzowski (polityk)
 | |
 porucznik piechoty | |
| Data urodzenia | 30 kwietnia 1891 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 27 listopada 1937 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1914–1919 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   _BAR.svg){kind=small} | |
Zygmunt Zabierzowski (ur. 30 kwietnia 1891, zm. 27 listopada 1937 w Warszawie) – prawnik, porucznik piechoty Wojska Polskiego, komisarz rządu w Gdyni.
Życiorys
Urodził się na ziemi brzeskiej. W czasie I wojny światowej walczył najpierw w armii rosyjskiej od 1917 w Dywizji Strzelców Polskich, a następnie uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. W 1919 został Naczelnikiem Wydziału Zarządu Cywilnego Ziem Wschodnich, jako Główny Komisarz Wyborczy przeprowadza wybory do Sejmu Wileńskiego, po ostatecznym zaś przyłączeniu Wileńszczyzny do Rzeczypospolitej został starostą w Święcianach, skąd został odwołany do stolicy. W Warszawie objął stanowisko naczelnika wydziału w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, a następnie pracował w Prezydium Rady Ministrów jako specjalista w sprawach Ziem Wschodnich.
8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 750. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty. Posiadał przydział w rezerwie do 85 Pułku Piechoty w Nowej Wilejce[1]. W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Gdynia. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VIII. Był wówczas w grupie oficerów „po ukończeniu 40 roku życia”[2].
W latach 1925-1926 naczelnik wydziału w Urzędzie Wojewódzkim Poleskim, a od 1926 naczelnik wydziału, zastępca Dyrektora, wreszcie Dyrektor Departamentu Organizacyjnego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych[3]. Komisarzem Rządu w Gdyni mianowany został 1 lipca 1931, funkcję tę pełnił do 18 sierpnia 1932[4]. Na tym stanowisku nastąpił kres pracy jego pracy w administracji państwowej. 1 września 1933 został notariuszem w Opatowie, a po czterech miesiącach w styczniu 1934 przeniósł się do Warszawy. Został notariuszem przy Wydziale Hipotecznym Stołecznego Sądu Grodzkiego, członkiem Rady Notarialnej w Warszawie.
Zmarł mając 46 lat[5]. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 134-6-25)[6].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski[3]
- Krzyż Niepodległości – 4 listopada 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[7]
- Złoty Krzyż Zasługi (29 kwietnia 1930)[8]
- Krzyż Walecznych[3]
Przypisy
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 371, 493.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 14, 997.
- ↑ a b c Janusz Mierzwa, Słownik biograficzny starostów Drugiej Rzeczypospolitej, tom 1, Wydawnictwo LTW, s. 477-478. ISBN 978-83-7565-572-8.
- ↑ Encyklopedia Gdyni. Gdynia: Verbi Causa, 2006, s. 935. ISBN 83-921571-8-4.
- ↑ Przegląd Notarialny R. XVI Nr 23 Warszawa Grudzień I, 1937 s.23 Nekrolog Zygmunta Zabierzowskiego
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: JADWIGA ZABIERZOWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-07-03].
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 255, poz. 273.
- ↑ M.P. z 1930 r. nr 106, poz. 152 „za zasługi przy organizacji działu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu”.
Bibliografia
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
| Władze do 1939 roku |
| ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Okupacja niemiecka 1939-1945 |
| ||||||
| Władze do 1990 |
| ||||||
| Władze po 1990 |
|
Media użyte na tej stronie
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
Naramiennik porucznika Wojska Polskiego (1919-39).
Zygmunt Zabierzowski, komisarz rządu w Gdyni.